Ένας πρωτοπόρος της τέχνης του σώματος και της performance, ο Uwe Frank Laysiepen, γνωστός στο καλλιτεχνικό περιβάλλον ως ULAY, γεννημένος το 1943 στο Solingen της Γερμανίας, αποχώρησε σε ηλικία 76 ετών από επιπλοκές που προκάλεσε ο καρκίνος που τον βασάνιζε επί πολλά χρόνια. Μετά από τέσσερις δεκαετίες διαβίωσης και εργασίας στο Άμστερνταμ, μερικά μακροπρόθεσμα καλλιτεχνικά έργα στην Ινδία, την Αυστραλία και την Κίνα και την καθηγεσία στο Performance τα New Media Art στο Staatliche Hochschule für Gestaltung της Καρλσρούης στη Γερμανία, ο ULAY έζησε και εργάστηκε μέχρι και τον θάνατο του στην σήμερα Λουμπλιάνα της Σλοβενίας, παρόλο που ταξίδευε συχνά. Το ριζοσπαστικά καινοτόμο σώμα της δουλειάς και των επιδόσεών του καθορίζει τον ULAY ως μία από τις σημαντικότερες καλλιτεχνικές προσωπικότητες της εποχής μας.Στην πρώιμη περίοδο της καλλιτεχνικής του δραστηριότητας (1968-1976), ανέλαβε μια θεματική αναζήτηση για κατανόηση των εννοιών της ταυτότητας και του σώματος τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινοτικό επίπεδο, κυρίως μέσω σειρών φωτογραφιών Polaroid, αφορισμών και οικείων παραστάσεων. Από το 1976 έως το 1988, συνεργάστηκε με τη Μαρίνα Αμπράμοβιτς, με την οποία διατηρούσε πολυετή ερωτική σχέση, σε πολυάριθμες παραστάσεις. το έργο τους επικεντρώθηκε στην αμφισβήτηση των αντιληπτών αρσενικών και θηλυκών χαρακτηριστικών και στην ώθηση των φυσικών ορίων του σώματος.
Μετά τον χωρισμό του με τη Αμπράμοβιτς, ο ULAY επικεντρώθηκε στη φωτογραφία, ασχολείται με τη θέση του περιθωριοποιημένου ατόμου στη σύγχρονη κοινωνία και επανεξετάζει το πρόβλημα του εθνικισμού και των συμβόλων του (Berlin Afterimages, 1994-1995). Τα τελευταία χρόνια, ο ULAY ασχολήθηκε πρωτίστως με έργα και καλλιτεχνικές πρωτοβουλίες που ευαισθητοποιούν, βελτιώνουν την κατανόηση, την εκτίμηση και το σεβασμό για το νερό (Κατάλογος Υδάτων της Γης, 2012). Το έργο του ULAY, καθώς και το συνεργατικό του έργο με τη Μαρίνα Αμπράμοβιτς, εμφανίστηκαν σε πολλές συλλογές μεγάλων ιδρυμάτων τέχνης σε όλο τον κόσμο, όπως το Μουσείο Stedelijk του Άμστερνταμ. το Van Abbemuseum, Αϊντχόβεν. το Κέντρο Πομπιντού, Παρίσι. το Μουσείο της Λουιζιάνα, Κοπεγχάγη. το Moderna Museet Στοκχόλμη; το Kunstmuseum της Βέρνης και το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Νέας Υόρκης.
Το 2010, είχε μια δημόσια συνάντηση με την κα Αμπράμοβιτς όταν κάθισε απέναντί της και πήρε τα τεντωμένα χέρια της κατά τη διάρκεια του "The Artist Is Present", μιας από τις πιο δημοφιλείς performance της στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Νέα Υόρκη, όπου καθόταν καθημερινά και κοίταξε στα μάτια των μεμονωμένων επισκεπτών.
Το 2015, ο Ulay μήνυσε την Abramovic, ισχυριζόμενος ότι δεν κατάφερε να του δώσει χρήματα που του χρωστούσε για τα δικαιώματα έργων που είχαν απο κοινού συμφωνήσει να εμφανίζει ως δικά της, ή, έστω, δεν αναγνώρισε την συμβολή του σε έργα της. Το 2016, ένα Ολλανδικό δικαστήριο επιδίκασε στην Αμπράμοβιτς να πληρώσει το Ulay 250.000 ευρώ σε δικαιώματα και δικαστικά έξοδα. Οι δύο τους έβαλαν δημόσια στην άκρη τις διαφορές τους, και έλαβαν μέρος στην ταινία του 2017 με θέμα την πορεία τους. "Με μεγάλη θλίψη έμαθα σήμερα για τον θάνατο του φίλου μου και του πρώην συνεργάτη μου Ulay", γράφει η Αμπράμοβιτς στο Instagram. Ο Ulay είχε προγραμματιστεί να αναδρομική έκθεση στο Μουσείο Stedelijk του Άμστερνταμ από τον Νοέμβριο έως τον Απρίλιο του 2021.