ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ | Μαρία Ζαβιτσάνου: Η σχέση που αναπτύσσει ο άνθρωπος με τη φύση στο επίκεντρο

Η Μαρία Ζαβιτσάνου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1975. Το 1999 ξεκίνησε τις σπουδές της στη Σχολή Καλών Τεχνών “Pietro Vannucci” της Περούτζια στην Ιταλία όπου σπούδασε ζωγραφική στο εργαστήρι του Sauro Cardinali και γραφικές τέχνες με τη Marilena Scavizzi και τη Wilma Lok. Το 2004, αποφοίτησε από τη Σχολή με άριστα και έπαινο. Την ίδια χρονιά, ξεκίνησε μεταπτυχιακές σπουδές στην ίδια πάντα Σχολή, πάνω στις εικαστικές τέχνες και τις επιστήμες του θεάματος, ακολουθώντας ως κατεύθυνση τις γραφικές τέχνες. Το 2007 ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό με άριστα και έπαινο. Παράλληλα, πήρε μέρος στην εικονογράφηση ποιητικής συλλογής του Ιταλού ποιητή Sandro Penna. Από το Σεπτέμβρη του 2009 εργάζεται ως εκπαιδευτικός εικαστικών μαθημάτων. Είναι μέλος του ΕΕΤΕ καθώς και της Ένωσης Ελλήνων Χαρακτών. Έργα της βρίσκονται σε μόνιμες συλλογές στην Τσεχία (Rokycany) και στην Ιαπωνία (Kiwa). Έχει συμμετάσχει σε πλήθος εκθέσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Συνέντευξη στον Ιάσωνα Καιροφύλα

Πότε αποφασίσατε ότι η τέχνη είναι ο δρόμος σας;

Από πολύ μικρή ηλικία ζωγράφιζα, ότι ήθελα να πω το έλεγα μέσα από τις εικόνες μου, όμως συνειδητά, πήρα την απόφαση στην περίοδο της εφηβείας μου, όταν προσπαθούσα να ανακαλύψω την ταυτότητά μου και να διαλέξω τι θέλω να κάνω στη ζωή μου.

Ποιά θέματα σας απασχολούν και σας εμπνέουν στα έργα σας;

Η θεματολογία μου συνήθως έχει να κάνει με τη σχέση που αναπτύσσει ο άνθρωπος με τη φύση. Προτιμάω τα τοπία και οι μορφές που δημιουργώ να είναι λιτά, χωρίς περιττά στοιχεία που κουράζουν το θεατή, μόνο τα απαραίτητα.

Από ποιούς εικαστικούς και άλλους καλλιτεχνικούς δημιουργούς σε κάθε μορφή και έκφανση των Τεχνών θα λέγατε ότι έχετε επιρροές;

Είναι μία λίστα ολόκληρη, όμως αν αναφέρω μερικά ονόματα, είναι σα να λέω τη μισή αλήθεια. Στην πραγματικότητα, μπορεί να αντλώ έμπνευση από διάφορους καλλιτέχνες, ακόμα και από άγνωστους που έτυχε να συναντήσω το έργο τους.

Θεωρείτε ότι ο εικαστικός καλλιτέχνης είναι επάγγελμα;

Αν ως επάγγελμα ορίζουμε μία δραστηριότητα που πρέπει να κάνουμε καθημερινά για να μπορέσουμενα επιβιώσουμε, τότε σίγουρα απέχει πολύ από την ιδιότητα του καλλιτέχνη. Αν όμως θεωρήσουμε ωςεπάγγελμα αυτό που αποτελεί σκοπό ζωής, την πιο σημαντική δραστηριότητα που έχουμε στη ζωή μας,τότε φυσικά και η τέχνη είναι επάγγελμα.

Ποιός πιστεύετε ότι είναι ο κοινωνικός ρόλος της τέχνης και του εικαστικού καλλιτέχνη σήμερα; Θεωρείτε ότι οι εικαστικοί καλλιτέχνες αλληλεπιδρούν επαρκώς με την Ελληνική κοινωνία; Τι θα είχε νόημα να αλλάξει στον χώρο τέχνης στην Ελλάδα προς όφελος της κοινωνικής απεύθυνσης της Τέχνης, και με ποιό τρόπο νομίζετε ότι μπορεί να συμβεί αυτό;

Νομίζω ότι το φαινόμενο της απομάκρυνσης της τέχνης από τα κοινωνικά δρώμενα είναι παγκόσμιο και είναι δύσκολο να πει κανείς σε τι οφείλεται. Οι κοινωνίες μας φαίνεται να έχουν ανάγκη περισσότερο από υλικά αγαθά, παρά από κάποια ιδέα που θα συγκινήσει και για την οποία θα παλέψουν. Ωστόσο είμαι αισιόδοξη και θέλω να πιστεύω ότι τα πράγματα θα αλλάξουν στο μέλλον, όμως βασικό ρόλο σε αυτό θα διαδραματίσει η παιδεία που οι άνθρωποι θα λάβουν από την οικογένεια και το σχολείο τους.

Αν ένας έφηβος σας πει ότι θέλει να γίνει εικαστικός, τι θα τον συμβουλεύατε να προσέξει/κάνει;

Θα τον προέτρεπα να μελετήσει όσο περισσότερο μπορεί, να δει έργα, να πάει σε εκθέσεις, αλλά όταν θα δημιουργεί το δικό του έργο, να μην επηρεαστεί από τίποτα, παρά μόνο από τη δική του ανάγκη για έκφραση.