Πότε αποφασίσατε ότι η τέχνη είναι ο δρόμος σας;
Όταν συνάντησα τον εαυτό μου!Όσο έψαχνα γι αυτόν, κατανοούσα μεν ότι το κάθε είδους τέχνης, ακόμη και η μαγειρική, γινόταν για μένα εσωτερική πληρότητα, ελευθερία, ομορφιά, προσωπική έκφραση, παρ’ όλα αυτά συνέχιζα να ψάχνω… Σε έναν κόσμο που η ανακάλυψη του έγχρωμου φακού μπορεί να απεικονίσει όλη την ομορφιά του κόσμου, ένιωθα ότι δεν απέμενε τίποτα στον φυσικό κόσμο για να αποτυπώσω στον καμβά μου.Η απόφαση ήρθε όταν μέσα από την τέχνη άρχισα να εκφράζω το ανείπωτο που φέρνει η ψυχή μου. Αφορμή στάθηκε η ιερή επαφή μου με την Αγιογραφία και συμπληρώθηκε με μια αλλιώτικη ανακάλυψη, το “Μοντέλο της τυπολογίας” που με ώθησε να εικονοποιήσω, όλη την γνώση και την αγάπη της για τον άνθρωπο.
Ποια θέματα σας απασχολούν και σας εμπνέουν στα έργα σας;
Όπως σας ανέφερα ήδη, η επαφή μου με την ανακάλυψη της τυπολογίας και η ασφαλής γνώση ότι είμαστε μόνο μια από τις τρεις προσωπικότητες ανθρώπων και όχι δισεκατομμύρια όπως πιστεύαμε, έγινε η πρόκλησή μου να παντρέψω τη αγιογραφική τέχνη με τον σουρεαλισμό, τολμώντας έτσι να καταρρίψω ένα από βασικά στοιχεία που προκύπτει από το μανιφέστο του σουρεαλισμού, δηλαδή την αντίθεσή του με τον Χριστιανισμό και τον καρτεσιανισμό, που σύμφωνα με τη σουρεαλιστική θεωρία, παραλύουν όλη την Δυτική σκέψη.Προσωπικά πιστεύω ότι η σκέψη από μόνη της καταρρίπτει την έννοια της τέχνης, η οποία με κάθε τρόπο διευκολύνει την έκφραση καθώς και την συνύπαρξη. Μόνο ο φόβος και η αμφιβολία που κατακλύζουν σήμερα τον άνθρωπο, είναι δυνατόν να διαιωνίσουν την εξάρτηση και την ένδεια. Όταν ο άνθρωπος μεταβάλλει την στάση του απέναντι στα όσα του συμβαίνουν τότε μεταβάλλει και την φύση των όσων συμβαίνουν και δημιουργεί με αρμονία. Έλλειψη αρμονίας σημαίνει να έχεις εγκαταλείψει την δημιουργία.Οι τρεις τύποι ανθρώπου που ζωγραφίζω ή καλύτερα περιγράφω, είναι ο καθρέφτης του κάθε θεατή μας. Κάπου ανάμεσα στα έργα μου ο θεατής θα αναγνωρίσει τον εαυτό του και τότε η τέχνη μέσα του γίνεται αυτόματα γέφυρα και γλώσσα οικουμενική. Ξυπνάει μέσα του την πνευματικότητα, την ελπίδα της ανθρωπότητας και ο πίνακας έρχεται σε κοινωνία με τον θεατή και τον κόσμο.
Από ποιους εικαστικούς και άλλους καλλιτεχνικούς δημιουργούς σε κάθε μορφή και έκφανση των Τεχνών θα λέγατε ότι έχετε επιρροές;
Εμπνέομαι από εκείνους τους λίγους που με την βούληση τους κατάφεραν ή καταφέρνουν ακόμα να εδραιώσουν την αρμονία στον κόσμο και θέλω να είμαι μαζί τους!Αγαπώ όλους τους καλλιτέχνες, κάνουν τα πάντα με διαφορετικό τρόπο (τις περισσότερες φορές μη συνειδητά…). Ο τρόπος που εκφράζονται, κινούνται, κοιτούν, μιλούν είναι αλλιώτικος…Αν παρ’ όλα αυτά θα έπρεπε να γίνω πιο σαφής θα έλεγα ότι στις καταγραφές μου ξεχωρίζει ο Salvador Dali με την ατίθαση φύση του, ο Caravaggio με το παιχνίδισμα του φωτός μέσα από τους σκοτεινούς τους φόντους και ο σύγχρονος Αγιογράφος Γιώργος Κόρδης που μέσα απο την τέχνη της βυζαντινής αγιογραφίας δημιουργεί μια νέα σχολή στην Αγιογραφία και την έκφρασή του στην ζωγραφική!
