Η γκαλερί ΠΕΡΙΤΕΧΝΩΝ Καρτέρης παρουσιάζει την έκθεση με τίτλο Beyond perspectives. Πρόκειται για την πρώτη ατομική έκθεση του καλλιτέχνη Λάμπρου Βρεττού στην Αθήνα με μια σειρά μεσαίου μεγέθους και μεγάλης κλίμακας έργων σε καμβά. Διερευνώντας τα όρια του χώρου, όπως αυτά καθορίζονται μέσα από την αντίληψη της πραγματικότητας και του τρόπου που επεξεργαζόμαστε την μορφοποίηση των αντικειμένων που μας περιβάλλουν, ο εικαστικός εκφράζει μια προσωπική ματιά του κόσμου μέσα στον οποίο ζούμε. Ο καθένας από τους καμβάδες του αναδεικνύει μια αφήγηση που ξετυλίγει στοιχεία και λεπτομέρειες ποικιλόμορφων περιβαλλόντων. Αυτά απαρτίζουν ένα κράμα από κτιριακές κατασκευές και αποτυπώσεις τοπίων, όλα σχολαστικά ζωγραφισμένα που αναλογούν σε ένα έντονο και ιδιότυπο εικαστικό λεξιλόγιο.
Το μεγάλο ενδιαφέρον του Βρεττού για την αρχιτεκτονική και τα επί μέρους στοιχεία της φέρνει στο προσκήνιο νοήματα δόμησης και αποδόμησης, παίζοντας ταυτόχρονα με την ανθρώπινη υπόσταση, την αντικειμενική της απουσία και την υποκειμενική της παρουσία. Μια κατάσταση των κτιρίων που θυμίζει ερείπια εμφανίζεται συχνά στην αφήγησή του, όμως η απεικονιστική και στιλιζαρισμένη ποιότητα σε συνδυασμό με τη ζωντανή χρωματική παλέτα, ενεργοποιούν ένα αίσθημα ικανοποίησης που προάγει την ανάγκη για διερεύνηση και ανακάλυψη. Σπίτια δίχως στέγη και τοίχους, αντικείμενα επίπλωσης και άδειες πισίνες, μοτίβα δαπέδων που κάποιες φορές προεκτείνονται πέρα από τα αναμενόμενα όρια –γίνονται όλα μέρος μιας απροσδόκητης εκδήλωσης της ίδιας της ζωής. Παραπέμποντας σε θεατρικά σκηνικά ή αποτυπώματα κτιριακών εγκαταστάσεων διαποτισμένων με μια αφαιρετική απλότητα καθώς και με μια στιβαρή αποτελεσματικότητα, όλα τα εκτιθέμενα έργα δίνουν έμφαση στην χαρτογράφηση της ανθρώπινης δραστηριότητας. Η εσωτερική διαμόρφωση των χώρων ενέχει μια περίεργη συνδεσιμότητα με έργα του Τζόρτζιο ντε Κίρικο. Τα κτιριακά μέλη που απουσιάζουν, μαζί με την απόλυτη ανθρώπινη απουσία, δημιουργούν μια σουρεαλιστική ατμόσφαιρα, η οποία με τη σειρά της προάγει μια αέναη προσμονή, μια αίσθηση ότι κάτι ακαθόριστο ελλοχεύει και πρόκειται να συμβεί. Η εμμονή του Βρεττού με τα ακρυλικά χρώματα, τη ζωντάνια και την αιχμηρότητά τους, προέρχεται από την ανάγκη του να μιμηθεί την ποιότητα εικόνας του ηλεκτρονικού υπολογιστή και την υψηλής ανάλυσης ψηφιακή εκτύπωση. Πρόκειται για ένα έμμεσο σχόλιο σχετικά με τη ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας και τον καθοριστικό της ρόλο στις ζωές μας. Δουλεύοντας την επιφάνεια του καμβά του με αξιοσημείωτη λεπτομέρεια, γίνεται συμμέτοχος σε έναν εν εξελίξει διάλογο με την ψηφιακή τεχνολογία. Με έμμεσες αναφορές στην αισθητική του φορμαλιστικού ρεαλισμού και την χρωματική φωτεινότητα των David Hockney, Frank Stella και Sol Lewitt, το εκλεπτυσμένο στυλ τοπίων του Alex Katz, την κατασκευαστική διαρρύθμιση και διαχείριση των αξόνων στην επιφάνεια του καμβά του Richard Hamilton καθώς και τα παραδείγματα οπτικής τέχνης (op art) του Victor Vasarely, ο Βρεττός αναπτύσσει το δικό του προσωπικό οπτικό ρεπερτόριο. Πρόκειται για ένα ταξίδι εσωτερικών αναζητήσεων, αναχωρώντας προς νέα ιδεώδη και φαντασιακούς κόσμους.
