Η Χριστίνα Μακροπούλου γεννήθηκε και διαμένει στην Αθήνα. Είναι εικαστική καλλιτέχνης, μέλος του ΕΕΤΕ από το 2003, εγγεγραμμένη στο τμήμα ζωγραφικής, μάθητευσε στο εργαστήριο των Δ. Φώτου και Κ. Αργύρη (1992) και αυτή τη στιγμή σπουδάζει στο ΚΨΤ Επιμόρφωσης Ψυχοθεραπείας Μέσω Τεχνών με ειδικότητα Art Therapy. Έζησε στην Τήνο (1999-2014) και ερωτεύτηκε το κυκλαδίτικο τοπίο, το οποίο και αποτύπωσε στα πρώιμα έργα της. Στη συνέχεια επέστρεψε στην Αθήνα, εμπλουτίζοντας παράλληλα τη θεματολογία και το στυλ της. Έχει δείξει τη δουλειά της σε δεκαεπτά ατομικές και έντεκα ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα (Τήνο, Λιβαδειά, Αθήνα κ.α.). Ασχολείται επίσης με εικονογράφηση παραμυθιών, τοιχογραφίες και τη δημιουργική απασχόληση παιδιών.
Συνέντευξη στον Ιάσωνα Καιροφύλα
Πότε αποφασίσατε ότι η τέχνη είναι ο δρόμος σας;
Καλλιτέχνης γεννιέσαι δεν γίνεσαι γιατί πολύ απλά είναι τρόπος ζωής, τρόπος επικοινωνίας, είναι η έκφραση των συναισθημάτων που κρατάς βαθιά κρυμμένα μέσα στην ψυχή σου. Αυτό ανακάλυψα από πολύ μικρή ηλικία και ήταν ξεκάθαρα όλα για μένα ότι ήθελα να γίνω ζωγράφος.
Ποιά θέματα σας απασχολούν και σας εμπνέουν στα έργα σας;
Μου αρέσει πολύ να παρατηρώ τους ανθρώπους ,να αφουγκράζομαι την ψυχή τους ,να καταγράψω τις κινήσεις τους. Παράλληλα με ηρεμεί πολύ η φύση και η θάλασσα. Αυτή την ηρεμία, αρμονία του τοπίου προσπαθώ να μεταφέρω στα έργα μου
Με ποιό τρόπο η υδατογραφία εξυπηρετεί καλύτερα από άλλα ζωγραφικά μέσα στην απόδοση των θεμάτων σας;
Η υδατογραφία δεν σηκώνει λάθος, δεν μπορείς να την διορθώσεις, ίσα ίσα που ένα λάθος μπορεί να γίνει μια καινούρια αρχή. Παράλληλα μπορείς να μεταφέρεις συναισθήματα με ατμοσφαιρικό τρόπο.Για αυτό τον λόγο πιστεύω ότι είναι το κατάλληλο μέσο για να αποδώσω αυτά που θέλω να πω στα έργα μου.
Από ποιούς εικαστικούς και άλλους καλλιτεχνικούς δημιουργούς σε κάθε μορφή και έκφανση των Τεχνών θα λέγατε ότι έχετε επιρροές;
Μου είναι πολύ δύσκολο να απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση, γιατί οι επιρροές που κατά καιρούς έχω λειτουργούν υποσυνείδητα μέσα μου χωρίς να το καταλαβαίνω και θα ήθελα να αφήσω εσάς να το κρίνεται αυτό. Παρόλο αυτά θα ήθελα να αναφέρω καλλητέχνες τους οποίους θαυμάζω όπως ο Δομίνικο Θεοτοκόπουλος, ο Βαν Γκογκ, ο Μουνγκ, ο Πικάσο. Λατρεύω τον Γκύζη, τον Μόραλη. Και τελευταίο θα ήθελα να αναφέρω τον Κώστα Σπυριούνη που είχα την τύχη να γνωρίσω από κοντά.
Ποιός πιστεύετε ότι είναι ο κοινωνικός ρόλος της τέχνης και του εικαστικού καλλιτέχνη σήμερα;
Στο Σήμερα που η παγκόσμιοποίηση έχει φέρει τρομερές ανατροπές, οικονομική κρίση, κοινωνική κρίση, ο πλανήτης καταστρέφεται. Ιδανικά και αξίες έχουν χαθεί. Εκεί ακριβώς, πιστεύω ότι πρέπει να επέμβει η τέχνη ,ξεσηκώνοντας και δείχνοντας στους ανθρώπους δημιουργώντας καινούρια πρότυπα. Είναι καθήκον του κάθε καλλιτέχνη να θέσει τα δικά του ερωτήματα, να μεταφέρει τις δικές του ανησυχίες.
Αν ένας έφηβος σας πει ότι θέλει να γίνει εικαστικός, τι θα τον συμβουλεύατε να προσέξει/κάνει;
Είμαι μητέρα και έχω ένα έφηβο γιό, οπότε θα του έλεγα τα ίδια ακριβώς που είπα και στο δικό μου παιδί. Σκέψου πρώτα αν πραγματικά αγαπάς την τέχνη γιατί ο δρόμος που διάλεξες είναι μοναχικός και έρχεσαι καθημερινά αντιμέτωπος με τον ίδιο σου τον εαυτό. Θα συναντήσεις πολλά εμπόδια και απογοητεύσεις. Μπορείς; αντέχεις; είσαι δυνατός; Τότε κάνε το !Και αν ζει στην Ελλάδα θα του πρότεινα να φύγει από το μικρόκοσμο της ,να ανοίξει τα φτερά του και να γνωρίσει άλλες χώρες, πολιτισμούς, κουλτούρες και ανθρώπους ώστε να αναπτύξει, καλύτερα την δική του προσωπική τέχνη.