ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ | Κλεονίκη Γ. Μυστεγνιώτη: Ζητούμενο της καλλιτεχνικής έκφρασης είναι η ειλικρίνεια

Η Κλεονίκη Γ. Μυστεγνιώτη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1976. Ολοκλήρωσε σπουδές με αντικείμενα την Οπτική, τη Διακόσμηση εσωτερικών χώρων και τον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό και παρακολούθησε σεμινάρια επιμόρφωσης στη Φωτογραφία. Αυτή την περίοδο επικεντρώνει το ενδιαφέρον της στο Δίκαιο, στην Οικονομία και στη Δημόσια Διοίκηση. Παραμένει ανοικτό το ενδιαφέρον της για την ανθρώπινη φύση και η οδός που θα την προσεγγίσει κάθε φορά.

Πότε αποφασίσατε ότι η τέχνη είναι ο δρόμος σας;

Δε θα έλεγα ότι υπήρξε ποτέ μια τέτοια συνειδητή απόφαση. Νομίζω ότι ήρθε περισσότερο φυσικά. Είχα την ανάγκη της Τέχνης σας δέκτης και σταδιακά μετεξελίχθηκε και σε ανάγκη έκφρασης.

Ποιά θέματα σας απασχολούν και σας εμπνέουν στα έργα σας;

Αντιλαμβάνομαι την ύλη ως σύμβολο εννοιών. Η παρατήρηση της μου γεννά νοητικούς συσχετισμούς. Και μου αρέσει να τους αποτυπώνω τόσο εικονιστικά όσο και λεκτικά. Το έργο με το οποίο συμμετέχω στην έκθεση ονομάζεται "My ironing board is gold" και αποτυπώνει μια στιγμή που ένιωσα σα να συμβαίνει κάτι μαγικό, όταν ο ήλιος που έδυε δημιούργησε αυτή την έκρηξη θερμού χρώματος στη γωνία του μπαλκονιού μου.  Η ομορφιά, το  υποκειμενικό, ο χρόνος, το ατελές είναι έννοιες που συχνά απασχολούν το έργο μου.

Από ποιούς εικαστικούς και άλλους καλλιτεχνικούς δημιουργούς σε κάθε μορφή και έκφανση των Τεχνών θα λέγατε ότι έχετε επιρροές;

Είναι πολύ ρευστό το τι μπορεί να με επηρεάσει και να με εμπνεύσει. Μπορεί να είναι ακόμα και μια οικονομική έννοια, ή κοινωνιολογική έννοια που θα δημιουργήσει μέσα μου συγκεκριμένα ερωτήματα. Οι επιρροές αλλάζουν, στο κέντρο πάντα είναι ο άνθρωπος.

Θεωρείτε ότι ο εικαστικός καλλιτέχνης είναι επάγγελμα;

Φαντάζομαι και αυτό έχει μια υποκειμενική αντίληψη σχετική της ψυχοσύνθεσης του καθενός. Σύμφωνα με τη δική μου θα έλεγα ότι καλλιτέχνης είναι περισσότερο μια προσέγγιση ζωής. Το επάγγελμα όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι έχει ως απαραίτητο ζητούμενο την αποτελεσματικότητα. Η καλλιτεχνική έκφραση την ειλικρίνεια. Δεν ξέρω πόσο μπορεί κάποιος να διασταυρώσει αυτούς τους δρόμους, πάντως κατ΄εμέ το πρώτο δεδομένο είναι ότι είναι διαφορετικοί.

Ποιός πιστεύετε ότι είναι ο κοινωνικός ρόλος της τέχνης και του εικαστικού καλλιτέχνη σήμερα; Θεωρείτε ότι οι εικαστικοί καλλιτέχνες αλληλεπιδρούν επαρκώς με την Ελληνική κοινωνία; Τι θα είχε νόημα να αλλάξει στον χώρο τέχνης στην Ελλάδα προς όφελος της κοινωνικής απεύθυνσης της Τέχνης, και με ποιό τρόπο νομίζετε ότι μπορεί να συμβεί αυτό;

Η δική μου ανάγκη που με στρέφει να αποζητώ την Τέχνη είναι ότι θέλω να πιστεύω ότι '.. η ομορφιά μπορεί να μας σώσει..". Νομίζω ότι πολλοί αισθάνονται παρόμοια. Επομένως από την οπτική του ποιος είναι ο κοινωνικός ρόλος του καλλιτέχνη, πιστεύω ότι είναι κυρίως αυτός. Να ενισχύει την ελπίδα των ανθρώπων για αυτή τη "σωτηρία".Η εξωστρέφεια είναι ζητούμενο για κάθε τι που θέλουμε να ανθίσει. Μια μεγαλύτερη αλληλεπίδραση μεταξύ καλλιτεχνών, μεταξύ καλλιτεχνών και κοινωνίας, περισσότεροι τρόποι, χώροι, μορφές διασύνδεσης. Εν τέλει η αύξηση της πραγματικής επαφής.

Αν ένας έφηβος σας πει ότι θέλει να γίνει εικαστικός, τι θα τον συμβουλεύατε να προσέξει/κάνει;

Ανεξαρτήτως το τι ήθελε θα τον συμβούλευα να δώσει βαρύτητα στα θέλω του και κατόπιν να αξιολογήσει το κόστος μιας τέτοιας επιλογής, αν μπορεί να το "πληρώσει".