Για τον Νίκο Κρυωνίδη, η ζωγραφική του είναι μια αγωνιώδης δράση - απόδραση από το βάρος της σωματικότητας του και από το βάρος του κόσμου που τον ορίζει και τον προδιαγράφει, όπως ο ίδιος αναφέρει. Και συνεχίζει, λέγοντας πως είναι μια κίνηση ακριβείας που χαράζει στο πρόσωπο του χρόνου ουλές, σημάδια ελάχιστα, που προδίδουν το λιγότερο δυνατόν την κίνηση – μετακίνηση – διέλευση - πορεία εντός του και εντός του κόσμου με προορισμό εκτός.
Οι έννοιες που πραγματεύεται μέσα από τα έργα του είναι αυτές της φυγής, αλλά και της διαφυγής από την πραγματικότητα. Έννοιες διαφορετικές μεταξύ τους, που όμως λειτουγρούν αλληλένδετα για να οργανώσουν μια προσωπική φυγή – διαφυγή.
Τα ζωγραφικά έργα του Νίκου Κρυωνίδη, με τις πινελιές να δημιουργούν πυκνώματα και αραιώματα και να στροβιλίζονται πάνω στον καμβά, άλλοτε αέρινες και άλλοτε χρωματικά συμπαγείς, προκαλούν τον θεατή σε ένα οπτικό παιχνίδι – ταξίδι μέσα από τους προσωπικούς χάρτες του εικαστικού. Οι διαπεραστικές χρωματικές γραμμές, οριζόντιες και κάθετες αφήνουν αποφασιστικά τα ίχνη τους, τα “Ίχνη Διαφυγής” και δημιουργούν νοητές διαδρομές μέσα από τις οποίες ο ζωγράφος διαφεύγει – δραπετεύει από τους εγκλωβισμούς της επαναφοράς.
Σε αντίθεση, οι εικαστικές του κατασκευές περικλύουν μέσα τους, χωρίς να αφήνουν τρόπο διαφυγής, τα “υποκείμενά” τους, ανθρώπινες φιγούρες και φιγούρες ζώων σε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς, χωρίς όμως να τα εγκλωβίζουν. Λειτουργούν περισσότερο σαν μήτρες ή σαν ζεστές φωλιές περιβάλλοντας και προφυλάσσοντας από τους εξωτερικούς κινδύνους. Οι κινήσεις όλων είναι σαν να ακροβατούν στο κενό, σχεδόν χορευτικές και παρασύρουν το θεατή σε μια διάθεση εσωτερικής αναζήτησης και διευρεύνησης.
Η συνύπαρξη της φόρμας και του χρώματος πάνω σε λευκούς πάντα καμβάδες εστιάζουν στη δημιουργία έργων – περιβάλλοντων, ανοιχτών και με μια διάθεση περιπλάνησης. Μια περιπλάνηση που οδηγεί στις λευκές φιγούρες των κατασκευών του εικαστικού, σαν την επιστροφή στο “σπίτι”, στο γνώριμο περιβάλλον, όπου σχεδόν πάντα θέλει κανείς να επιστρέφει. Το μόνο σίγουρο είναι πως ο θεατής δεν καλείται να επιλέξει, αλλά να ταξιδέψει μέσα από τα “Ίχνη Διαφυγής”.
Σύντομο Βιογραφικό Σημείωμα
Ο Νίκος Κρυωνίδης γεννήθηκε το 1963 στην Ξάνθη. Είναι απόφοιτος της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Α.Π.Θ. Έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από 20 ατομικές εκθέσεις στις γκαλερί Επίκεντρο, Ζήνα Αθανασιάδου, Λόλα Νικολάου, Μεταμόρφωση, Πλειάδες, Ζήτα Μι, Manifactura, στο Παλαιό Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης (Γενή Τζαμί), στη Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης και αλλού. Έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως: 2018, ΔΙΟΡΑΜΑ, Σπίτι της Κύπρου · 2017, ART ATHINA · 2016, WELCOME, Ηeraklion Museum of Visual Arts · 2010, ART ATHINA · 50 χρόνια ελληνικού Ready Made Δημοτική Πινακοθήκη Καλαμάτας · 2009, The open mind of Lafcadio Hearn, THE AMERICAN COLLEGE OF GREECE, ΑΘΗΝΑ · REMAP 2, BIENNALE ΑΘΗΝΑΣ · 2008, silent dialogues, THE AMERICAN COLLEGE OF GREECE, ΑΘΗΝΑ · 2007, ΕΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ, ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ · Introduction, ARTIS CAUSA GALLERY, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ · 2006, Εικαστικό Πανόραμα στην Ελλάδα, ΚΡΑΤΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ · 2005, Les chiens vagabonds et les pensees errantes, Αίθουσα Τέχνης BOOZE COOPERATIVA, ΑΘΗΝΑ · 2003, Πoπ Αλλόκοτο, Αίθουσα Τέχνης GAZΖON ROUGE, ΑΘΗΝΑ · 2001, Cahiers du Triangle, SAINT ETIENNE · 2000, ΜiART Συμμετοχή με την αίθουσα Τέχνης ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ, ΜΙΛΑΝΟ · Cahiers du Triangle, INSTITUT FRANCAIS DE THESSALONIQUE, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ · Cahiers du Triangle, BOLOGNA · 1998, EUROPARTRAIN, AMSTERDAM · 1997, DE VALIGIA, ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης · 1996, SPRING COLLECTION 96, ΙΔΡΥΜΑ ΔΕΣΤΕ, ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, ΑΘΗΝΑ.
Έργα του βρίσκονται στις συλλογές του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, στο American College of Greece στην Αθήνα και σε ιδιωτικές συλλογές.