Το κείμενο τεκμηρίωσης της έκθεσης υπογράφει ο Δρ Κώστας Πράπογλου. Η έκθεση εγκαινιάστηκε την Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου και διαρκεί μέχρι τις 7 Μαρτίου 2020.
Το μεγάλο ενδιαφέρον του Βρεττού για την αρχιτεκτονική και τα επί μέρους στοιχεία της φέρνει στο προσκήνιο νοήματα δόμησης και αποδόμησης, παίζοντας ταυτόχρονα με την ανθρώπινη υπόσταση, την αντικειμενική της απουσία και την υποκειμενική της παρουσία. Μια κατάσταση των κτιρίων που θυμίζει ερείπια εμφανίζεται συχνά στην αφήγησή του, όμως η απεικονιστική και στιλιζαρισμένη ποιότητα σε συνδυασμό με τη ζωντανή χρωματική παλέτα, ενεργοποιούν ένα αίσθημα ικανοποίησης που προάγει την ανάγκη για διερεύνηση και ανακάλυψη. Σπίτια δίχως στέγη και τοίχους, αντικείμενα επίπλωσης και άδειες πισίνες, μοτίβα δαπέδων που κάποιες φορές προεκτείνονται πέρα από τα αναμενόμενα όρια –γίνονται όλα μέρος μιας απροσδόκητης εκδήλωσης της ίδιας της ζωής. Παραπέμποντας σε θεατρικά σκηνικά ή αποτυπώματα κτιριακών εγκαταστάσεων διαποτισμένων με μια αφαιρετική απλότητα καθώς και με μια στιβαρή αποτελεσματικότητα, όλα τα εκτιθέμενα έργα δίνουν έμφαση στην χαρτογράφηση της ανθρώπινης δραστηριότητας. Η εσωτερική διαμόρφωση των χώρων ενέχει μια περίεργη συνδεσιμότητα με έργα του Τζόρτζιο ντε Κίρικο. Τα κτιριακά μέλη που απουσιάζουν, μαζί με την απόλυτη ανθρώπινη απουσία, δημιουργούν μια σουρεαλιστική ατμόσφαιρα, η οποία με τη σειρά της προάγει μια αέναη προσμονή, μια αίσθηση ότι κάτι ακαθόριστο ελλοχεύει και πρόκειται να συμβεί. Η εμμονή του Βρεττού με τα ακρυλικά χρώματα, τη ζωντάνια και την αιχμηρότητά τους, προέρχεται από την ανάγκη του να μιμηθεί την ποιότητα εικόνας του ηλεκτρονικού υπολογιστή και την υψηλής ανάλυσης ψηφιακή εκτύπωση. Πρόκειται για ένα έμμεσο σχόλιο σχετικά με τη ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας και τον καθοριστικό της ρόλο στις ζωές μας. Δουλεύοντας την επιφάνεια του καμβά του με αξιοσημείωτη λεπτομέρεια, γίνεται συμμέτοχος σε έναν εν εξελίξει διάλογο με την ψηφιακή τεχνολογία. Με έμμεσες αναφορές στην αισθητική του φορμαλιστικού ρεαλισμού και την χρωματική φωτεινότητα των David Hockney, Frank Stella και Sol Lewitt, το εκλεπτυσμένο στυλ τοπίων του Alex Katz, την κατασκευαστική διαρρύθμιση και διαχείριση των αξόνων στην επιφάνεια του καμβά του Richard Hamilton καθώς και τα παραδείγματα οπτικής τέχνης (op art) του Victor Vasarely, ο Βρεττός αναπτύσσει το δικό του προσωπικό οπτικό ρεπερτόριο. Πρόκειται για ένα ταξίδι εσωτερικών αναζητήσεων, αναχωρώντας προς νέα ιδεώδη και φαντασιακούς κόσμους.
Το κείμενο τεκμηρίωσης της έκθεσης υπογράφει ο Δρ Κώστας Πράπογλου. Η έκθεση εγκαινιάστηκε την Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου και διαρκεί μέχρι τις 7 Μαρτίου 2020.