Η Evripides Art Gallery καλωσορίζει τη νέα εικαστική σεζόν με μια ξεχωριστή έκθεση – αφιέρωμα στον Σταύρο Ιωάννου, σε έναν από τους κορυφαίους εκπροσώπους της εξπρεσιονιστικής αφαίρεσης στην Ελλάδα. Η έκθεση με τίτλο «Σταύρος Ιωάννου. Δέκα Χρόνια Σιωπής…» εγκαινιάζεται την Πέμπτη 3 Οκτωβρίου στις 20:00 και θα διαρκέσει έως τις 2 Νοεμβρίου 2019. Η έκθεση πραγματοποιείται με την ευκαιρία της συμπλήρωσης δέκα χρόνων από τον θάνατο του καλλιτέχνη, σε συνεργασία με την σύζυγό του Σίσσυ Βαμβακά και τους γιους του Αναστάση και Λιάκο Ιωάννου και εστιάζει στα ζωγραφικά του τοπία, που κατέκτησαν τον θαυμασμό κοινού και κριτικών κατά την πολυετή του εικαστική διαδρομή.Πρόκειται για λάδια, ακουαρέλες, σχέδια, τα οποία αποκαλύπτουν το πάθος και την ένταση του ζωγραφικού κόσμου του Σταύρου Ιωάννου και ταυτόχρονα χαρακτηρίζονται από βαθιά εσωτερικότητα, που διακρίνει το σύνολο της δουλειάς του. Στα τοπία του Ιωάννου η κίνηση και το χρώμα βρίσκονται σε μια «αέναη κίνηση», ενώ τον παλμό δίνει ένας έντονος εσωτερικός ρυθμός, που διαμορφώνει φανταστικά τοπία, μέσα από διάφανες πινελιές και αντανακλάσεις. Μια ζωγραφική πράξη ανήσυχη, βαθιά συναισθηματική και συνάμα απελευθερωτική, σχεδόν λυτρωτική.
Ο Καθηγητής του ΕΚΠΑ, Μάνος Στεφανίδης, προλογίζοντας τον κατάλογο της έκθεσης: «
Από τις πρώτες του σπουδαστικές νεκρές φύσεις ως τα τελευταία του εκρηκτικά τοπία της Αίγινας, ο Ιωάννου παραμένει μοναδικός κολορίστας, όχι της επιδερμίδας αλλά του πυθμένα» και προσθέτει: «Ο Σταύρος Ιωάννου εξελίσσεται σταδιακά σε κορυφαίο εκπρόσωπο της εξπρεσιονιστικής αφαίρεσης στην Ελλάδα. Στη ζωγραφική του, η επιφάνεια γίνεται βάθος και η αντανάκλαση ή ο αντικατοπτρισμός, καταβύθιση. Οι εικόνες δεν είναι πια κάπου εκεί έξω, αλλά εδώ μέσα μας, βαθιά. Όπως και τα τοπία εξάλλου. Οι εικόνες δεν συγκροτούν πλέον μιαν αφήγηση απλώς, αλλά ένα παραλήρημα, μιαν ενέργεια, ένα βιο-ψυχογράφημα. Είναι μια διαδικασία κι όχι ένα αποτέλεσμα. Είναι το αόρατο που αγωνίζεται και αγωνιά να καταστεί ορατό, χωρίς όμως να απωλέσει το οντολογικό του μυστήριο. Όχι ένα συμβάν, αλλά ένα γίγνεσθαι. Ένα διαρκώς ανανεούμενο σημαίνον (και έχουν πολλά να μάς πουν τα σημαινόμενα)…».
