Μέρος της in situ εγκατάστασης είναι και το γλυπτό "Χώροι Χρόνου", όπου το έργο δημιουργείται σε συνέργεια με το Χάρη Κοντοσφύρη. Το υλικό του ενός καλλιτέχνη αλληλεπιδρά με τη φόρμα του άλλου, έτσι ώστε από αυτή την συνομιλία να τοποτηρηθεί ο χρόνος. Η μνήμη αποτελεί ένα μηχανισμό εγκατάστασης εντυπώσεων που συνάδουν με τον περιφερόμενο χρόνο μιας τουριστικής περιοχής. Η αστικοποίηση της Μυκόνου με την έντονη δόμηση λειτουργεί ιζηματικά για την μνήμη του τοπίου που βιώνεται ως σύναψή ερήμην του πανδαμάτορος χρόνου. Κάποιος διαλέγει το μονοπάτι του μέσα από ερημώσεις και εγκαταλείψεις χρονικοτήτων των τοπίων. «Νέα ερείπια» μπορεί να είναι τα νεοαναγειρόμενα αβίωτα κτήρια, όπως υπήρξε ο επιβατικός σταθμός του λιμανιού της Μυκόνου.
Ο Βασίλης Καβουρίδης σπούδασε ζωγραφική στο τμήμα εικαστικών και εφαρμοσμένων τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας στη Φλώρινα. Έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε 3 ατομικές εκθέσεις ενώ έχει συμμετάσχει σε ομαδικές στη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα, τη Μύκονο και το Μαϊάμι (Η.Π.Α.) Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Την επιμέλεια της έκθεσης, η οποία θα διαρκέσει έως και τις 30 Σεπτεμβρίου 2019, έχει αναλάβει η Μαρίνα Αθανασιάδου, ιστορικός τέχνης και μουσειολόγος.