Πρωτότυπες «Τροχιές μνήμης» στην Άνδρο με τη σφραγίδα της Αθηνάς Σχοινά

H φετινή έκθεση του 27ου εικαστικού θεσμού «Πλόες», που φιλοξενεί το Ιδρυμα Π. & Μ. Κυδωνιέως της Ανδρου στον εκθεσιακό του χώρο δεν είναι μία ακόμα έκθεση για τ 200 χρόνια της επανάστασης, εξιτίας του πρωτότυπου περιεχομένου της. Η έκθεση εγκαινιάζεται  στις 31 Ιουλίου, έχει τίτλο «Τροχιές μνήμης» και φέρει τη σφραγίδα της ιστορικού τέχνης και θεωρίας του Πολιτισμού στο ΕΚΠΑ Αθηνάς Σχινά, η οποία είχε την ιδέα, έκανε την επιλογή των καλλιτεχνών και των έργων της έκθεσης, της οποίας φέρει γενικότερα την επιμέλεια, όπως και του καταλόγου που τη συνοδεύει. Η έκθεση πραγματοποιείται υπό την αιγίδα της Επιτροπής «Ελλάδα 2021». Μια έκθεση που ξεκινάει από τον ζωγράφο Θεόφιλο για να φτάσει σε μερικούς από τους σημαντικότερους σύγχρονους Ελληνες εικαστικούς, όπως οι: Βαγγέλης Τζερμιάς, Χριστίνα Σαραντοπούλου, Βασίλης Πέρρος, Ντιάνα Μπισογιάννη, Ντέπη Παυλίδου, Τάκης Ζερδεβάς, Μάκης Φάρος, Ζωή Πυρίνη, Γιούλα Χατζηγεωργίου, Γιασεμή Ράπτη. Ως σημείο αναφοράς της έκθεσης, για τις μνήμες των πρώτων μετεπαναστατικών χρόνων, παρουσιάζεται ένα αντιπροσωπευτικό έργο της μεσαίας περιόδου του «πατέρα» της νεότερης αλλά και της σύγχρονης νεοελληνικής ζωγραφικής, του κορυφαίου και αδιαμφισβήτητου Θεόφιλου Χατζημιχαήλ (1870-1934). Το συγκεκριμένο έργο επελέγη γιατί δείχνει με εύγλωττο και χαρακτηριστικό τρόπο τις μνήμες που μεταπλάθει ο Θεόφιλος, από τη στεριανή και αγροτική Ελλάδα, συνδυάζοντάς τες με τη ζωή στα λιμάνια και στη θάλασσα.

Ο Βαγγέλης Τζερμιάς μάς αποκαλύπτει, μέσα από μια δική του εξπρεσιονιστική και μνημειακά παρουσιαζόμενη ματιά, ένα διάλογο με εικονιστικά έργα της ιστορίας της τέχνης τα οποία αφορούν την επαναστατική περίοδο.

Η Χριστίνα Σαραντοπούλου, μέσα από τα χαρακτηριστικά δικά της γλυπτά, τονίζει με μινιμαλιστικό και εννοιολογικό τρόπο τις επαλληλίες της μνήμης που αποκαλύπτεται ως πλέγμα μιας σύνθετης «αφήγησης» αποτελούμενης από δακτυλικά αποτυπώματα.

Ο Βασίλης Πέρρος περνά μέσα από τα αλληγορικά του έργα, νοσταλγίες και οδύνες, μεταβάσεις και αναχωρήσεις, αλλά και ελεγειακούς τρόπους που φανερώνουν εικασίες και λειτουργίες της πιο πρόσφατης μνήμης.

Η Ντιάνα Μπισογιάννη, σε αυτή τη σειρά των υφασμάτινων έργων της «μαλακής» της γλυπτικής (soft sculpture), εμπνέεται από την Εθνική Παλιγγενεσία, τους ήρωες, τις θυσίες τους και κυρίως την ακατάβλητη επιθυμία τους για ελευθερία.

Η Ντέπη Παυλίδου, με αφαιρετικό και μινιμαλιστικό τρόπο, μεταφέρει στα ζωγραφικά της έργα (που φιλοτεχνεί πάνω σε μεταξωτά υφάσματα) την ατμόσφαιρα του Αγώνα της Ανεξαρτησίας και τη σύγχρονη προσέγγιση εκείνης της εποχής.

Ο Τάκης Ζερδεβάς, μέσα από τις φωτογραφίες και τα βίντεο των εικαστικών του συνθέσεων (που συνοδεύονται κι από ηχητικά στοιχεία), μεταφέρει την ελεγειακή αίσθηση μιας αναδίφησης σε πολυώνυμες μνήμες, όπως τις αναψηλαφούν η υπαρξιακή ατομική αγωνία και η ανθρώπινη μοναξιά.

Ο Μάκης Φάρος και η Ζωή Πυρίνη, που συνήθως δημιουργούν συλλογικά έργα, σε μία από τις συνθέσεις τους, που σε αυτή την έκθεση παρουσιάζεται, προτείνουν το ιδιαίτερου ενδιαφέροντος βίντεό τους που αφορά στο διάλογο μνήμης και παρόντος, ενσωματώνοντας στα εννοιολογικά του πλαίσια και το διάλογο αναλογικής και ψηφιακής τεχνολογίας. Σε ένα άλλο έργο της «ομάδας» τους, που το υπογράφουν ο Τάκης Ζερδεβάς, ο Μάκης Φάρος, η Ζωή Πυρίνη, η Γιούλα Χατζηγεωργίου και η Γιασεμή Ράπτη, παρουσιάζονται με «βιτριολικό» χιούμορ αλλά και δραματικότητα οι «τύχες» της μνήμης και η εφήμερη ζωή τους, η οποία μετατρέπεται πολλές φορές από τους επιγόνους σε τελετουργία, επετειακό «συμβάν» και καταναλωτική συνήθεια, που αντικαθρεφτίζει άλλωστε αρκετές από τις πτυχές της εποχής μας.

Τη σύλληψη και επιμέλεια έκθεσης και καταλόγου: Αθηνά Σχινά, ιστορικός Τέχνης και Θεωρίας του Πολιτισμού (ΕΚΠΑ) – Διάρκεια έκθεσης: Σάββατο 31 Ιουλίου έως Κυριακή 3 Οκτωβρίου.