Στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών & Μουσικής Β&Μ Θεοχαράκη παρουσιάζεται κύκλος πέντε διαλέξεων του Λέανδρου Λεφάκη με θέμα "Ιλλουμινισμός: Φιλοσοφία και Συμβολισμός".
Σε αυτό το πλαίσιο, τη Δευτέρα 16 Ιανουαρίου λαμβάνει χώρα η 2η διάλεξη με θέμα "Ο Ροδοσταυρισμός ως κίνημα και τα θεμελιώδη κείμενα του". Tετρακόσια χρόνια πριν δημοσιοποιήθηκε στη Γερμανία η "Φήμη της Αδελφότητας" (Fama fraternitatis, 1614) ένα σύντομο φυλλάδιο που περιέγραφε την αποσφράγιση του τάφου του «Αδελφού C. R.» (Χριστιανού Ροδόσταυρου - Christian Rosenkreuz), ιδρυτή μιας Αδελφότητας λογίων / μοναχών, αφιερωμένη στην καθιέρωση μιας παγκόσμιας μεταρρύθμισης. Μέσα στον τάφο υπήρχαν βιβλία που περιείχαν την αρχέγονη σοφία (prisca sapientia) την οποία παρέδωσε ο Θεός στον Αδάμ, τον Ενώχ, τον Μωυσή και τον Σολομώντα – Αλχημεία, Καββάλα και Μαγεία. Αυτοί ήταν οι καρποί του ταξιδιού του αδελφού C. R. στην Αραβία και το Μαρόκο και η εκ νέου ανακάλυψή τους θεωρήθηκε ότι προμηνύει μια νέα εποχή γνώσης του Θεού και της Φύσης, κατά την οποία η «διπλή αλήθεια» του Σχολαστικού Αριστοτελισμού θα ανατραπεί και θα εδραιωθεί η ουσιαστική ενότητα των Βιβλικών διδασκαλιών και της παγανιστικής φιλοσοφίας (Fama Fraternitatis, 1615: 46–47). Το επόμενο έτος εμφανίστηκε δεύτερο μανιφέστο, η Ομολογία της Αδελφότητας (Confessio Fraternitatis, 1615), η οποία ανέφερε ως έτος γέννησης του Christian Rosenkreuz το 1378, και ισχυριζόταν ότι αυτός είχε ζήσει 106 χρόνια (στην ουσία υπαινισσόταν ότι τούτο οφειλόταν στην κατοχή της Φιλοσοφικής Λίθου). Στους αιώνες που ακολούθησαν την πρώτη εμφάνιση αυτού του αμαλγάματος θρύλων και ιστορικών γεγονότων, η διαχείριση της Ροδοσταυρικής υπόθεσης θα αποτελέσει έργο μιας ετερόκλητης ομάδα μυημένων, τόσο πραγματικών, όσο και αποκυημάτων της ζωηρής φαντασίας: χαρακτήρες που ενοικούν σε φτηνά μυθιστορήματα, δηλητηριώδεις καρικατούρες προπαγανδιστικών φυλλαδίων, απολογητές φανταστικών αδελφοτήτων, ακόμη και μέλη ιστορικά αληθών εσωτερικών ομάδων που νομιμοποιούν την αυθεντία τους με ψευδο-ιστορικής προέλευσης μύθους. Παρά την ποικιλομορφία αυτή, ένα κεντρικό μοτίβο βρίσκεται στην καρδιά του ίδιου φαινομένου του Ροδοσταυρισμού κατά τη διάρκεια των τεσσάρων αιώνων της ύπαρξής του: η ιδέα ενός συνωμοτικού πέπλου από ανθρώπους που παρεμβαίνουν, αόρατα, στην πορεία της ανθρώπινης ιστορίας. Ζητούμενο και εδώ η μεταμόρφωση. Μέσα στην ιστορία του Ροδοσταυρισμού αυτή η οιονεί Θεία συνθήκη έχει επιτευχθεί με διάφορους τρόπους, κυρίως αλχημικά μέσω της Φιλοσοφικής Λίθου και μαγικά μέσω της Χριστιανικής Καβαλιστικής ουράνιας ανάβασης.