Θεωρείτε ότι ο εικαστικός καλλιτέχνης είναι επάγγελμα;
Τι σημαντική ερώτηση!Δεν σας κρύβω ότι επανέλαβα την ερώτηση αυτή ειδικά όταν ήρθε η ώρα της επιλογής σπουδών… Ως κατάλοιπο των καταγραφών με τις οποίες εκπαιδεύτηκα, θεωρούσα - όπως και πολλοί άνθρωποι φιλότεχνοι και μη - ότι ναι, είναι επάγγελμα που επιβάλλει πολλές θυσίες προσωπικές και βιοτικές…Ιστορικά διαβάζουμε ότι οι καλλιτέχνες θεωρούνταν ότι κατείχαν χαμηλό επίπεδο οικονομικής άνεσης, υπευθυνότητας και ότι ήταν αδύναμοι ως χαρακτήρες… Ιστορικά και πάλι, αυτοί οι φερόμενοι ως οι αδύναμοι της ανθρωπότητας, μπορεί να μην αποκάλυπταν πάντα και δημόσια την ταυτότητά τους, μπορεί πολλοί έφυγαν από την ζωή άγνωστοι και πένητες, παρέμειναν όμως πρωταγωνιστές επικών κατά καιρούς κατορθωμάτων και άφησαν πίσω τους σπουδαίο έργο και τελικά πολλούς από αυτούς η ιστορία τους κατέταξε στις αυθεντικές μεγαλοφυΐες. Είναι αντιφατικό και καμιά φορά μπορεί να γίνεται και ενοχικό το να κάνεις επάγγελμα κάτι που σου προσφέρει τόση προσωπική ικανοποίηση. Πώς να αμείβεσαι για κάτι που σου προσφέρει τόση χαρά, αλλά και πώς θα αφοσιωθείς στην τέχνη αν δεν αμειφθείς; Νομίζω ότι ποτέ δεν θα απαντήσω σε αυτό το ερώτημα...
Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο κοινωνικός ρόλος της τέχνης και του εικαστικού καλλιτέχνη σήμερα; Θεωρείτε ότι οι εικαστικοί καλλιτέχνες αλληλεπιδρούν επαρκώς με την Ελληνική κοινωνία; Τι θα είχε νόημα να αλλάξει στον χώρο τέχνης στην Ελλάδα προς όφελος της κοινωνικής απεύθυνσης της Τέχνης, και με ποιο τρόπο νομίζετε ότι μπορεί να συμβεί αυτό;
Από την παλαιολιθική εποχή ακόμα βλέπουμε τον άνθρωπο να προσπαθεί να εκφραστεί μέσω της ζωγραφικής. Για τους δικούς του λόγους εκείνος, για άλλους λόγους πιστεύουν οι ιστορικοί...Προσωπικά θεωρώ ότι η έκφραση αυτή δεν αφορούσε την ανάγκη του να καταγράψει την καθημερινότητά του, όσο το να μεταφέρει μέσω της δημιουργίας τον έξω κόσμο δίπλα του να την μοιραστεί με όλους τους άλλους ανθρώπους που συνυπήρχε, και αυτή ήταν μια αλλαγή.Στην καθημερινότητά μας συνεχώς σκοντάφτουμε πάνω σε εμπόδια και εσωτερικές φωνές που μας εμποδίζουν να προχωρήσουμε σαν ανθρωπότητα. Δοκιμάζεται η δύναμη της θέλησής μας, η καθαρότητα της πρόθεσής μας, η αποφασιστικότητά μας, το όνειρο και η πραγματικότητά μας...Ο καλλιτέχνης καταφέρνει στον δικό του δημιουργικό κόσμο να απαλλαγεί από την περιγραφή του κόσμου έτσι όπως ο κάθε άνθρωπος την ενσωματώνει.