Η πρωτοβουλία ανήκει στη Διεύθυνση Πολιτισμού του ΔΟΕΠΑΠ-ΔΗΠΕΘΕ Δήμου Βόλου που, εξασφαλίζοντας τη διάθεση του εξαιρετικού ισογείου στην κατεξοχήν τουριστική ζώνη της πόλης, το προτείνει ως ευκαιρία για μια ακόμη μορφή συλλογικής καλλιτεχνικής δημιουργίας.
Λόγω του θέματος, που προσδιορίστηκε επακριβώς στη συνέχεια, ζητήθηκε η συνδιοργάνωση με το φορέα Πολιτισμού της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού , «Μαγνήτων Κιβωτός , για τη διάσωση του Πολιτιστικού Αποθέματος» και η ένταξη της έκθεσης στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του «Θεματικού Έτους 2015» με θέμα: «Μάγνητες και ο πολιτισμός της Θάλασσας» , που έγινε αμέσως αποδεκτή.
Οι τρεις συνδιοργανωτές θεωρούν μοναδική τη λειτουργία ακόμη ενός χώρου πολιτισμού, ο οποίος καθ’ όλη τη διάρκεια της τουριστικής περιόδου θα προσφέρει στους φιλότεχνους της πόλης αλλά και στους τουρίστες ένα ποιοτικό δείγμα της σημερινής εικαστικής δημιουργίας, συμβάλλοντας στην τόνωση της πολιτιστικής φυσιογνωμίας του Βόλου.
Επιπλέον η έκθεση θα συνεισφέρει στην κοινωνική αλληλεγγύη αφού ποσοστό από τις πωλήσεις των έργων, οι καλλιτέχνες δέχτηκαν να προσφέρουν για τους σκοπούς του Γηροκομείου.
Στην έκθεση προσκλήθηκαν να λάβουν μέρος επαγγελματίες καλλιτέχνες, απόφοιτοι Ανωτάτων Σχολών Καλών Τεχνών της Ελλάδας και του εξωτερικού, Βολιώτες που δημιουργούν στην πόλη αλλά και πολλοί της Αθήνας ακόμη και Βολιώτες της διασποράς που ζουν και δημιουργούν στην Αγγλία, Γαλλία, ΗΠΑ. Προσκλήθηκαν επίσης καλλιτέχνες του Εικαστικού Συλλόγου της Λάρισας και προσκεκλημένη εικαστικός από την Κύπρο που εξέθετε στην μεγάλη καλλιτεχνική διοργάνωση της ART ATHINA, της οποίας το έργο έδινε μια δραματική και απόλυτα επίκαιρη διάσταση του θέματος.
Οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες που ανταποκριθήκαν με ενθουσιασμό στην πρόσκληση και στο φιλανθρωπικό χαρακτήρα της διοργάνωσης είναι οι: Fiona Athanassaki, Μάγδα Αστέρη, Βαγγέλης Βλαχοδήμος, Σμαράγδα Γαρόφλου, Νεκταρία Γιακμογλίδου, Έρικα Γκουτενσβάγκερ, Μαργαρίτα Δουλκέρογλου, Κατερίνα Διακομή, Παναγιώτης Δραντάκης, Δήμητρα Εξάρχου, Louise DeMint-Zahareas, Ελπινίκη Καμόσου, Κατερίνα Κασσαβέτη, Δέσποινα Καφενταράκη, Maguy Khoury, Γιώργος Κουρκούβελος, Σταμάτης Λάσκος, Βάντα Μαυροειδή, Ιωακείμ Μιναρετζόπουλος, Eugenia-Alana Mitsanas, Δημήτρης Μοράρος, Κώστας Μπομπός, Κερασία Ντάτσιου, Σταμάτης Παπαδήμος, Κρίτων Παπαδόπουλος, Καλυψώ Παπαδοπούλου, Κλειώ-Αναστασία Παπαϊωάννου, Ελευθέριος Πλαβός, Νίκος Ποδιάς, Βούλα Πριόβολου, Δημοσθένης Προδρόμου, Κατερίνα Σαμαρά, Ιφιγένεια Σδούκου, Ζωή Σεϊτάνη, Νίκος Σίσκος, Έρη Σκυργιάννη, Αναστασία-Ζωή Σουλιώτη, Ιωάννα Τερλίδου, Βιβή Τσιόγκα. Ειδικά προσκεκλημένη η εικαστικός Κλίτσα Αντωνίου από την Κύπρο.
