Saturday 19 October 2019

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ | Ηλίας Κασσελάς: η κοσμογονία ως προσωπικός μύθος

Η τέχνη του Ηλία Κασσελά κινείται μεταξύ αυτοματισμού, μαγικού ρεαλισμού και μεταφυσικού υλισμού, παράγει εικόνες μοναδικής δύναμης και εμποτίζει με σκέψεις τον θεατή. Τα έργα του Ηλία Κασσελά διατρέχονται από την αλχημιστική ιδέα της μεταστοιχείωσης και μιας ατέρμονης σύνθεσης σε όλο το εύρος της: το πιο ευτελέστερο πράγμα μπορεί να παράγει το πολυτιμότερο συστατικό σε έναν κόσμο που η διελκυστίνδα συμβολισμού και αποσυμβολισμού δεν παύει να είναι παιγνιώδης, ακόμη κι αν θεουργεί. Σε μία από τις ερωτήσεις της συνέντευξης που ακολουθεί, και μεταξύ άλλων πραγμάτων συναντούμε τις φράσεις "η ανθρωπότητα σα στόματα που πεινάνε για στόματα, το κτήνος που γίνεται θεός παρακάμπτοντας τον άνθρωπο, προμηθεϊκής κοπής σκεπτομορφές που ανοίγουν διάπλατα τα σπλάχνα τους και πνίγουν τη πλάση όλη, συνεπώς για εμάς "φύση" πλέον είναι τα εντόσθια νεκρών τιτάνων, [...] Γενικότερα, μεταφέρω στο χαρτί ένα σώμα προσωπικών μύθων το οποίο με τα χρόνια αντιλήφθηκα σαν μια κοσμογονία της οποίας τα δομικά συστατικά εν τέλει θεωρώ κοινά σε όλους μας, ασχέτως της μορφής που λαμβάνουν και της προσωπικής αισθητικής του καθενός που του επιβάλλει να έλκεται ή να απωθείται από αυτήν".  Ο Ηλίας Κασσελάς είναι ζωγράφος, γεννήθηκε το 1988 και ζει μεταξύ Αθήνας και Κορίνθου. Το 2006 εισήχθη στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με έδρα τη Φλώρινα. Στην  διάρκεια της φοίτησης του παρακολούθησε το Εργαστήριο Πολυμέσων για ένα χρόνο, με δάσκαλο το Βασίλη Μπούζα, και στη συνέχεια το Δεύτερο Εργαστήριο Ζωγραφικής με δάσκαλο τον Γιάννη Καστρίτση, από το οποιο και αποφοίτησε το 2011. Έκτοτε έχει συμμετάσχει σε αρκετές εκθέσεις, ενώ για μικρό χρονικό διάστημα ασχολήθηκε με το animation, παίρνοντας μέρος στο φεστιβάλ-διαγωνισμό της Σύρου, AnimaSyros, το 2012. Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα. Ο Ηλίας Κασσελάς συμπράττει με την Ομάδα Τεχνών ARC -Art Revisited Collective από τον Ιανουάριο του 2019. Έργα του θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε στην προσεχή έκθεση της συλλογικότητας με τίτλο "Η τέχνη στην Βαβέλ", σε σύλληψη και επιμέλεια Καληάνθης Βογδοπούλου, στην γκαλερί Chalkos, η οποία εγκαινιάζεται την 1η Νοεμβρίου. 

Συνέντευξη στον Πάρη Καπράλο

Πότε και με ποια αφορμή συνειδητοποίησες ότι θέλεις να γίνεις καλλιτέχνης;
Νομίζω κοντά στο τέταρτο ή πέμπτο έτος της φοίτησής μου στη Καλών Τεχνών Φλώρινας. Ανέκαθεν με γέμιζε ευχαρίστηση το να ζωγραφίζω, και σίγουρα αυτό έπαιξε ρόλο στο να αποφασίσω να δοκιμάσω να εισαχθώ στη Καλών Τεχνών τότε, μα ήταν στα τελευταία χρόνια της σχολής που μπόρεσα να αποκτήσω τη τεχνική και θεωρητική βάση ώστε ν' αποσαφηνίσω μέσα μου το τι ακριβώς επιζητώ από αυτή τη διαδικασία, πώς φαντασιώνομαι τον εαυτό μου σε σχέση με αυτή, και ύστερα να προσπαθήσω να ενσαρκώσω τη φαντασίωσή μου αυτή.

Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχεις θέσει στον εαυτό σου ως ζωγράφος;
''Οι Ρεχαβίτες αναζητούν τον θεό-κτήνος'', 100 x 70 cm, μαρκαδοράκι σε χαρτί, 2018
Το να παραμείνω ζωγράφος! Δηλαδή να μπορέσω να συνεχίσω να έχω την ίδια άγρια, πρωτόγονη σχεδόν περίεργεια για το πού με οδηγεί η δημιουργική διαδικασία. Ποιες μορφές, ποιες παραστάσεις από τη προσωπική μυθολογία που κρύβουμε όλοι μέσα μας θα πάρουν σάρκα στο χαρτί μπρος μου. Να είμαι σε θέση, με άλλα λόγια, να συνεχίζω να ανανεώνω την εκεχειρία που έχω συνάψει μεταξύ των συνειδητών πρωτοβουλιών και της χαοτικής φαντασιακής δεξαμενής που τις ποτίζει, διασφαλίζοντας έτσι αυτόν τον μικρό χώρο στο κεφάλι μου που ονομάζεται "Ο Ηλίας ζωγράφος".

Λεπτομέρεια του έργου ''Οι Ρεχαβίτες αναζητούν τον θεό-κτήνος'',
100 x 70 cm, μαρκαδοράκι σε χαρτί, 2018
Θεματογραφικά που κινούνται τα έργα σου;
Κάποια θεματικά μοτίβα που επαναλαμβάνονται στα έργα που παράγω τα τελευταία χρόνια μπορούν να συνοψιστούν ως εξής: η ανθρωπότητα σα στόματα που πεινάνε για στόματα, το κτήνος που γίνεται θεός παρακάμπτοντας τον άνθρωπο, προμηθεϊκής κοπής σκεπτομορφές που ανοίγουν διάπλατα τα σπλάχνα τους και πνίγουν τη πλάση όλη, συνεπώς για εμάς "φύση" πλέον είναι τα εντόσθια νεκρών τιτάνων, η ακλόνητη σιγουριά της φράσης "μνημεία σήμερα κοφίνια αύριο", κ.ο.κ. Γενικότερα, μεταφέρω στο χαρτί ένα σώμα προσωπικών μύθων το οποίο με τα χρόνια αντιλήφθηκα σαν μια κοσμογονία της οποίας τα δομικά συστατικά εν τέλει θεωρώ κοινά σε όλους μας, ασχέτως της μορφής που λαμβάνουν και της προσωπικής αισθητικής του καθενός που του επιβάλλει να έλκεται ή να απωθείται από αυτήν.



Ως προς τα μέσα/υλικά αποτύπωσης εχεις πειραματιστεί/πειραματίζεσαι;
Όχι, δε μπορώ να πω ότι πειραματίζομαι με το υλικό. Ζωγραφίζω σχεδόν αποκλειστικά με μαρκαδοράκια ή μελάνι και αυτό είναι κάτι που δε πιστεύω να αλλάξει τα επόμενα χρόνια. Πειραματίζομαι όμως με τη ζωγραφική διαδικασία αυτή καθ' εαυτή, με το πώς θα μπορέσω αποτελεσματικότερα να κλείσω τον διακόπτη που λέγεται "Ηλίας" και να αφήσω το χέρι να αποκτήσει την αυτονομία που του αρμόζει. Συνεπώς το να χρησιμοποιώ μαρκαδοράκι/μελάνι αυστηρώς μου λύνει τα χέρια, μιας και η τεχνική ευχέρεια που αναπόδραστα απέκτησα με αυτό μέσω χρόνων τριβής, μου επιτρέπει να μπορώ να δίνω όλο και περισσότερο χώρο στην αυτόματη γραφή να αυτοπραγματωθεί με ελάχιστη έως καθόλου συνειδητή επιρροή.

Πως γεννιώνται τα σύμβολα και οι εικόνες στα έργα σου; Μπορούμε να μιλήσουμε για "αυτοματισμό" ή υπάρχει μια συγκεκριμένη "γλώσσα" διατυπωμένη στο σύνολο του έργου σου;
Δε δύναμαι να διαχωρίσω τον "αυτοματισμό" από τη "γλώσσα" σε ό,τι παράγω, διότι παρατηρώ πως από ένα σημείο και μετά, οι φόρμες/μορφές που αυτόνομα εμφανίζονται και απαιτούν το χώρο τους στο χαρτί, συγκροτούν ένα σύνολο παραστάσεων το οποίο μέσω της αλληλεπίδρασής τους στο χώρο(του χαρτιού) και το χρόνο(δηλαδή το πώς συσχετίζονται με προηγούμενα έργα) αποκτούν τη ποιότητα του συμβόλου, και μέσω της επαναληπτικής τους δράσης σχηματίζουν ένα σύστημα επικοινωνίας που μπορεί να ονομαστεί "γλώσσα". Όσον αφορά το πώς γεννιώνται τα σύμβολα και οι εικόνες: αποκαλώ τα έργα μου "ημι-αυτόματα", μιας και συνήθως είναι αποτέλεσμα της εκεχειρίας μεταξύ της αυτόματης γραφής και της συνειδητής κατασκευής (πώς θα ισορροπήσουν οι εντάσεις, οι άξονες κλπ), συνεπώς, για εμένα η όλη η διαδικασία αδειάσματος πριν, είναι το ίδιο σημαντική με τη ζωγραφική διαδικασία ύστερα. Με διασκεδάζει το να ταυτίζω τη φαντασιακή δεξαμενή με βάθη ωκεανού που όσο κατεβαίνει κανείς, όλο και πιο απόκοσμα πλάσματα του βυθού συναντά, και ο ρόλος μου είναι να ψαρέψω και να τραβήξω ενίοτε με τη βία όσα περισσότερα μπορώ στο χαρτί μπρος μου πριν μου τελειώσει το οξυγόνο, δηλαδή πριν παύσει η διαδικασία του αυτοματισμού. Αυτή τη φαντασιακή δεξαμενή την αντιλαμβάνομαι σα κτήμα όλων μας ανεξαιρέτως, συνεπώς θεωρώ πως τα σύμβολα και οι εικόνες που προκύπτουν απ' αυτήν εκφράζουν αρχέγονες δηλώσεις επιμονής της ύπαρξης που ποτίζουν το είναι όλων μας, απλά τις ντύνω, όπως είναι φυσιολογικό, με τις προβιές της δικιάς μου αντίληψης κι αισθητικής.

Η τέχνη σου έχει εν πολλοίς συμβολικό χαρακτήρα: υπάρχει ηθικό δίδαγμα που μπορεί να αντλήσει κανείς από τα έργα σου;
Ταυτίζω τη δημιουργική διαδικασία με την αλχημιστική μετουσίωση: ο μόλυβδος ή τα περιττώματα να γίνουν χρυσάφι. Η κινητήριος δύναμη είναι ο σπόρος, η δήλωση θέλησης. Το αποτέλεσμα, το τέλος της διαδικασίας, είναι το δέντρο, η επικύρωση του έργου. Μα το ενδιάμεσο στάδιο, η διαδικασία δηλαδή αυτή καθ' εαυτή είναι το "ζουμί". Η ζύμωση και ατελείωτη σύγκρουση συνεχούς μεταβολής που δέχεται τα στενά πλαίσια της τάξης και αφήγησης μόνο και μόνο για να τα αποβάλλει βίαια το επόμενο λεπτό, αυτό ας λατρέψει κανείς, γιατί αυτό γεννά, αυτό προσφέρει. Όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου, με τις αμφιβολίες και τις φοβίες που τσακίζουν μόνο και μόνο για να δώσουν τη θέση τους στη χορωδία της αυτοεπιβεβαίωσης, τους τενόρους της ικανοποίησης, κι ύστερα ξανά απ' την αρχή: αυτός ο ουροβόρος κύκλος που περικλείει όλα όσα μας κάνουν να είμαστε εμείς, εδώ, στο τώρα, ο πλούτος της συνειδητοποίησης αυτού του μηχανισμού. Υπάρχουν πάμπολλες οδοί για να φτάσει κανείς στο ίδιο συμπέρασμα, είτε αυτή είναι η θρησκεία, η φιλοσοφία, η επιστήμη, η μαγεία κ.ο.κ, για εμένα ήταν η ζωγραφική που με έφερε εμπρός σε μια τόσο όμορφη διαπίστωση και ως ένα βαθμό θα αισθανόμουν ζέση αν μπορούσα να την επικοινωνήσω μέσω αυτού που παράγω και σε άλλους. Αλλά από εκεί και πέρα, δεν αγχώνομαι για αυτό, ούτε αποτελεί κάποιου είδους "σκοπό" ή "μήνυμα".