Τον 17ο και τον 18ο αιώνα, πολλοί Ακαδημαϊκοί υποστήριξαν ότι ο «θρίαμβος» της σύγχρονης επιστήμης και του ορθολογισμού έθεσε τέλος τόσο στις υπαρξιακές αναζητήσεις που εκφράστηκαν τους περασμένους αιώνες μέσω του Εσωτερισμού, όσο και στην ακαδημαϊκή μελέτη των εσωτερικών θρησκευτικών συστημάτων και φιλοσοφιών. Η ιστορική πραγματικότητα της ανθρώπινης διανόησης των δύο τελευταίων αιώνων τους διέψευσε. Αποδείχθηκε ιστορικά ότι η εσωτερική παράδοση, βασισμένη στην Ερμητική Αναγέννηση, όχι μόνον επιβίωσε, αλλά άκμασε στη διάρκεια των τελευταίων αιώνων, διαμορφώνοντας εσωτερικά ρεύματα σε διαρκή διάλογο με τα σύγχρονα φιλοσοφικά κινήματα και σε συναλληλία με τις ιστορικές εξελίξεις. Οι εσωτερικές παραδόσεις εξελίχθηκαν και αποτελούν μέρος πλέον της σύγχρονης Φιλοσοφίας, και αντικείμενο μελέτης και σπουδής ως φιλοσοφικό & ιστορικό φαινόμενο, αλλά και αναπόσπαστο μέρος της ιστορίας του ανθρώπινου πολιτισμού. Όσον αφορά στον Ιλλουμινισμό, αυτός είναι το πνευματικό κίνημα του δεύτερου μισού του 18ου αιώνα, το οποίο αντιτάχθηκε στον υλισμό των Εγκυκλοπαιδιστών διά των εσωτερικών κινημάτων της εποχής (Τεκτονισμός, Μαρτινισμός, Μαρτινεσισμός). Κύριος εκπρόσωπός του υπήρξε ο Λουί-Κλωντ ντε Σαιν-Μαρτέν, ο οποίος προέβαλε την πνευματοκρατική φιλοσοφία του ως αντίρροπο στην κυρίαρχη ορθολογιστική αντίληψη. Ο Ιλλουμινισμός συνέβαλε καθοριστικά στην υιοθέτηση εσωτερικών ρευμάτων τα οποία άνθησαν κατά την Αναγέννηση, όπως η Καββάλα, η Χριστιανική Θεοσοφία και ο Ερμητισμός και διοχετεύτηκε στη δεξαμενή μυητικών οργανώσεων. Τέλος, από ιστορικής απόψεως, συνέδεσε πρότερα εσωτερικά ρεύματα με τη φιλοσοφική σκέψη της εποχής, συμβάλοντας στη θεμελίωση της δυτικής εσωτερικής προσέγγισης, αλλά και της σύγχρονης εσωτερικής πνευματικότητας.
Στο πλαίσιο των διαλέξεων του Λέανδρου Λεφάκη θα επιχειρηθεί η κάλυψη μέσα σε 5 διαλέξεις τον Ιανουάριο και Φεβρουάριο 2023 μιας σειράς επιμέρους θεματικών οι οποίες εκκινούν από την Ερμητική Αναγέννηση, τον Ιάκωβο Μπαίμε και τη Χριστιανική του Θεοσοφία και καταλήγουν στη γένεση του σύγχρονου Τεκτονισμού, τον Ιπποτισμό, τον Ιλλουμινισμό και τις επιρροές του. Θα επιχειρηθούν ειδικές αναφορές στη διδασκαλία του Μπαίμε, του Σαιν Μαρτέν και του Σβέντενμποργκ, με έμφαση τα εσωτερικά και δη τα τεκτονικά και ιπποτικά ρεύματα της εποχής (Πεφωτισμένοι της Βαυαρίας, Πεφωτισμένοι της Αβινιόν, Αυστηρά Ναϊτική Τήρηση, Τύπος του Βασιλικού Μυστικού, Φιλοσοφικός Σκωτικός Τύπος, Επανορθωμένος Τύπος κ.λπ.).
Η πρώτη διάλεξη έλαβε χώρα τη περασμένη Δευτέρα με διακριτικό τίτλο "Η αναζήτηση του Φωτός διά της Αιώνιας Σοφίας κατά τον 15ο και 16ο αιώνα: από την Ερμητική Αναγέννηση στον Ιάκωβο Μπαίμε".
Οι υπόλοιπες διαλέξεις έχουν προγραμματιστεί στις 23, 30 Ιανουαρίου και 6 Φεβρουαρίου 2023 ώρες 20:00-21:30 και οι θεματικές τους θα ανακοινωθούν προσεχώς.
Για να παρακολουθήσετε τις διαλέξεις εισιτήρια μπορείτε να προμηθευτείτε είτε ηλεκτρονικά, είτε με την είσοδο σας στο ίδρυμα. Επίσης μπορείτε να παρακολουθήσετε τη διάλεξη εξ αποστάσεως μέσω livestreaming, αν έχετε πραγματοποιήσει ηλεκτρονική αγορά εισιτηρίου. Ανακαλύψτε περισσότερα ΕΔΩ.
Ο εισηγητής
Ο Λέανδρος Λεφάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971. Eίναι πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στα Πανεπιστήμια Λονδίνου και Κέντ του Ηνωμένου Βασιλείου. Το 2003 αναγορεύτηκε αριστούχος διδάκτωρ της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η διδακτορική του διατριβή με τίτλο "Βιοτεχνολογικές Εφευρέσεις" εκδόθηκε το 2004 με πρόλογο του Γ. Κουμάντου. Εκπόνησε μεταδιδακτορική έρευνα στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών (ULB). Το δεύτερο βιβλίο του με τίτλο "Ευρεσιτεχνίες Ανθρώπινων Βλαστοκυττάρων" εκδόθηκε το 2006 με πρόλογο του Γ. Παπαδημητρίου. Έχει εκδώσει τέσσερεις μονογραφίες στον τομέα της διανοητικής ιδιοκτησίας και έχει δημοσιεύσει περισσότερα από 50 άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά. Έχει διδάξει στο Τμήμα Περιφερειακής Οικονομικής Ανάπτυξης (Πανεπιστήμιο Στ. Ελλάδας και νυν Πάντειο Πανεπιστήμιο), αλλά και σε Πανεπιστήμια της Ελλάδας και του εξωτερικού ως επισκέπτης Καθηγητής. Πλην της νομικής επιστήμης μελετά τις απαρχές της ιστορίας των ανώτερων βαθμών του Τεκτονισμού και, ιδίως, τους σιγήσαντες τεκτονικούς Τύπους και τα τεκτονικά χειρόγραφα του 18ου αιώνα. Έχει συγγράψει πληθώρα βιβλίων και μονογραφιών και έχει δημοσιεύσει άρθρα σε περιοδικά της Ελλάδας και του εξωτερικού.