Το άλλο σκέλος της έκθεσης είναι στο Santarcangelo στην κατακόμβη Grota Monumentale, Pratini di vai Ruggeri, Santarcangelo di Romagna. Η ενότητα αυτή διαρκεί από τις 27 Μαΐου ως τις 18 Ιουνίου. Η έκθεση τελεί υπό την αιγίδα του δήμου του Santarcangelo.Στα εγκαίνια του Santarcangelo θα παρουσιάσει την καλλιτέχνιδα και την έκθεση ο επιμελητής των δύο εκδηλώσεων, ποιητής Romeo Casalini.
Η Marisa Zattini γράφει σχετικά με την έκθεση: “Στο έργο της Δήμητρας Σιατερλή - έργο που πάλλεται από ένα σαφή σπερματικό νατουραλισμό - αναδύεται όλη η πληθωρικότητα μιάς εύφορης και αρχαίας σκέψης, πλούσιας σε μυθικές μνήμες... Παρατηρούμε την, εντελώς παρεμβατική, δίνη γραμμάτων που αναμιγνύονται με σύμβολα. Τα Αλφάβητα ως προσκλητήρια αποκρυπτογράφησης και διείσδυσης σε έναν ολόκληρο κόσμο. Ένας τρόπος ιχνηλάτησης, ίσως, για να ξεχνάμε τους εαυτούς μας και να προχωρούμε μπροστά, επιτρέποντάς τους να μας απορροφήσουν και να αφεθούμε στις δαιδαλώδεις σπείρες αυτού του αινιγματικού σύμπαντος".
Στην έκθεση, η οποία μοιράζεται σε δύο πόλεις, στην Cesena, στο ιστορικό κέντρο, σε δύο χώρους που επί δεκαετίες διαπραγματεύονται την σύγχρονη τέχνη και στο Santarcangelo, στην μυστήρια μνημειώδη κατακόμβη - η καλλιτέχνιδα μας οδηγεί σε μια εξερεύνηση, ενός παρόντος φορτισμένου με συμπυκνωμένη αρχαία γνώση.
Ένα ταξίδι με συνεχείς αναφορές στο παρελθόν, αναφορές στα όνειρα ενός πηγαιμού και μιας επιστροφής στην άβυσσο της ψυχής και του ασυνείδητου.[…] H σιωπή βασιλεύει παντού. Και στο κέντρο εγκυμονεί η γοητεία ενός ολόκληρου σύμπαντος, καρπός ενός πολιτιστικού πλέγματος του φαντασιακού της εικαστικού.
Πρόκειται για ένα προσεκτικά μελετημένο πλέγμα ιστού που επιδιώκεται δυναμικά, με συνεχή και ακριβή τεχνική εμπειρογνωμοσύνη για να αγκαλιάσει κάθε έκφραση της τέχνης: από τηζωγραφική, την γλυπτική, τη ζωγραφική, από την κεραμική στο σχέδιο, από την χαλκογραφία στην ξυλογραφία.
Σκοτεινές τροχιές, κι όμως φωτεινές, που δραστηριοποιούν ενέργειες θαμμένες στο χρόνο, «διασπασμένα ιερογλυφικά των άστρων». (F. Pessoa) συνδέοντάς μας με το κόκκινο νήμα των φανταστικών του οραμάτων».
O ιστορικός τέχνης Γιάννης Μπόλης γράφει: «Στις συνθέσεις της, η Δήμητρα Σιατερλή, προσεγγίζει τον ιστό μέσα από κινήσεις πολυσχιδείς, επιζητώντας, κάθε φορά, ένα διαφορετικό περιεχόμενο και νόημα: ο ιστός ως υπαρξιακός λαβύρινθος, δίκτυο επικοινωνίας και επαφής, εξάπλωσης, γόνιμης συγκατοίκησης και ανταλλαγής ιδεών, ως συνεκτικός, ακατάλυτος δεσμός ανάμεσα σε άτομα και πολιτισμούς, ως ενέδρα, απειλή και υφέρπων φόβος, ως πολεοδομική κάτοψη ή διαχωριστική γραμμή-σύνορο στον παγκόσμιο γεωπολιτικό χάρτη, ως σύμβολο ανεξάντλητης δημιουργικότητας. Ο προβληματισμός της εκτείνεται και θέτει ζητήματα που άπτονται του ρόλου του καλλιτέχνη ως τεχνίτη-χειρώνακτα, των εννοιών της θηλυκότητας και της έμφυλης ταυτότητας και προσδιορισμού του έργου τέχνης, της πλεκτικής, που έχει βαθιές ρίζες στη γυναικεία ψυχοσύνθεση, ως δυναμική, σύγχρονη εναλλακτική επιλογή καλλιτεχνικής έκφρασης».