Η νέα γλυπτική δουλειά του Αναστάσιου Λεόνογλου ξεχωρίζει εξίσου για την τεχνική δεινότητα, όσο και για την οξυδέρκεια που διέκρινε ανέκαθεν τους σημαντικότερους ανάμεσα στους εικαστικούς δημιουργούς. Βλέποντας τα έργα του έχεις μένεις με την εντύπωση πως κάτι νέο και δυνατό πασχίζει να βγει από το μάρμαρο. Είναι η δύναμη που κρύβουν τα πραγματικά έργα τέχνης όταν μιλούν αναπόδραστα για οδυνηρές αλήθειες. Αδιαμφησβήτητα ο Λεόνογλου είναι ένας εικαστικός κλλιτεχνης που αξίζει να παρακολουθούμε την εξέλιξη του τα επόμενα χρόνια.
Ο Αναστάσιος Λεόνογλου γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε στο Παλιούρι Χαλκιδικής. Είναι απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών της Φλώρινας, με κατεύθυνση την Γλυπτική. Κύριο υλικό της δουλειάς του είναι το μάρμαρο και σε περιπτώσεις το ξύλο. Έχει συμμετάσχει σε αρκετές ομαδικές και ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα, καθώς επίσης και σε Συμπόσια γλυπτικής σε Ελλάδα και εξωτερικό. Έχει βραβευθεί με έπαινο στην 6η Φοιτητική Biennale του ΜΙΕΤ και τα τελευταία 10 χρόνια εργάζεται ως εκπαιδευτικός στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση, διδάσκοντας το μάθημα των Εικαστικών.
Λίγα λόγια από τον ίδιο τον καλλιτέχνη για τη δουλειά του: "Η δουλειά μου είναι κυρίως ανθρωποκεντρική και ασχολείται με τις έννοιες του Οίκου και της μετανάστευσης/προσφυγιάς. Η αναφορά μου στον Οίκο, αφορά το πώς ο καθένας μας αισθάνεται το σπίτι του. Για άλλους μπορεί να είναι ο ναός τους, όπου μπορούν να ηρεμούν, να χαίρονται και να λύνουν τα προβλήματά τους και για άλλους να είναι η προσωπική τους φυλακή, μέσα στην οποία βιώνουν άγχη, στεναχώριες και προβληματισμούς. Επίσης εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις οικίες τους και τα μητρικά τους εδάφη, για λόγους οικονομικούς, πολιτικούς και κοινωνικούς. Γι αυτό λοιπόν σχεδόν σε όλα τα έργα μου θα παρατηρήσουμε ότι ασκείται κάποια πίεση, η οποία βέβαια αντιπροσωπεύει τον ψυχικό κόσμο όλων αυτών των ανθρώπων που βιώνουν παρόμοιες καταστάσεις".