"Ο άνθρωπος είναι υποδουλομένος στην φθορά με αποτέλεσμα την ατέλεια, την κατάπτωση, τη γήρανση, τον θάνατο. Η προσπάθεια και η επιμονή μας για την αποκατάσταση και την ανάπλαση της φθαρμένης ύλης μας είναι επιβλαβής για την ψυχή μας. Πολλές φορές κακοποιεί το σώμα πιο πολύ απο την φύση.απο την φύση. Τα έργα της ζωγραφικής, τα γλυπτά, τα μάρμαρα, τα σίδερα, οι πέτρες νιώθουν τον χρόνο στο πετσί τους. Η ύλη τους ζει και αναπνέει. Επειδή όμως είναι φθαρτά, δεν σημαίνει ότι καταστρέφονται. Το ότι φθείρονται δεν αποτελεί ελάττωμα αλλά μέρος της φύσης τους. Επειδή το σώμα μας είναι φθαρτό δεν σημαίνει ότι είναι ελαττωματικό, ούτε ότι είναι λιγότερο όμορφο. Ίσα ίσα, η υλική του υπόσταση, το γεγονός ότι αντιστέκεται και αντιδρά στο χρόνο, αποτελεί μέρος της ομορφιάς του. Οι μεγάλες επεμβάσεις στο σώμα μας, αλλά και στα έργα τέχνης, πάντα κινδυνεύουν να έχουν ανεπανόρθωτα και μη αναστρέψιμα αποτελέσματα. Αγκάλιασε την εντροπία", σημειώνει σε κείμενο που εξέδωσε ο καλλιτέχνης.
Ο Νίκος Μαραντίδης γεννήθηκε στη Βέροια στις 20 Απριλίου του 1992. Το 2004 βραβεύτηκε στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό της 2ης Biennale Παιδικής Ζωγραφικής . Το 2011 εισήχθη στην Σχολή Καλών Τεχνών της Φλώρινας, παρακολούθησε το 3ο Εργαστήριο Ζωγραφικής και αποφοίτησε απο την σχολή το 2016. Έχει πάρει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις, δράσεις και εκδηλώσεις σε Φλώρινα, Βέροια, Πτολεμαϊδα, Κοζάνη και Θεσσαλονίκη. Aνάμεσα σε αυτές, έχει πάρει μέρος και στην ατομική έκθεση του Χάρη Κοντοσφύρη «Αγιότητα, Ένας Μεγάλος Πειρασμός». Από το 2014 ασχολείται και με το τατουάζ.
H έκθεση φιλοξενείται στον χώρο "Βάτραχος", Μ. Καρακωνσταντή 13, Βέροια