Πρόκειται για την ατομική έκθεση της Μαρίας Μπελιβάνη η οποία πραγματοποιείται υπό την αιγίδα της Ύπατης αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας Προσφύγων. Διάρκεια έκθεσης 9 Ιουνίου – 2 Ιουλίου. Με έργα ζωγραφικά, προσωπογραφίες σε ακουαρέλα, γλυπτά από γύψο, χάρτες, κείμενα και μία διαδραστική εγκατάσταση ο θεατής καλείται να απαντήσει ποιο θα ήταν το αντικείμενο που θα έπαιρνε μαζί του αν αναγκαζόταν να εγκαταλείψει το σπίτι και τον τόπο του, χωρίς να γνωρίζει αν θα επιστρέψει ποτέ σε αυτόν. Μέσα από την περιήγηση στην έκθεση και τη μύηση στον ανθρώπινο συλλογικό πόνο και τη νοσταλγία, ο καθένας θα αναζητήσει το προσωπικό του κομμάτι και τις δικές του άμυνες και αντοχές στην έννοια του ξεριζωμού και της εγκατάλειψης. Με στοιχεία που βασίζονται σε έγκυρες ιστορικές πηγές και αφορμή τους πρόσφυγες Μικρασιάτες, Πόντιους και Αρμένιους που έφτασαν στη Θεσσαλονίκη αλλά και στη χώρα μας γενικότερα, τους Μουσουλμάνους που ξεριζώθηκαν από αυτήν το 1922 αλλά και τους Εβραίους της χώρας που στάλθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης το 1943, η έκθεση αποτελεί μία ιστορική καταγραφή και μία σύνδεση του παρελθόντος με ένα από τα πιο σοβαρά και ανεπίλυτα παγκόσμια προβλήματα που ταλανίζουν τη σύγχρονη πραγματικότητα: το θέμα του προσφυγικού.
Σε κείμενο που έγραψε η Ιστορικός της Τέχνης και Επιμελήτρια του ΜΜΣΤ κα. Θούλη Μισιρλόγλου αναφέρεται "η ιστορικός τέχνης Θούλη Μισιρλόγλου: «Το έργο της Μαρίας Μπελιβάνη διεκδικεί σταθερά την ανθρωπινότητα. Μέσα από λυρικές και ευαίσθητες καταβυθίσεις στον έσω εαυτό, τέτοιες που αναδεικνύει η διαφάνεια της ακουαρέλας ή των ακρυλικών, η ζωγράφος διατηρεί μια ενήλικη παιδικότητα, την ίδια στιγμή που ψάχνει την ανθρώπινη φωνή στο δάσος. Παρακολουθεί την ανθρώπινη ελεύθερη πτώση μέσα σε μια καταιγιστική, εσωτερική και εξωτερική, πραγματικότητα και αναδεικνύει τα σημεία αιχμής μιας ζωής σε ψυχική εγρήγορση. Το ψυχικό φορτίο που έχει ανάγκη ως καύσιμη ύλη η σύγχρονη τέχνη είναι εδώ. Με αφετηρία τις προσωπικές εμπειρίες και μνήμες που προέρχονται τόσο από το οικογενειακό, συγγενικό περιβάλλον, όσο και από το ευρύ κοινωνικό αρχείο των πόλεων, η Μαρία Μπελιβάνη συνθέτει μια νέα αφήγηση γύρω από το βίωμα του ξεριζωμού. Η πολυδιάστατη πολιτική και κοινωνική ιστορία της Θεσσαλονίκης, καθώς και η πολυπολιτισμικότητά της σ’ όλο τον εικοστό αιώνα, κυρίως όμως στο πρώτο μισό του, αποτελεί τον καμβά και την αθέατη δεξαμενή μιας νέας δημιουργίας".
Η έκθεση διαρκεί μέχρι τις 2 Ιουλίου 2016 και είναι ανοικτή Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 11.00 – 15.00 & 18.00 – 21.00 Τετάρτη, Σάββατο: 11.30 – 15.00, Κυριακή.