Εχεις επιδιώξει συνέργειες με άλλους εικαστικούς καλλιτέχνες σε κοινά projects; Θεωρείς ότι η συνεργασία σε παραγωγή εικαστικού έργου ευσταθεί και μπορεί να επιφέρει θετικό αποτέλεσμα, ή το μονοπάτι του εικαστικού καλλιτέχνη είναι υποχρεωτικά μοναχικό;
Υποχρεωτικά μοναχικό, θα έλεγα, σε ό,τι με αφορά. Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργώ ζωγραφικά απαιτεί απολύτως συγκεκριμένα πλαίσια μέσα στα οποία παράγω ό,τι παράγω, και η τρόπω τινά απομόνωση είναι ένα από αυτά, ειδάλλως, πολύ απλά, δε θα μπορέσω να αδειάσω το κεφάλι μου πριν τη ζωγραφική, συνεπώς και δε θα μπορέσω να φτάσω στο σημείο εκείνο κατά το οποίο η γραφή αποκτά πλήρη αυτονομία. Επίσης, πλέον είμαι αρκετά ξεροκέφαλος σε ό,τι αφορά τις συνειδητές ζωγραφικές αποφάσεις που με αφορούν, οπότε απλά δε θα μπορούσα να συνεισφέρω με ουσιαστικό τρόπο σε ένα περιβάλλον ομαδικής προσπάθειας, όπου όλοι αργά ή γρήγορα οφείλουν να κάνουν παραχωρήσεις προς όφελος του ομαδικού αποτελέσματος. Δεν έχω πάντως κάποια "γενική άποψη" για τη συνεργασία ή μη στα πλαίσια παραγωγής εικαστικού έργου. Κάνε ό,τι σε ευχαριστεί, φτιάξε όπως γουστάρεις, αν μπεις στο χορό, χόρεψε.

Υπάρχουν άλλα είδη τέχνης ή παραγωγής πολιτιστικού περιεχομένου (κινηματογράφος, πεζογραφία, ποίηση, θέατρο, μουσική, κλπ) που σε επηρεάζουν ή/και σε προκαλούν να συνδιαλεχθείς μαζί τους στο έργο σου;
Οτιδήποτε με ιντριγκάρει αρκετά ώστε να βάλει μπρος τη φαντασία μου. Είτε πρόκειται για μια σκηνοθετική άποψη, είτε για μια πανέμορφη γραπτή φράση, κάποια μπάντα που τυχαίνει να ακούσω και γουστάρω κ.λ.π. Όπως για όλους μας, μαντεύω, τέτοια μικρά σινιάλα με εμπνέουν και με κινητοποιούν να παράξω. Δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο είδος τέχνης πέραν της ζωγραφικής που με προκαλεί συγκεκριμένα να συνδιαλεχτώ μαζί του στο έργο μου.

