"Ο Σαράντης Γκάγκας "διαβάζει" γράφοντας και ξαναγράφοντας το απόσπασμα του Επίκουρου, κάνει δηλαδή μια εικαστική επαναλαμβανόμενη ανάγνωση. Εξάλλου με την πρακτική της αντιγραφής, ως άσκησης προσωπικής αναγνωστικής προσέγγισης, αναπτύσσει εκείνες τις "χειρονομίες" που αγγίζουν κατηγορίες του πλασματικού και αποκαλυπτικού λόγου. Και είναι αυτό μια ιδιάζουσα στοχαστική εμπειρία, γιατί ο λόγος φτιάχνει εικόνες ακατάληπτες, που όμως αναδύουν ένα πλήθος από "φωνές". Η εικαστική του εκφραστική δομείται εμμονικά, καθώς προσπαθεί να ερμηνεύσει την έννοια του χρόνου: ανάγνωση, αντιγραφή και ερμηνεία κειμενική, αλλά και κείμενο "ζωγραφικό" χωρίς περίγραμμα, ούτε φόντο, ούτε σκιές, προκειμένου να παραχθεί ένας μετωπικός εικαστικός χώρος χωρίς ιεραρχήσεις. Ένα κείμενο προοδευτικής έκλειψης του ορατού που γράφει και σβήνει ταυτόχρονα σαν να μιλάει με ηθελημένη σιωπή.
Γράφει λοιπόν και "ιχνο-γραφεί" και "ζω-γραφίζει" ταυτόχρονα, αποφασίζοντας μια πρακτική διαδικασία που "πιάνει" χώρο ενώ σχετίζεται αναγκαστικά με την έννοια του χρόνου. Με άλλα λόγια μετέρχεται σε μια άσκηση χωροχρονικής αντίληψης παρόμοια με μια δημιουργική περιπέτεια του "εγώ" που ψάχνει διεξόδους. Το αρχικό κείμενο καθώς αποδομείται καταλήγει να αποκαλύψει την απόκρυφη όψη της γραφής καθώς και το παιχνίδι της πολυσημίας και των γρίφων της. Σε αυτή τη μη αναγνώσιμη εκδοχή, η γραφή, ως εικαστικό πλέον αποτέλεσμα, φαίνεται να αποκτά τα στοιχεία εποπτείας αυτού που θα ονομάζαμε αχαρτογράφητη περιοχή του ασυνειδήτου. Μια ζωγραφική επιδερμίδα εν τέλει, κυρίως με γκρίζες χρωματικές τονικότητες, που εγκλείει την πνευματική της πηγή καθώς και το μυστικό βίωμα της επανάληψης, όλη την υπομονετική προσπάθεια υπάκουου μαθητή. Αναμφίβολα αυτή η εμπειρική πρακτική της αντιγραφής, μας μιλάει κατάφορα για τον προσωποποιημένο ΧΡΟΝΟ και τα παιχνίδια του, αλλά και για τον ΧΡΟΝΟ ως αφηρημένη έννοια που μεταλλάσσεται σε χωρικές εικόνες, τον ΧΡΟΝΟ που μετατρέπεται σε χώρο. Με αυτήν την καλλιτεχνική του πρακτική ο Σαράντης Γκάγκας, σαν σε μια παραδειγματική άσκηση στοχασμού, φαίνεται να θέλει να μας ομολογήσει μέσα από τους αλλεπάλληλους "λεκτικούς" σχηματισμούς μια άφατη ενότητα πολλών στιγμών προσωπικού του "ημερολογίου", να ανα-φωνήσει δηλαδή με κρυπτικό τρόπο, απορίες, αγωνίες, αναμονές, αναβολές, ανάγκες, επιθυμίες, τέρψεις, προσδοκίες... γιατί όλα είναι συνυφασμένα με το χρόνο ως ορίζοντα κατανόησης του είναι, για ό,τι συμβαίνει κάθε φορά, εδώ και τώρα, και όλα καταλήγουν σε ενδοσκόπηση και αυτογνωσία".
Ο Σαράντης Γκάγκας γεννήθηκε το 1966. Έχει πάρει μέρος σε πολλές εκθέσεις σε όλο τον κόσμο, μπιεννάλε, συμπόσια τέχνης κτλ. Μεταξύ άλλων το 2011 στην 15η Μπιεννάλε της Lulea, Σουηδία και το 2010 στην 25η Μπιεννάλε της Αλεξάνδρειας (Aftermath), Αίγυπτος. Έχει παρουσιάσει την δουλειά του σε πολλές ομαδικές και ατομικές εκθέσεις, οι σημαντικότερες εκ των οποίων μετά το 2010 είναι: «Τα πολυσήμαντα κουκούλια», αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος, Αθήνα 2015, «Words of wisdom», Γκαλερί Λόλα Νικολάου , Θεσσαλονίκη 2014, Βιτρίνες Τέχνης ΟΤΕ, Θεσσαλονίκη 2013, Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης 2013, Gallery Anixis, μαζί με τον A.Sieber, Baden, Ελβετία 2013, Αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος, μαζί με την A. Thulin Αθήνα 2012, Γκαλερί Ορφέως 20, Ξάνθη 2011, Unesco gallery, μαζί με τους R. Ceckauskaite & N. Τερζής, Vilnious, Λιθουανία 2011, World Art Delft, μαζί με τον W. Brenner, Ολλανδία 2010, Gallery Anixis, Baden, Ελβετία 2010. Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη.