Ποια θέματα σας απασχολούν στην ζωγραφική σας;
Κάποια θεματικά μοτίβα που επαναλαμβάνονται στα έργα που παράγω τα τελευταία χρόνια μπορούν να συνοψιστούν ως εξής: ο άνθρωπος ντυμένος θεός και ο άνθρωπος ντυμένος τσαρλατάνος, το κτήνος που γίνεται θεός παρακάμπτοντας τον άνθρωπο, προμηθεϊκής κοπής σκεπτομορφές που ανοίγουν διάπλατα τα σπλάχνα τους και πνίγουν τη πλάση όλη, συνεπώς για εμάς "φύση" πλέον είναι τα εντόσθια νεκρών τιτάνων, η ακλόνητη σιγουριά για τη χρησιμότητας μιας κάποιας "εποχής ολικής διάλυσης και επαναστερεοποίησης", ο Ναρασίμχα και η Αγάπη που τη κατευθύνει η Θέληση. Γενικότερα, μεταφέρω στο χαρτί ένα σώμα προσωπικών ή μη μύθων, και αυτή τη διαδικασία όσο περνάνε τα χρόνια την αντιμετωπίζω όλο και περισσότερο σα κάποιου είδους χαρτογράφηση και γενικότερη καταγραφή εσωτερικής πανίδας και χλωρίδας, η οποία με διασκεδάζει να σκέφτομαι πως αποτελεί κτήμα όλων, ασχέτως της μορφής που δανείζεται για να εξυπηρετήσει τον καθένα μας.
Τι ρόλο παίζουν οι μεταμορφώσεις και οι παραμορφώσεις στην τέχνη σας;
Όπως ανέφερα και απαντώντας προηγούμενη ερώτηση, ένας απ' τους θεματικούς άξονες που επιμένουν να εμφανίζονται σε ό,τι παράγω ζωγραφικά, είναι η απόλυτη εμπιστοσύνη στην ιδέα του να κονιορτοποιήσεις και να επανασυνθέσεις. Αυτό που ξεκινάει σαν ανθρώπινη ή ζωική γενικότερα φιγούρα στα έργα μου σταδιακά στρετσάρεται και παραμορφώνεται σε τέτοιο βαθμό, που δεν έχει άλλη επιλογή από το να αλλάξει, αν θελήσει να συνεχίσει να υπάρχει στο μικρόκοσμο του χαρτιού. Κάποιες φιγούρες, κτηνόμορφες και άξεστες, θα καταφέρουν να αποκτήσουν τις ποιότητες μιας κάποιας αγιοσύνης, ενώ άλλες, λαμπερές και μεγαλειώδεις, θα καταλήξουν ανδρείκελα, παλλόμενες μάζες δίχως πνοή μέσα τους. Αν λοιπόν, μου επιτρέπεται να χρησιμοποιήσω το πολύ κλισέ, μα πολύτιμο για εμένα, παράδειγμα της αλχημιστικής αρχής, της μετατροπής των περιττωμάτων σε χρυσό, τότε, αυτό το οποίο απεικονίζω, είναι ακριβώς η στιγμή της διαδικασίας αυτής, όταν για κάποιο χρονικό διάστημα, έχεις στα χέρια σου κάτι το οποίο δεν μπορεί να αναγνωρισθεί ούτε σα κόπρανο, ούτε σα χρυσός μα περιέχει τις ποιότες και των δύο ταυτόχρονα.
Τι σημαίνει για εσάς το να είστε καλλιτέχνης; Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο ρόλος του καλλιτέχνη προς την κοινωνία σήμερα;
Το να είμαι καλλιτέχνης σημαίνει να μπορώ να τιμώ τη πρωτόγονη σχεδόν περιέργεια όλων μας, να ψάχνω και να δίνω σχήμα σε ό,τι γεννάει ο ομιχλώδης νους και ύστερα να έχω τη χαρά ό,τι παράγω να το μοιράζομαι με άλλους, και αυτοί να μου κάνουν τη τιμή να ενδιαφερθούν για αυτό. Να μπορώ, με λίγα λόγια, να συνεχίσω να συντηρώ αυτό το χώρο στο κεφάλι μου που ονομάζεται "Ο Ηλίας ζωγράφος". Συνεπώς θεωρώ πως και ο ρόλος του καλλιτέχνη στη σημερινή κοινωνία είναι να φυτέψει ένα σπόρο άγριας διέγερσης στο θεατή-κοινωνό και να τον κινητοποιήσει να δημιουργήσει και ο ίδιος το οτιδήποτε δίχως να σκεφτεί κάτι άλλο πέραν της προσωπικής του απόλαυσης.
Ο Ηλίας Κασσελάς είναι ζωγράφος που γεννήθηκε το 1988. Ζει και εργάζεται στη Κόρινθο και την Αθήνα. Είναι απόφοιτος του Σχολής Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με έδρα τη Φλώρινα. Στην διάρκεια της φοίτησης του παρακολούθησε το Εργαστήριο Πολυμέσων για ένα χρόνο, με δάσκαλο το Βασίλη Μπούζα, και στη συνέχεια το Δεύτερο Εργαστήριο Ζωγραφικής με δάσκαλο τον Γιάννη Καστρίτση, από το οποίο και αποφοίτησε το 2011. Έκτοτε έχει συμμετάσχει σε αρκετές εκθέσεις, ενώ για μικρό χρονικό διάστημα ασχολήθηκε με το animation, παίρνοντας μέρος στο φεστιβάλ-διαγωνισμό της Σύρου, AnimaSyros, το 2012. Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα. Ο Ηλίας Κασσελάς συμπράττει με την συλλογικότητα εικαστικών καλλιτεχνών ARC - Art Revisited Collective από τον Ιανουάριο του 2019.