Συχνά διαχωρίζεται από ορισμένους καλλιτέχνες η εμπορικότητα, η πώληση των έργων τους, από την αποδοχή του κοινού, σα να ήταν δύο ξέχωρα και διαφορετικά πράγματα. Θεωρείς την εμπορικότητα ως μέτρο επιτυχίας και αποδοχής της δουλειάς σου ή απλώς είναι μία αναγκαία παράμετρος βιοπορισμού;
Η εμπορικότητα σε καμία περίπτωση δεν έχει να κάνει με το πόσο "πετυχημένη" ή όχι κρίνεται η δουλειά μου. Κινδυνεύοντας να ακουστώ υπερφίαλος, θα πω αυτό: πιστεύω απόλυτα στην αξία αυτού που παράγω, όσα κι αν έχω ακόμα να μάθω, όσα εμπόδια αν έχω ακόμα να διασχίσω. Το αν αυτό που παράγω καταλήγει στα ντουλάπια μου σε στοίβες, ή πουλιέται με το τσουβάλι, δεν έχει καμία σημασία, απ' τη στιγμή που ακόμα με δονεί το ίδιο αίσθημα ηδονικής προσμονής του "για να δούμε τι θα αποκαλυφθεί μπρος μου σήμερα!". Θεωρώ πως σα ζωγράφος, η δουλειά μου περιλαμβάνει τις εξής δύο παραμέτρους: πρώτον, να παράξω ειλικρινά ό,τι με ευχαριστεί πλήρως να παράξω δίχως βούρδουλες και (αυτο)λογοκρισίες, δεύτερον, να παρουσιάσω αυτό που παράγω εκεί που θέλω να το παρουσιάσω και στο μέτρο του δυνατού να είμαι παρών ώστε να φτιάξω μια γέφυρα επικοινωνίας με τον οποιοδήποτε μου κάνει τη τιμή να ενδιαφερθεί, να ρωτήσει για αυτό που παράγω. Θα ήμουν λοιπόν υποκριτής αν έλεγα πως δεν αισθάνομαι πανέμορφα, όταν ένας, δύο, ή εκατό άνθρωποι μιλήσουν με όμορφα λόγια για αυτό που τους παρουσιάζω, μα στο τέλος της ημέρας ακόμα κι αν αυτό δε συνέβαινε, δε θα άλλαζε τίποτα στο πόσο με γεμίζει αυτό που κάνω, και στο πόσο θεωρώ πως έχει πράγματα να προσφέρει, ακόμα κι αν η πλάση όλη είχε αντίθετη γνώμη. Από εκεί και πέρα: απ' τη στιγμή που επιλέγω να παρουσιάσω στο Κόσμο αυτό που παράγω, απ' τη στιγμή που επιθυμώ να συνεργαστώ με γκαλερί ή να πάρω μέρος σε εκθέσεις, αμετάκλητα συμμετέχω σε ένα σύστημα αλληλεπίδρασης απ' το οποίο επιζητώ την οικονομική επιβεβαίωση. Σε αυτό το σύστημα αλληλεπίδρασης, μ'αρέσει δε μ'αρέσει, η εμπορικότητα καθορίζει την επιτυχία του έργου, διότι η εμπορικότητα πέραν των χαρακτηριστικών του προϊόντος (έργου) λειτουργεί με μηχανισμούς που πολλές φορές δεν άπτονται της δημιουργικής διαδικασίας. Αυτή λοιπόν τη χρονική περίοδο, αισθάνομαι τυχερός διότι αφενός μπορώ να βιοπορίζομαι διδάσκοντας ελεύθερο σχέδιο στο καλύτερο φροντιστήριο της Κορίνθου, αφετέρου συμπράττω με την εικαστική ομάδα ARC μέσω της οποίας μπορώ να μοιραστώ αυτό που παράγω αποτελεσματικότερα και πολύ πιο αβίαστα.

 Από ποιούς ζωγράφους και άλλους καλλιτεχνικούς δημιουργούς σε κάθε μορφή και έκφανση των Τεχνών θα έλεγες ότι έχεις επιρροές;
Καταρχάς από τον Γιάννη Καστρίτση, ο οποίος ήταν ο καθηγητής μου στο 2ο Εργαστήριο Ζωγραφικής της σχολής Καλών Τεχνών Φλώρινας στο οποίο έκανα και τη πτυχιακή μου. Νομίζω πως πέραν της τεχνικής και θεωρητικής κατάρτισης, οφείλω στον κύριο Καστρίτση την συνειδητοποίηση πως οι φιοριτούρες, τα μεγάλα λόγια και τα βαθυστόχαστα concepts, αγαπημένη πανοπλία αμέτρητων καλλιτεχνών μέχρι και σήμερα, στο τέλος της ημέρας δε μπορούν να προσεγγίσουν την σχεδόν-ζεν ειλικρίνεια του να αντιμετωπίζεις τη φύση, το κόσμο, γυμνός και έτοιμος για σύγκρουση. Ύστερα, εκτιμώ απεριόριστα το συνολικό έργο του Austin Osman Spare, τόσο το θεωρητικό όσο και το ζωγραφικό, απ' αυτόν πήρα κάποια καλά μαθήματα τόσο για τη κίνηση και την αυστηρότητα της γραφής, όσο και για τους μοχλούς λειτουργίας του αυτοματισμού. Εκτιμώ επίσης το έργο του Van Gogh, πιο συγκεκριμένα τη βάση, την αρχή η οποία του επέτρεψε να υπαινιχθεί πως κάθε αντικείμενο, κάθε στοιχείο στους πίνακές του, πάλλεται από μια εσωτερική πνοή, πέραν της πινελιάς που χρησιμοποιούσε.Από εκεί και πέρα, διάφορες αλχημιστικές εικονογραφήσεις, βιβλία του Ramsey Dukes και όσα μπορώ να καταλάβω από τον Peter J. Carroll, ο Robert Anton Wilson, ο "Ηλιογάβαλος" του Artaud, αμέτρητες πηγές πλούτου οι οποίες παρόλο που δεν επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο ζωγραφίζω, βοήθησαν ή βοηθούν ακόμα στο να φτάσω στο σημείο εκείνο έμπνευσης που θα με κάνει να πω "Πάμε μωρέ, πάμε να φτιάξουμε κάτι όμορφο!".

