Η διάρκεια της έκθεσης είναι από 3 Ιουνίου έως 30 Σεπτεμβρίου 2016.
Τα έργα στην παρούσα έκθεση εξετάζουν τη μακρά και πλούσια ιστορία του δράκου ως αλληγορία δύναμης όπως αυτή απεικονίζεται από την Sobin Park χρησιμοποιώντας ως μέσο την αισθησιακή γραμμή του γραφίτη και τη βελούδινη γραφή του λαδοπαστέλ. Συνδυάζοντας το μυθικό πλάσμα με μια όμορφη γυναίκα η Park τοποθετεί απέναντι στη φολιδωτή του μορφολογία το απαλό δέρμα της κόρης. Τα πανοραμικά ζωγραφικά έργα της Park όπου ο δράκος εναγκαλίζεται με τη γυναικεία φιγούρα είναι ασκήσεις με μια νευρώδη, ρυθμική γραμμή που μπλέκει και τους δύο σε ένα χορό ζωής.
Για τους αρχαίους Έλληνες και Σουμέριους τα πλάσματα αυτά ήταν περισσότερο ιπτάμενα ερπετά, άλλοτε ευεργετικά και άλλοτε επικίνδυνα. Με το Χριστιανισμό απέκτησαν χαρακτήρα περισσότερο αρνητικό αφού συνδέθηκαν με το κακό βασιζόμενοι στον Λεβιάθαν της Παλαιάς Διαθήκης όπως περιγράφεται στο βιβλίο του Ιώβ. Σε αυτή την περιγραφή παρά τη χροιά του κακού ο δράκος παρουσιάζεται ως μια φιγούρα γεμάτη χάρη. Το νόημα της λέξης δράκος (αρχ. δράκων) στα Ελληνικά σημαίνει να παρακολουθεί και έχει να κάνει με τη φύλαξη θησαυρών από συνήθως ισχυρά, τρομακτικά πλάσματα. Για το λόγο αυτό οι Χριστιανικές εικόνες μπορούν να ερμηνευθούν ως αλληγορίες όπου η ύλη πρέπει να υπερνικηθεί από το πνεύμα συνήθως στο πρόσωπο του Αγίου Γεωργίου. Συνεπώς στον Χριστιανισμό, η εξόντωση ενός τέτοιου τέρατος θεωρείται θετικό επίτευγμα. Ενώ αντίθετα στον Κορεατικό Σαμανισμό υπήρχε μόνο μία περίπτωση όπου ο δράκος νικιέται. Αυτό το παράδειγμα είναι μια μεταφορά που αφορά στην εποχή κατά την οποία το βασίλειο του Paekche κατατροπώθηκε από τους Κινέζους ως αποτέλεσμα της προδοσίας ενός σαμάνου που δωροδοκήθηκε.
Στην Κινεζική κουλτούρα και κατ' επέκταση στην Κορεατική, ο δράκος ήταν ένα ζώο που ξερνάει φλόγες ενώ έχει πέλματα τίγρης, λέπια κυπρίνου, κοιλιά φιδιού ικανό να προκαλέσει βροχή, καταιγίδες και σύννεφα. Στην Ανατολή ο δράκος φέρει θετικούς συνειρμούς που συνδέονται με τη μεταμόρφωση, την αναγέννηση, τη δύναμη και την τύχη με τους Κινέζους να θεωρούν τους εαυτούς τους απογόνους του. Κατά συνέπεια, ο δράκος λειτουργεί εμβληματικά και χρησιμεύει ως προστάτης των Κινέζων με τη μορφή του ως τοτεμικό αντικείμενο των εννέα φυλών της Κοιλάδας του Κίτρινου Ποταμού. Η Park εναρμονίζει το Γιανγκ, το αρσενικό, που είναι συνυφασμένο με τη φύση του δράκου με το Γιν, τη θηλυκή ομορφιά, για να αναπαραστήσει την Ατραπό της Ταοϊστικης φιλοσοφίας. Αλλά για την Park ο δράκος είναι ο πνευματικός φύλακας της Ανατολής, ένα σύμβολο τύχης, δύναμης αλλά και ταυτόχρονα ευγένειας που ενδυναμώνει.
Το μνημειώδες έργο της Park σε χαρτί κρέμεται από το ταβάνι καλύπτοντας το γυαλί απέναντι από το νερό. Συμβολικά και μορφολογικά, το κομμάτι ταιριάζει τέλεια με το μοναδικό περιβάλλον καθώς οι κυματισμοί της υδάτινης επιφάνειας στόχο έχουν να λειτουργήσουν σε συγχρονισμό με το θέμα. Αναφορικά με τον χώρο, ο μυθικός δράκος είναι ο θεός του νερού της Ανατολής ή ο Sushin σύμφωνα με την Κορεατική λαογραφία και Σαμανισμό. Οι τρεις διαστάσεις του θεϊκού καθώς η Samshin μαζί με το θεό του βουνού Sanshin και το θεό του νερού Sushin προστατεύουν τη ζωή και τη κοσμική τριάδα. Ο Sushin συμβολίζει το στοιχείο του νερού, τη βροχή ή τη ζωτική δύναμη και τη γεωργία που δίνει πνοή σε όλα τα πράγματα παρέχοντας πλούτο κι αφθονία.
Οι Κορεάτες εξακολουθούν να λατρεύουν τον ισχυρό δράκο βασιλιά της Ανατολικής Θάλασσας που παραμένει μια σημαντική θεότητα ιδιαίτερα στο σαμανισμό.
Στις ερμηνείες της Park ο δράκος εναγκαλίζεται με μια χυμώδη γυναικεία φιγούρα και ίσως επειδή και οι δύο έχουν συνδεθεί με τη δημιουργία αυτό είναι ταιριαστό.
Σε Βουδιστικούς ναούς ο δράκος ή Γιν συχνά απεικονίζεται μαζί με το θεό του βουνού/γης ή το θηλυκό Γιανγκ παράγοντας μια αρμονία και ισορροπία περιζήτητη στη συγκρητιστική πίστη της Κορέας. Η Park ακολουθεί πιστά τον μύθο όταν στα έργα της μερικώς κρύβει τον δράκο πίσω από σύννεφα ή κύματα αφού θεωρείται πολύ φοβερός για να θεαθεί ολόκληρος μεμιάς. Οι θρησκείες του Κορεατικού Βουδισμού, του Ταοϊσμού και του Νεο-Κομφουκιανισμού καθώς και του Σαμανισμού εκδηλώνουν τον βαθύ σεβασμό τους προς το δράκο και διακοσμούν τους ναούς τους με αυτήν την εικόνα. Ως πνεύμα αλλαγής που εκπροσωπεί την Ανατολή, ο δράκος μαζί με τη θάλασσα επιβλέπει τα θαλάσσια ζητήματα κάτι που είναι σημαντικό για την Κορέα, μια χερσόνησο που όπως η Ελλάδα περιβάλλεται και στις τρεις πλευρές της από νερό.
Η Park, όπως οι πρόγονοί της πριν από αυτή, αποδίδει τα θέματά της με ένα γραμμικό ρυθμό, μια συμφωνία από λεπτές και φαρδιές καμπύλες που παραπέμπουν στο δυναμισμό της κίνησης του δράκου της. Καθώς δημιουργεί τα έργα της, η Park σαν σαμάνος χρησιμοποιεί την επανάληψη στις καμπύλες γραμμές του γραφίτη, μια κίνηση που προκαλεί την είσοδό της σε μια κατάσταση εκστατικού, βαθύ διαλογισμού που της δίνει πρόσβαση στη δύναμη του θεού δράκου.