 |
| ''Μαύρη Μάνα Στέρφα'', 100 x 70 cm, μαρκαδοράκι σε χαρτί, 2017 |
Ανάμεσα στους καλλιτέχνες που συνέβαλα στο project συγκαταλέγεται και ο Ηλία Κασσελάς, ο οποίος είναι ζωγράφος που γεννήθηκε το 1988 και ζει μεταξύ Αθήνας και Κορίνθου. Το 2006 εισήχθη στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με έδρα τη Φλώρινα. Στην διάρκεια της φοίτησης του παρακολούθησε το Εργαστήριο Πολυμέσων για ένα χρόνο, με δάσκαλο το Βασίλη Μπούζα, και στη συνέχεια το Δεύτερο Εργαστήριο Ζωγραφικής με δάσκαλο τον Γιάννη Καστρίτση, από το οποιο και αποφοίτησε το 2011. Έκτοτε έχει συμμετάσχει σε αρκετές εκθέσεις, ενώ για μικρό χρονικό διάστημα ασχολήθηκε με το animation, παίρνοντας μέρος στο φεστιβάλ-διαγωνισμό της Σύρου, AnimaSyros, το 2012. Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα. Ο Ηλίας Κασσελάς συμπράττει με την Ομάδα Τεχνών ARC (Art Revisited Collective) από τον Ιανουάριο του 2019.
Σε δήλωση του (statement) για την δική του αντίληψη της δημιουργικής διαδικασίας, ο ανερχόμενος εικαστικός καλλιτέχνης σημειώνει: "Αντιλαμβάνομαι τη δημιουργική διαδικασία σα μία ατραπό ελευθερίας σε ένα όλο και πιο αυτοματοποιημένο συλλογικό mondus vivendi, και τη ζωγραφική σα το λειτουργικό σύστημα δημιουργικής διαδικασίας της επιλογής μου. Όταν εκφράζομαι δημιουργικά, προσπαθώ να αποβάλλω ό,τι φοράει τη προβιά του "Ηλία" και να δώσω το λόγο στη συμπυκνωμένη εντροπία που είναι το παλλόμενο χάος της φαντασιακής δεξαμενής. Συνεπώς, για εμένα η όλη η διαδικασία αδειάσματος πριν, είναι το ίδιο σημαντική με τη ζωγραφική διαδικασία ύστερα. Αποκαλώ τα έργα μου μεταξύ σοβαρού και αστείου "ημι-αυτόματα", μιας και συνήθως είναι αποτέλεσμα της εκεχειρίας μεταξύ της αυτόματης γραφής και της συνειδητής κατασκευής (πώς θα ισορροπήσουν οι εντάσεις, οι άξονες κλπ) και αυτό φυσικά ισχύει και για τα δύο αυτά έργα που επιλέχθηκαν για την έκθεση. Στη "Μαύρη Μάνα Στέρφα" δόθηκε αυτός ο τίτλος, μιας και πριν τη γέννησή της, πειραματιζόμουν με τη σπορά σκεπτομορφών που είχαν να κάνουν με το υποχθόνιο, μαγικό στοιχείο που με συνέπεια αποδίδεται στη γυναικεία φύση σχεδόν σε όλες τις μυθολογίες και θρησκείες του κόσμου (δες: Εκάτη και Περσεφόνη, Ερεσχιγάλ κλπ) και συνοψίστηκε στο τέλος της σποράς αυτής μέσω της αυτόματης γραφής με τη φράση "Μαύρη Μάνα Στέρφα, φέρε ξίφος όχι βρέφος". Αντιλαμβάνομαι αυτή τη φράση σα μια πρόποση στην αντιστροφή των όσων παράλογα και ξιπασμένα περιμένει κι απαιτεί ο καθείς μας, μέσω της κοινωνικής κατήχησης, από μια γυναίκα: να ναι μάνα, καρπερή, ηθική, μια οπτική κοντόφθαλμη αν όχι καταστροφική. Απ' την άλλη, φαντάζομαι πως κάποιος/α φροϋδικής ανατροφής θα είχε ποικίλες ενστάσεις για την άναγνωσή μου αυτή του τίτλου του έργου και αυτό είναι όμορφο και αναπόδραστο επίσης. Όσον αφορά το "Ό,τι θα θαφτεί θα θρέψει", εδώ παρατηρώ ένα μοτίβο που επαναλαμβάνεται σε αρκετά έργα μου, αυτό της ανθρώπινης ύπαρξης σα κύματα κρεάτινης μάζας, η οποία αφενός θρέφει μέσα της τους γιγαντιαίους τερατόμορφους Τιτάνες (ή Θεούς;), αφετέρου η μοίρα της είναι να κατασπαραχθεί ή να ποδοπατηθεί από αυτούς που τόση ανάγκη έχει να θρέψει. Διαχωρίζω το "θρησκευτικό αίσθημα" από το "μυστικιστικό αίσθημα": το πρώτο σου προσφέρει βόλη απαντώντας κουτσά-στραβά σε ερωτήματα τα οποία ενδεχομένως να μη χρίζουν απάντησης, το δεύτερο σου αποκαλύπτει την ανάγκη εκ των έσω να δημιουργήσεις νοηματικές συνδέσεις εκεί που πριν υπήρχε το κενό. Μαντεύω πως στον πίνακα αυτά τα στοιχεία απεικονίζονται μέσω των ερειπίων-ναών και της φιγούρας στα αριστερά που λούζεται με τα κόπρανα-νέκταρ των Τιτάνων. Τέλος, στο κέντρο του πίνακα δεσπόζει, φτιαγμένο από μορφές και κορμιά, το γιγάντιο κεφάλι ενός λιονταριού, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια, μιας και δεν είναι άμεσα αντιληπτό. Αυτή η συνειδητοποίηση, για διάφορους λόγους, με διασκέδασε αφάνταστα, και μου έφτιαξε τη διάθεση".
Στo project / έκθεση συμμετέχουν με έργα τους οι ζωγράφοι Μαρίσσια Δεληγιώργη, Ηλίας Κασσελάς, Σταυρούλα Παπαδάκη, Γιάννης Sugahtank Ρουμπάνης, η χαράκτρια Λητώ Βαλιάτζα, ενώ το επιμελητικό κείμενο είνα το αποτέλεσμα διαλόγου με τους καλλιτέχνες και σύμπραξης του Επιμελητή Πάρη Καπράλου με την εικαστικό Art Therapist Έλενα Τονικίδη, η οποία υπογράφει το κείμενο της αντιμεταβίβασης, προσεγγίζοντας το έργο του καλλιτέχνη ξεχωριστά από την σκοπιά της Art Therapy.
Ανακαλύψτε περισσότερα για το project, το αποτέλεσμα του και την έκθεση ΕΔΩ.