Η Ζιζή Μακρή, γεννήθηκε το 1924 στο Βελιγράδι. Την περίοδο 1946- 1950 σπούδασε χαρακτική στην École des Beaux-Arts, στο Παρίσι, με δάσκαλο τον μεγάλο χαράκτη Δημήτρη Γαλάνη. Το 1951 απελάθηκε από τη Γαλλία μαζί με το σύζυγό της, τον Έλληνα γλύπτη Μέμο Μακρή, λόγω πολιτικών πεποιθήσεων. Εγκαταστάθηκαν στη Βουδαπέστη, όπου οργάνωσαν την καλλιτεχνική και κοινωνική τους δράση μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1970. Συμμετείχε συστηματικά σε εκθέσεις στην Ουγγαρία και εικονογράφησε έργα ουγγρικών εκδοτικών οίκων. Με βάση τη Βουδαπέστη πραγματοποίησε πολλά ταξίδια που τροφοδότησαν πλούσια το εικαστικό της σύμπαν· Κίνα (1956), Ρωσσία (1962), Κούβα (1963), Αζερμπαϊτζάν-Γεωργία-Αρμενία (1964-1966). Το 1960 ήρθε στην Ελλάδα ως μέλος μυστικής αποστολής, συνελήφθη και φυλακίστηκε στις γυναικείες φυλακές Αβέρωφ για ένα χρόνο. Το ελληνικό κοινό ήρθε σε επαφή με το έργο της Ζιζής Μακρή για πρώτη φορά το 1964, με την έκθεση που πραγματοποιήθηκε στο «Ζυγό» με θέμα τις γυναίκες της φυλακής, ενώ το 1982 παρουσιάστηκαν στη γκαλερί «Νέες Μορφές» οι ξυλογραφίες από την Κίνα μαζί με άλλα έργα της. Η Ζιζή Μακρή τιμήθηκε δύο φορές με το βραβείο Μούνκατσι (1959, 1963), καθώς και με το βραβείο του εξαίρετου καλλιτέχνη (1984), την ανώτατη διάκριση για τις εικαστικές τέχνες της Ουγγαρίας. Βραβεύτηκε σε παγκόσμιους διαγωνισμούς, στο Βερολίνο το 1953, στη Βαρσοβία το 1955, στη Μόσχα το 1957, στη Γενεύη το 1963. Είχε πραγματοποιήσει πολλές ατομικές εκθέσεις και συμμετάσχει σε ομαδικές σε διάφορα μέρη του κόσμου, όπως στην Αβάνα, στην Ουάσιγκτον το 1986, στη Λευκωσία το 1990. Στην Ελλάδα, πριν τέσσερα χρόνια, το Μουσείο Μπενάκη είχε αποτίσει φόρο τιμής στο έργο της χαράκτριας, ενώ η τελευταία της έκθεση πραγματοποιήθηκε την περασμένη άνοιξη, στην γκαλερί «Αστρα». Έργα της κοσμούν δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους στην Ουγγαρία και την Ελλάδα, όπως το Δημαρχείο της Βουδαπέστης στην Ουγγαρία και το αίθριο του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης στην Αθήνα.