Όπως αναφέρει ο Μάνος Στεφανίδης, καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο οποίος προλογίζει και τον κατάλογο της έκθεσης: «Το κοινό, παρά την τερατώδη αγορά τέχνης ή το κοσμικό boom των εικαστικών, λιγοστεύει δραματικά από την τέχνη, σα να στρέφει τα νώτα του στην ομορφιά από απόγνωση και αντικαθίσταται από βιαστικούς καταναλωτές που προτιμούν, αντί της αισθητικής, τη χρησιμότητα και, ακόμα χειρότερα, τη διακόσμηση. Οι αληθινοί δημιουργοί, δηλαδή οι ευαίσθητοι και οι προβληματισμένοι, αυτοί που έχουν συνείδηση όλης της ματαιότητας της εποχής μας ασφυκτιούν αλλά, όπως θα ήθελε και ο Μπέκετ, συνεχίζουν! Είναι αυτοί που η ευθύνη ή κι ο τρόμος της ομορφιάς, τούς κατακαίει τα σπλάχνα συχνά διαπιστώνοντας πως δεν έχουν ουσιαστικό λόγο ύπαρξης. Πως δεν παρεμβαίνουν στο κοινωνικό σώμα, δεν το καθοδηγούν όπως είναι ο πραγματικός τους ρόλος. Παρ’ όλα αυτά συνεχίζουν ελπίζοντας πως τα σημερινά τους έργα θα βρουν φιλικά βλέμματα και αποδοχή από τους θεατές του αύριο. Πως θα κερδίσουν δηλαδή το παιχνίδι με την Ιστορία.
Μία τέτοια περίπτωση είναι και ο Στάθης Βατανίδης ο οποίος με την παρούσα ενότητα ζωγραφικών έργων έχει φτάσει, νομίζω, σ' ένα αξιοζήλευτο στάδιο ωριμότητας. Ο ίδιος ξεκινά πάντα από μίαν απλή ιστορία, από ένα - εξωτερικά -ασήμαντο στιγμιότυπο της καθημερινότητας και έπειτα διανθίζει αυτόν τον βασικό πυρήνα με άλλες εμβόλιμες ιστορίες, μεγαλώνοντας καλειδοσκοπικά τον ορίζοντα των γεγονότων και δημιουργώντας σύνθετες, επάλληλες αφηγήσεις. Η φόρμα είναι σταθερά "παιδική" δηλαδή πριμιτίφ, όπως εκείνες του αείμνηστου Φαίδωνα Πατρικαλάκι ή του Αλέκου Φασιανού. Και σας διαβεβαιώ πως απαιτείται τεράστια ωριμότητα για να ζωγραφίζει κανείς σαν παιδί. Επιπλέον, στον Βατανίδη η σύνθεση, ως το αφηρημένο παιχνίδι όγκων και χρωμάτων, πρωταγωνιστεί. Ή, καλύτερα, η αφήγηση εξισορροπεί με τη φόρμα. Παρένθεση: Ούτως ή άλλως, στο βάθος και της πιο καθαρής, της πιο αφηρημένης εικόνας αργοσαλεύει πάντα μία ιστορία. Σαν εκείνο το μυθικό τέρας που κοιμάται στα βάθη της λίμνης του Λοχ Νες».
Ο Στάθης Βατανίδης γεννήθηκε στη Αθήνα. Έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος – Αθήνα, Αίθουσα Gloria - Λευκωσία, K Gallery - Λονδίνο, Nuovo Aleph - Μιλάνο) και έχει συμμετάσχει σε δεκάδες ομαδικές μεταξύ των οποίων στην Art Thessaloniki - Gallery Armos – Θεσσαλονίκη, Κρήδεμνον - Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο – Αθήνα, Το Μεσολόγγι του Λόρδου Βύρωνα - Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών – Ίδρυμα Βούρου-Ευταξία – Αθήνα, Lost Heritage - Gallery K – Λονδίνο, World Fine Arts / 15 Greek Artists - 233 Broadway - Ν. Υόρκη, Art Quake - Μουσείο Μπενάκη – Αθήνα. Έργα του υπάρχουν σε γνωστές συλλογές (Μουσείο Βορρέ, Μουσείο Πιερίδη, Συλλογή Χατζηιωάννου, Συλλογή Ν. Παπαγεωργίου και σε άλλες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό). Είναι μέλος του επιμελητηρίου εικαστικών τεχνών Ελλάδος.