Ποια θέματα σας απασχολούν στην ζωγραφική σας;
Η καλλιτεχνική μου πρακτική- που περιλαμβάνει ζωγραφική, χαρακτική, σχέδιο και μικτές τεχνικές- είναι μια ανοιχτή και μεταβαλλόμενη «ερωτηματοθεσία» για την βιωμένη πραγματικότητα και τις κοινωνικές διαδράσεις: η συμβολική ή εκφρασμένη βία στον ιδιωτικό - δημόσιο βίο, η σχέση μας με τα θεία, η εθνοτική ταυτότητα και τα «πατριωτικά» συναισθήματα, ως πεδίο αυτοπεριορισμών, κοινωνικών συγκλίσεων ή αντιθέσεων.
Τι ρόλο παίζουν οι μεταμορφώσεις και οι παραμορφώσεις στην τέχνη σας;
Το καλλιτεχνικό έργο είναι απότοκο συνεχών παρατηρήσεων από τα αισθητά που ανασύρονται από το μνημονικό, η εκτέλεσή του όμως παραμένει αναπόφευκτα ένα θραύσμα της αρχικής ιδέας. Επειδή ούτως ή άλλως, ως γλώσσα μη προτασιακή, φέρει χαρακτηριστικά αινίγματος και αντικειμενικής σιωπής, οι όποιες μεταμορφώσεις (όπως πιθανά εννοείτε) προσδίδουν ελευθερία και ευρύτητα στην ερμηνεία του από τον θεατή. Η ανθρώπινη φιγούρα που πρωτοστατεί στις συνθέσεις μου, συνήθως εμφανίζεται αποσπασματική με τα άκρα να απουσιάζουν εσκεμμένα, καθώς αυτά σηματοδοτούν την μοναδικότητα της ύπαρξης (δακτυλικά αποτυπώματα), την πρόθεση για δράση, την σύνδεση με τον κόσμο. Ο εσκεμμένος «ακρωτηριασμός» της ανθρώπινης φιγούρας συμβολοποιεί στο έργο μου την στέρηση ή αφαίρεση των πρωτοβουλιών στην συγχρονία, αλλά συνάμα και την πεισματική μας ενδοστροφή, την επιλεκτική και άκρως ανακουφιστική απόσυρση από την κοινωνική πράξη.
Τι σημαίνει για εσάς το να είστε καλλιτέχνης; Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο ρόλος του καλλιτέχνη προς την κοινωνία σήμερα;
Πέρα από την κοπιαστική, συστηματική εργασία-όπως σε κάθε άλλο αντικείμενο- εάν η δημιουργία είναι η επισκόπηση ή ερμηνεία του κόσμου, καταφύγιο ή ό,τι άλλο για τον καλλιτέχνη, αυτός οφείλει να διαθέτει το δικό του επεξηγηματικό λυσάρι ανάγνωσης του κόσμου, κάνοντας τους συμμετέχοντες, συνομιλητές, επιβεβαιώνοντας την επικοινωνιακή λειτουργία της τέχνης. Να αποφεύγει τις δυσνόητες νύξεις και να δημιουργεί ικανά ελατήρια, που προσκαλούν αλλά και προκαλούν τον αναστοχασμό, θεραπεύοντας (;) το κενό της καλλιτεχνικής παιδείας, που η χρόνια ολιγωρία της πολιτικής του πολιτισμού έχει δημιουργήσει. Άλλωστε η ασκητική ασυλία του εργαστηρίου και η αποστασιοποίηση του καλλιτέχνη από τα ερεθίσματα του εξωτερικού κόσμου, όχι μόνον είναι ανέφικτη, αλλά θα ήταν σχεδόν προδοτική για τον οικουμενικό χαρακτήρα της τέχνης.
Η Ράνια Φραγκουλίδου γεννήθηκε στην Κατερίνη το 1972. Είναι Διδάσκουσα ΕΕΠ στην Κατεύθυνση της Χαρακτικής, Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών, Σχολή Καλών Τεχνών, ΑΠΘ. Κατά τα έτη 1999 - 2009 Σπούδασε και αποφοίτησε από το Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών Α.Π.Θ. από την Κατεύθυνση της Ζωγραφικής και ακολούθως από την Κατεύθυνση της Χαρακτικής. Tο 2002-2003 Μεταπτυχιακή Υπότροφος του Ι.Κ.Υ. για την εκπόνηση καλλιτεχνικού έργου (ζωγραφική) στην Ελλάδα. Πραγματοποίησε πέντε ατομικές στην Ελλάδα και μία την Πολωνία. Συμμετείχε σε πλήθος ομαδικών εκθέσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό όπως στην Γαλλία, Γερμανία, Πολωνία, Ιαπωνία, Κίνα Πορτογαλία, Εσθονία, Ρουμανία, Δημοκρατία της Τσεχίας, Σερβία και Κωνσταντινούπολη κ.α. Εικονογράφησε ποιητική συλλογή για το λογοτεχνικό περιοδικό «Μανδραγόρας» και το εξώφυλλο για το «Τρίτο Στεφάνι», εκδόσεις «Βήμα» Φιλοτέχνησε το επίσημο χαρακτικό και έργο για το ρούχο προώθησης της 1st &2nd Art Thessaloniki International Contemporary Art Fair 2016 & 2017. Έργα της υπάρχουν σε ιδιωτικές συλλογές και ιδρύματα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.