Ποια θέματα σας απασχολούν στη ζωγραφική σας;
Τα θέματα που με απασχολούν είναι κυρίως γύρω από το νόημα της ύπαρξης με έναν όμως συμβολικό τρόπο, δηλαδή με ενδιαφέρουν οι ερμηνείες των συμβόλων και τα αρχέτυπα τους, ο χρόνος ως διαδικασία ύπαρξης αλλά και φθοράς, η μνήμη ως καταφύγιο συναισθημάτων, ακόμα και βιομορφικές μορφές με θαλάσσιους οργανισμούς που συμβολίζουν την γέννηση.
Τι ρόλο παίζουν οι μεταμορφώσεις και οι παραμορφώσεις στην τέχνη σας;
Τα θέματα που με απασχολούν στην ζωγραφική μου και ειδικά στην συγκεκριμένη ενότητα έχουν να κάνουν με τον άνθρωπο ως ύπαρξη, αλλά κυρίως με τον άνθρωπο ως μνήμη. Ετσι η έννοια της μνήμης, του χρόνου, της φθοράς, γίνονται η αφετηρία για μια προσωπική αναζήτηση εις βάθος, ότι και αν σημαίνει αυτό, με ότι και αν μεταφέρει στην επιφάνεια. Συναισθήματα, προβληματισμούς, αμφισβητήσεις, η μνήμη έχει μια δύναμη που πολλές φορές αισθάνομαι ότι κινητοποιεί την ύπαρξή μου, θέτω ερωτήματα και περιμένω απαντήσεις εάν υπάρχουν.
Έτσι στην συγκεκριμένη ενότητα και μέσα από αυτό το πρίσμα προσπαθώ να δείξω ότι η μνήμη μπορεί να είναι τόσο δυνατή που καθιστά τον άνθρωπο παρόν ακόμα και όταν εκείνος έχει χαθεί. Πολλές φορές η μνήμη είναι ποιο δυνατή από οποιαδήποτε παρουσία. Η μνήμη όμως μοιραία μπαίνει στην σφαίρα της λήθης και τότε όλα ξεθωριάζουν, θολώνουν, και τρόμος μας κυριεύει για να μην χαθούν όλα αυτά, γιατί είμαστε εμείς, είναι η ζωή μας, αλλά μάταια ο χρόνος είναι φίλος της λήθης, με λύπη και αποδοχή προσπαθούμε να επαναφέρουμε εικόνες, συναισθήματα, και τότε, ίσως μόνο τότε τα αντικείμενα έχουν την δύναμη να βγάλουν από την λήθη, να επαναφέρουν και να αναβιώσουν την αίσθηση της παρουσίας. Υφές, σχήματα, μυρωδιές, αντικείμενα που αγαπήθηκαν, αγγίχτηκαν, φορέθηκαν ,αντικείμενα σύμβολα μπλέκουν μαγικά έναν ιστό και δημιουργούν ξεκάθαρες εικόνες-μνήμες . Έτσι λοιπόν οι παραμορφώσεις και οι μεταμορφώσεις είναι αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας.
Τι σημαίνει για εσάς το να είστε καλλιτέχνης; Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο ρόλος του καλλιτέχνη προς την κοινωνία σήμερα;
Κατ αρχάς ο όρος καλλιτέχνης κουβαλά μια τόσο βαριά ιστορία και μου είναι πολύ δύσκολο να τον αποδεχτώ, είμαι απλά ένας άνθρωπος που εκφράζεται μέσω της τέχνης και σαν τέτοιος είμαι συνεχώς σε επαγρύπνηση, παρατηρώ, σκέφτομαι, ερευνώ τον κόσμο γύρω μου και μέσα μου, γιατί τι άλλο μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος που εκφράζεται μέσω της τέχνης…είναι ένας μονόδρομος που έτσι και κάνεις το λάθος να μπεις δεν βγαίνεις σχεδόν ποτέ. Ο δρόμος-ρόλος του (καλλιτέχνη) είναι πολλές φορές δύσκολος ,έχει περισσότερες λύπες παρά χαρές, αλλά όπως και να έχει, αυτό μας δόθηκε, εάν νομίζουμε ότι το επιλέξαμε μάλλον λανθάνουμε . Γύρω από την έννοια της τέχνης και τι σημαίνει καλλιτέχνης και έργο τέχνης, έχουν χυθεί τόνοι μελάνης στην ιστορία της τέχνης, ότι και αν πω εγώ, νομίζω δεν έχει νόημα, ίσως να προσπαθήσω να ψελλίσω, ότι ο καλλιτέχνης παρατηρεί αισθάνεται και μεταμορφώνει την πραγματικότητα σε κάτι άλλο από αυτό που είναι, και ίσως με αυτόν τον τρόπο μεταμορφώνει και τον εαυτό του και πιθανόν να παρασύρει και κάποιους άλλους σε αυτόν τον δρόμο. Όπως λέει και ο Klee «η τέχνη καθιστά ορατό το αόρατο» γιατί οι εικόνες αυτές που ανασύρονται από το υποσυνείδητο είναι τόσο δυνατές που ξεπερνούν και τις ίδιες τις προθέσεις του καλλιτέχνη, τότε και μόνο τότε μπορούμε να μιλάμε για πραγματικό έργο τέχνης,την στιγμή που ο καλλιτέχνης δεν έχει έλεγχο και η λογική αδυνατίζει, ακόμα και το συναίσθημα δεν έχει χρώμα και όλα τα κέντρα του ανθρώπου είναι σε εγρήγορση. Εκεί η τέχνη χαμογελάει γιατί είναι επάνω και μέσα στον άνθρωπο και τον κυριεύει με έναν ερωτισμό που τον συνδέει με το μυστήριο της ύπαρξης. Ίσως μέσα από αυτή την διαδικασία η τέχνη, και σύμφωνα με την επιστήμη της ψυχολογίας να έχει ένα θεραπευτικό πρόσημο.
Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο ρόλος του καλλιτέχνη προς την κοινωνία σήμερα;
Ο ρόλος του καλλιτέχνη προς την κοινωνία είναι αυτός που ήτανε πάντα.Κατέκρινε τα κακώς κείμενα της κοινωνίας, ήταν αφοριστικός, επαναστατικός και πολλές φορές ανατρεπτικός. Ακόμα και σήμερα μέσα από αυτόν τον άκρατο ατομικισμό και εγωκεντρισμό, υπάρχουν δυνάμεις της τέχνης που αντιστέκονται στις ανισότητες, στους πολέμους, στην καταστροφή του πλανήτη και στον εγκλεισμό του ανθρώπου μέσα σε πρότυπα και καταστάσεις που του αφήνουν ελάχιστο άνοιγμα ελευθερίας. Η τέχνη θεωρητικά δεν έχει αλλάξει τον ρου της ιστορίας των κοινωνιών, έχει συμβάλει όμως σημαντικά στην μεταμόρφωσή τους, δουλεύει ερήμην των κοινωνιών ακόμα και ερήμην των καλλιτεχνών. Εφόσον σκοπός της τέχνης είναι η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων, αυτό σημαίνει ότι ο καλλιτέχνης ακόμα και αν πιστεύει ότι στρέφεται προς τον εαυτό του, στο τέλος ο αποδέκτης είναι η κοινωνία, και αυτό λειτουργεί ανεξάρτητα από την αποδοχή της κοινωνίας του έργου του καλλιτέχνη, αυτή η θετική η αρνητική υποδοχή του έργου από την πλευρά της κοινωνίας, είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο που απαιτεί πολύ συζήτηση και ανάλυση, αυτό σημαίνει ότι το έργο όταν φύγει από τα χέρια του καλλιτέχνη ακολουθεί την δική του πορεία. Λέμε ότι σκοπός του καλλιτέχνη είναι να εκφράσει τον εσωτερικό του κόσμο, όμως αυτός ο κόσμος είναι αντανάκλαση και αποτέλεσμα του υπαρκτού κόσμου, το γενετικό μας υλικό, τα βιώματα μας, μας καθορίζουν τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά, άρα και αυτό που εκφράζουμε έχει σχέση με τον εξωτερικό κόσμο, μόνο που μεταμορφώνεται η μετουσιώνεται μέσω της τέχνης.
Η Σταυρούλα Μιχαλοπούλου γεννήθηκε, μεγάλωσε και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε αρχικά γραφιστική και εσωτερική διακόσμηση στη σχολή ΒΑΚΑΛΟ. Εισάγεται κατόπιν στην Α.Σ.Κ.Τ. Αθήνας και ταυτόχρονα ασχολείται με το δημιουργικό της γραφείο «ΣΥΝΘΕΣΗ». Φοιτά στο 1ο εργαστήριο ζωγραφικής με καθηγητές τους Άγγελο Αντωνόπουλο, Μάγδα Σιάμκουρη, Δημήτρη Κούκο και Μιχάλη Μανουσάκη. Παρακολουθεί σε εργαστήρια επιλογής: γλυπτική με τον Νίκο Τρανό, χαρακτική με Γιάννη Γουρζή, φωτογραφία με τον Πάνο Κοκκινιά και σαν ακροάτρια, κεραμική με τον Παύλο Παλτόγλου. ‘Εχει συμμετάσχει σε international fair στο Αμπού Ντάμπι το 2016, στην art Thessaloniki με την gallery Chalkos το 2017 ,στο μουσείο Τολστόι στην Μόσχα το 2018, στην Σαουδική Αραβία, στο Μπαχρέιν και στο Παρίσι το 2019 καθώς και σε πολλές ομαδικές εκθέσεις. Έχει κάνει τέσσερις ατομικές εκθέσεις και έργα της βρίσκονται στην γκαλερί Γρηγοριάδη, στο πνευματικό κέντρο Απειράνθου στην Νάξο, σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο Αμπού Ντάμπι, στη συλλογή του King Abdulaziz στην Σαουδική Αραβία, σε ιδιωτική συλλογή στο Μπαχρέιν καθώς και στο Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