Η τέχνη σε κάθε μορφή της θεωρώ ότι απελευθερώνει τον άνθρωπο, δημιουργεί ψυχικά αποθέματα είτε είναι καλλιτέχνης είτε θεατής, βγάζει από μέσα σου το καλύτερο!Δεν ονομάζονται τυχαία «Καλές Τέχνες».Η Τέχνη βοηθούσε και βοηθάει κοινωνικά στην απόδραση. Παρασέρνει τον θεατή σε αυτό το ταξίδι, κοινωνώντας μαζί του και μαζί οδεύουν σε μια εικονική μα όχι απατηλή πραγματικότητα.Αν δεν παραβλέψουμε τα σημάδια, τις προειδοποιήσεις και τους φωτεινούς ανθρώπους - σηματοδότες της ύπαρξης, αν δεν σταθούμε μπροστά στη Σφίγγα όπως ο Οιδίπους,θα ξεπηδήσει από τον καθένα μας η δημιουργική δυνατότητα που μας έχει δοθεί.Είναι προσωπική ευθύνη του κάθε ανθρώπου να συνειδητοποιήσει πως η ζωή και ο τρόπος σκέψης του, επιβάλλεται να αλλάξει δραματικά. Πιστεύω ότι δεν είναι θέμα Ελληνικής ή άλλης πραγματικότητας… να συμβάλλουμε περαιτέρω στην παγκόσμια αρμονία.Αυτό είναι μεγάλη ευθύνη ακόμα και να το λέμε. Η αυτογνωσία μας μαθαίνει να είμαστε έξοχοι, σπουδαίοι αλληλέγγυοι άνθρωποι και πως να ψάχνουμε μέσα από την πληθώρα των πληροφοριών, ότι εξάρει την δημιουργία, χωρίς επιβολή και μακρόπνοα σχέδια…
Αν ένας έφηβος σας πει ότι θέλει να γίνει εικαστικός, τι θα τον συμβουλεύατε να προσέξει/κάνει;
Πιστεύω ότι ο καλλιτεχνικός κόσμος έχει και δύναμη και ευαισθησία και θέληση.Θέλω να πω ότι ο κοινός σκοπός μέσω της τέχνης – που ευτυχώς δεν έχει να κάνει με πολεμικές πρακτικές – παράγει δύναμη και είναι εργασία πλήρους απασχόλησης.Του μηνύω δε αυτό:Αγάπα, αγάπα, αγάπα! Ξεκίνα από εκεί που επιθυμείς γιατί η αγάπη σου έλκει σε σένα τα πράγματα που θέλεις περισσότερο. Αυτά αποτελούν το υλικό της ζωής σου. Όταν τα αγαπάς τότε αγαπάς τη ζωή και το ζητούμενο είναι να απολαύσεις τις επιλογές σου και να ζήσεις μέσα στην ζωή!Δεν θεωρώ τον εαυτό μου καλό στις συμβουλές, μα μην προσπαθείς να βρεις πιο είναι το καλύτερο για σένα, πως μπορείς να κερδίσεις περισσότερα ή να χάσεις λιγότερα.Πάρε απλά εκείνο που θέλεις! Παθιάσου...Πάνω απ’ όλα αν σου γίνει γνωστός κάποιος τρόπος με τον οποίο μπορείς να δημιουργήσεις, να επιδείξεις, να εκφράσεις και να βιώσεις τον θεϊκό σου εαυτό με ακόμα μεγαλύτερη δόξα, ισως και εκτός τέχνης που τόσο αγαπάς, ακολούθησέ τον…Ποτέ δεν είναι αργά για την Τέχνη! Αποφάσισε ποιος πραγματικά θέλεις να είσαι και μετά κανε ότι περνάει από το χέρι σου για να είσαι αυτός ο άνθρωπος ΠΡΟΣΩΠΟ!