Σημειώνει η Giti Nourbakhsch: Ανέκαθεν θεογονιστές, ποιητές και φιλόσοφοι ανέπτυσσαν τις δικές τους κοσμολογικές θεωρίες για τον άψυχο και έμψυχο κόσμο. Όσο και αν έχουμε απομακρυνθεί από τέτοιου είδους αναζητήσεις, γεγονός είναι ότι πάλι στην εποχή μας στρεφόμαστε στην ανάλυση των οντολογικών σχέσεων. Κι αυτό γιατί ειδικά στις μέρες μας προσπαθούμε να συνδεθούμε με μια πηγή εσωτερικής γαλήνης και αρμονίας.
Στη σειρά Αριθμητική της Κουνταλίνι επινοώ το δικό μου προσωπικό «αριθμοόργανο» για την εκτέλεση των βασικών πράξεων (πρόσθεση, αφαίρεση, πολλαπλασιασμός, διαίρεση) σε μια διανοητική αριθμητική, ψυχαναλυτικού χαρακτήρα. Η συχνότητα αυτής της άσκησης με οδήγησε σε μια ξεχωριστή εικονογραφία, όπου αριθμοί (στημόνια - υφάδια) και σύμβολα (πουκάμισα φιδιών) υπολογίζονται και συντίθενται σε πρωτόλειους αργαλειούς-άβακες. Έτσι, τα έργα αυτά εκλαμβάνονται ως ασκήσεις επανασύγκλησης, διαλογισμού και καλλιγραφίας.
Επιχειρώ λοιπόν μια προσωπική ανασκόπηση εμπειριών και εγγραμμάτων, παρά τις εγγενείς δυσχέρειες της τρέχουσας εποχής (εγκλεισμός, φόβος). Επιγραμματικά, το σημαντικό εδώ είναι η αναζήτηση της επιθυμίας, αλλά και η ταυτότητα της αναζήτησης αυτής.
Μάλιστα, οι Ινδοί φιλόσοφοι και πνευματικοί δάσκαλοι αναφέρουν μια σπουδαία έννοια για οποιοδήποτε πρόσωπο αναζητά την πνευματική φώτιση: το Πύρινο Φίδι ή αλλιώς Κουνταλίνι που εδρεύει στη βάση της σπονδυλικής στήλης. Το δυναμικό αυτό σύμβολο δεν είναι παρά η πνευματική ενέργεια που συνήθως «κοιμάται» μέσα μας. Αλλά που σίγουρα μπορεί να αφυπνιστεί και να επιστρατεύσει τη ζωτική μας ενέργεια, ούτως ώστε να μεταμορφώσουμε τη ζωή μας και να βιώσουμε τη γαλήνη πέρα από κάθε επιθυμία.
Ειδικότερα, στα συγκεκριμένα έργα επιλέγω την υφαντική ως ψηλάφηση του αισθησιακού/οικείου και διερευνώ τη σύγκληση αλλά και τη ρήξη του με το μεταφυσικό. Σίγουρα τα έργα μου αυτά, παρότι απτικά και χειρονομιακά, αναφέρονται στην αναπαράσταση του πνευματικού εαυτού και στη δυναμική του σώματος. Ταυτόχρονα όμως και στη μοναξιά της αλληλοπεριχώρησης μεταξύ του υπαρκτού και του επινοημένου, του βιωματικού και του ονειρικού.
Όπως και σε προηγούμενες ενότητες της δουλειάς μου, τα υφαντά μου τα θεωρώ οξείες πολιτισμικές εννοιολογήσεις της μοναξιάς. Συνήθως το μεγάλο έναυσμα είναι η επιθυμία και η προσέγγισή της. Πώς διαλύονται τα όρια του σώματος και της περατότητας της ταυτότητας;
Ίσως η λύση αυτών των ορίων και η ένωση με την απεραντοσύνη είναι ό,τι πιο ερωτικό μπορούμε να βιώσουμε.
Σε καλλιτεχνικό statement επισημαίνεται: «Η συγκεκριμένη σειρά έργων όμως, είναι διαφορετική: σα σε ζωγραφικό τελάρο το βαμμένο με μεταλλική μπογιά ξύλινο πλαίσιο του αργαλειού καδράρει το υφαντό. Το έργο περικλείεται ως ένας ζωγραφικός πίνακας από το βαμμένο με μεταλλική μπογιά ξύλινο πλαίσιο, το οποίο αυτή τη φορά δεν υποκαθιστά κάποιο αντικείμενο, αλλά χρησιμεύει τόσο ως κορνίζα όσο και ως λειτουργικός αργαλειός με όλα τα απαραίτητα στοιχεία για την ύφανση. Τα πότε αραιά και πότε πυκνά στημόνια αποτελούν και αυτά σημαντικό στοιχείο σύνθεσης. Παρότι είναι μονόχρωμα, συμμετέχουν στη μορφή του υφαντικού έργου, όπως άλλωστε και το μαλλί, που φέρει διαφορετικές εντάσεις στη δύναμη, στην πύκνωση και στο χαρακτήρα του έργου -άσχετα αν άλλοτε αστράφτει και αν άλλοτε παραμένει θαμπό.
Το πλέγμα και η ύφανση συνδυάζονται μέσα από σχηματισμούς γεωμετρικούς και μη. Και πάντοτε, ανάμεσά τους, ο γρίφος του αυθεντικού φιδοπουκάμισου που παραπέμπει σε τόσες ποιητικές μεταφορές, αλλά παραμένει, ένα αισθητικό «je ne sais quoi». Τα έργα αυτά του Αντωνίτση μπορούν να θεωρηθούν σχέδια, γλυπτικά αντικείμενα, χαλιά, κοσμήματα, μηχανές του χρόνου».
Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα / Αρματολών & Κλεφτών 48, Αθήνα 114 71
τηλ:+30 210 6439466 / fax:+30 210 6442852 / www.art-tounta.gr / ileanatounta@art-tounta.gr
ώρες λειτουργίας: Τρίτη - Πέμπτη 15:00 – 20:00, Τετάρτη – Παρασκευή 12:00 – 20:00, Σάββατο 12:00 – 16:00