Αν ένας έφηβος σου πει ότι θέλει να γίνει εικαστικός, τι θα τον συμβούλευες να προσέξει/κάνει;
Να μη φοβάσαι την αποτυχία διότι δίχως αυτή δε θα καταφέρεις μακροπρόθεσμα να μάθεις ή πετύχεις τίποτα. Να μην ακούς πάντα τι σου λέει το μυαλό, το μυαλό εκτός των άλλων οφέλιμων ρόλων του είναι ένας μεγάλος μπινές που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να αποφύγει το χάος, την αλλαγή. Και ότι, αν θες να γίνεις οτιδήποτε, κάντο κάθε μέρα.

Browse by keyword / Βρείτε αυτό που ψάχνετε

Activism Amfissa An Athenian Outsider Andros Animation & Comics Antiparos Art Fairs Art Therapy ArtMarket Athens Auctions Audio/Video Australia Awards Books&Manuscripts Call for entries & Competitions Ciné qua non Cinema Collage Collectives Columnists: www treasures Commentary & Documentation Conferences CulturalContent/Tourism Cyprus DESIGN Digital Art DJs Documentary EDITO ElefsisCultureCapital ENGLISH Fashion Festivals & Biennales Florina Fundraising Gastronomy Halkida Iconography Ioannina Jewllery Lesvos LGBTQI+ Lifestyle London Calling Loutraki Multimedia & Installations Art Museums Myconos Naxos News Opera Party Performance Printmaking Projects Restoration/Συντήρηση Rethymnon Retrospective Sculpture & Ceramics Shqipëri Sikinos StreetArt Symposiums Syros Tattoo Teri Paschos textileArt Thessaloniki US Venue Virtual Watercolor whoISwho Workshops & Masterclasses Αγρίνιο Αίγινα Αίγιο Αλεξανδρούπολη ΑΝΑΦΗ ΑνδριανήΤζίμα Άνδρος ΑΝΤΙΚΑ Αντίπαρος Απόψεις ΑΠΟΨΗ Άργος Αρχαιολογία Αρχιτεκτονική Βέροια Βόλος Γειτονιές Δελφοί ΔΗΜΗΤΡΙΑ Δημοπρασίες Διαλέξεις/ΔημόσιεςΣυζητήσεις Δίον-Λιτόχωρο Δράμα Έβρος Εγκαίνια Έδεσσα Ειδικά Θέματα ΕικαστικέςΔράσεις Εκδηλώσεις Εκθέσεις Εκπαίδευση ΕΛΕΥΣΙΝΑ Επίδαυρος Έρευνα Ζάκυνθος Ζωγραφική Ηράκλειο Θέατρο Θρησκεία Ιδρύματα Ιεράπετρα Ιστορία Ιστορίες για γάτες ΙΩΑΝΝΙΝΑ Καβάλα Καλαμαριά Καλαμάτα Καλλιγραφία Καστελλόριζο Καστοριά Κέρκυρα ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ Κίμωλος Κοζάνη ΚΟΡΟΝΟΪΟΣ Κρήτη Κως Λάρισα Λέσβος Λευκάδα Λήμνος Λόγος Λύκειον Ελληνίδων Μεσολόγγι Μουσική Ναύπακτος Ναύπλιο Νεκρολογία ΞΑΝΘΗ Ξεναγήσεις Ολυμπία Ορεστειάδα Παιδαγωγικά Παιδιά Πάρος Παρουσιάσεις Πάτμος Πάτρα ΠεριΟινουΣκιας Πόρος Πρόσωπα Προσωπικότητες Ρόδος Σάμος Σαντορίνη Σκηνογραφία Σκιάθος Σπέτσες Στήλη Άλατος Στυλ & Εποχές Συλλογές Συναυλίες Συνέντευξη ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ Τέχνες Τέχνη Τεχνολογία Τζια ΤΗΝΟΣ Τρίκαλα Τρίπολη ΥΔΡΑ Υποτροφίες Φλώρινα ΦΟΛΕΓΑΝΔΡΟΣ Φωτογραφία Χαλκίδα Χανιά Χειροτεχνίες Χίος Χορηγίες Χορός Ψηφιδωτό Ψυχολογία Ψυχολογία στην καθημερινότητα