"ΝΤΑ" του Χιου Λέοναρντ

Το «DA», το πολυβραβευμένο και διακεκριμένο έργο του Ιρλανδού θεατρικού συγγραφέα Χιου Λέοναρντ, παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Δημοσθένη Παπαδόπουλου, στην πρώτη του συνεργασία με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.  Ένας γιος επιστρέφει στην πόλη που γεννήθηκε για την κηδεία του πατέρα του και βιώνει ξανά όλη την προηγούμενη ζωή του. Ένα έργο με πολύ χιούμορ και βαθιά συγκίνηση που ξεδιπλώνει τις σχέσεις γιου – πατέρα και μάνας μέσα από αλλεπάλληλα πηδήματα μέσα στον χρόνο. Ο χρόνος είναι στην ουσία ο πρωταγωνιστής στο έργο. Ο υποκειμενικός και αντικειμενικός χρόνος καθώς και η υποκειμενική κρίση που αλλάζει μέσα σε αυτόν. Ο Ντα (υποκοριστικό από το Daddy) μεταμορφώνεται στα μάτια του γιου του πότε σε μία τρυφερή και στοργική φιγούρα και πότε σε έναν πραγματικό τύραννο.  Ένα έργο που παρουσιάζει με πολύ μοντέρνο τρόπο το μικροαστικό κοινωνικό και οικογενειακό περιβάλλον του εικοστού αιώνα στην Ιρλανδία μέσα στο οποίο μεγάλωσε ένα παιδί που τώρα ως ενήλικας το ζει σχεδόν ψυχαναλυτικά και λυτρωτικά από την αρχή.  Το έργο έγινε γνωστό στη χώρα μας τη δεκαετία του ΄80 από το θίασο του Μάνου Κατράκη.


ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Σκηνοθεσία: Δημοσθένης Παπαδόπουλος
Σκηνικά: Σταύρος Λίτινας,
Κοστούμια: Ηλένια Δουλαδίρη
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Μουσική Επιμέλεια: Δημοσθένης Παπαδόπουλος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Στεφανία Βλάχου
Φωτογράφιση παράστασης: Τάσος Θώμογλου
Οργάνωση παραγωγής: Φιλοθέη Ελευθεριάδου

Στο ρόλο του ΝΤΑ ο Κώστας Σαντάς.

Παίζουν: Νίκος Καπέλιος (Όλιβερ μεγάλος), Δημήτρης Κοτζιάς (Ντραμ), Λίλιαν Παλάντζα (Μάνα), Αναστάσης Ροϊλός (Τσάρλι νέος), Χριστίνα – Άρτεμις Παπατριανταφύλλου (Μαίρη), Δημήτρης Σιακάρας (Τσάρλι μεγάλος), Ορέστης Χαλκιάς (Όλιβερ μικρός), Μαρία Χατζηιωαννίδου (Κα Πρυν), Ελένη Θυμιοπούλου (Κα Πρυν, το διάστημα 4-11/2 /18)

Σημείωμα σκηνοθέτη 
Ο μπαμπάς. Η φιγούρα που πάντα μας ακολουθεί. Κάποιες φορές υποστηρικτικά και άλλες σαν ένα φάντασμα που μας καταδιώκει.  Τα λάθη του παρελθόντος. Τα συναισθηματικά κενά. Η έλλειψη αγάπης και τρυφερότητας. Η σκληρότητα που κρύβει μέσα της αγάπη. Θέματα που κυριαρχούν στο έργο του Χιου Λέοναρντ με την όψη ενός παιδικού, γεμάτου αφέλειας, τραγουδιού. Ένα παιδικό τραγούδι που τραυματίζει. Η παιδική ηλικία που καθορίζει όλη μας τη ζωή.  Ένα έργο επιφανειακά απλοϊκό, αλλά, στην ουσία του, βαθύ και σπαρακτικό. Κι ένας θίασος που το πίστεψε και του έδωσε σάρκα και οστά με σεβασμό και αγάπη.  Ευχαριστώ όλους όσοι δούλεψαν για αυτή την παράσταση. Ηθοποιούς και τεχνικούς. Και όλους όσοι βοήθησαν να φτιάξουμε αυτό το παιδικό τραγούδι.  Και κυρίως ευχαριστώ τον Γιάννη Αναστασάκη που πρότεινε αυτό το υπέροχο έργο.