Στις συνευρέσεις που έγιναν στον εκθεσιακό χώρο με θέα τη θάλασσα του λιμανιού, ως συνεχή πηγή έμπνευσης, ο διάλογος που προκλήθηκε από τους καλλιτέχνες και την επιμελήτρια της έκθεσης, Χρύσα Δραντάκη , αρχικά αφορούσε τη δύναμη και την πολυσημία του μπλε χρώματος της θάλασσας αλλά και τη μοναδικότητα και «επωνυμία» ( IKB-International Klein Bleu ), που του προσέδωσε ο πρωτοπόρος Γάλλος καλλιτέχνης της δεκαετίας του 1960, Yves Klein (1928-1962), αλλά και διάφοροι, καλλιτέχνες, λογοτέχνες και θεωρητικοί.
Η Θάλασσα, που συνοδεύεται στην παρούσα έκθεση με το κτητικό ΜΟΥ –γιατί τι άλλο θα μπορούσε να ήταν το θέμα της έκθεσης πέρα από αυτό που προσφέρει η θέα και το άνοιγμα του εκθεσιακού χώρου- είναι η θάλασσα της πόλης αλλά και γενικότερα η θάλασσα μας, και η θάλασσα του καθενός, η θάλασσα μέσα μας, γύρω μας, οι όψεις της μέσα από τα μάτια και τη σκοπιά του κάθε καλλιτέχνη, ιδωμένη μέσα από τα βιώματά του , τις μνήμες και τους συνειρμούς.
Η θάλασσα και ο κόσμος της που σαγηνεύει από την εποχή των μύθων έως το σήμερα ασκεί ως εικονογραφία μια έλξη διαχρονικά. Σε όλους τους πολιτισμούς της Μεσογείου από την προϊστορική ακόμη εποχή συναντώνται μοτίβα της που φθάνουν ως τη Βυζαντινή εποχή και στο δυτικό μεσαίωνα. Ως αυθύπαρκτο είδος όμως στη θεματολογία της ζωγραφικής συναντάται στο 17ο αιώνα του Μπαρόκ και ειδικότερα στο «Χρυσό αιώνα» της Ολλανδικής ζωγραφικής και έτσι οι Ολλανδοί ζωγράφοι γίνονται οι πρωτοπόροι της θαλασσινής τοπιογραφίας για να πάρουν τη σκυτάλη και να την υμνήσουν με το χρωστήρα τους αποδίδοντάς την λυρισμό και δραματικό χαρακτήρα οι ρομαντικοί ζωγράφοι στο τέλος του 18ου αιώνα και αρχές του 20ου και για να αποβεί κατόπιν ένα από τα κυρίαρχα θέματα της εικαστικής «επανάστασης» των Εμπρεσιονιστών ζωγράφων. Η ήρεμη ή η ταραγμένη θάλασσα με το συσχετισμό φύσης και ζωής, με το δράμα και τα πάθη της θα γίνει αφορμή και πεδίο πειραματισμών ως θέμα επιστημονικής παρατήρησης, βιωματικής και μεταφυσικής διάστασης αργότερα στον 20ο αιώνα.
Κοινωνοί αυτής της ιδέας-πρότασης οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες καλούνται πέρα από τη συμβατική αντιμετώπιση του θέματος να αναζητήσουν, μέσα από την πολλαπλότητα των εκφάνσεων της μια προσωπική διαχείριση προτείνοντας τη δική τους προσέγγιση και ερμηνεία πραγματώνοντας τη δική τους πρόταση διαμέσου των μύθων, της ιστορίας, της ποίησης, της μνήμης καταλήγοντας εντέλει στην εικαστική διερεύνηση και ολοκλήρωση του θέματός τους.
Πρόκληση δημιουργίας και πρόταση της πρώτης πραγματικά καλοκαιρινής, θεματικά και χωροταξικά έκθεσης δίπλα στη θάλασσα, αυτή που προσφέρεται ως πηγή έμπνευσης μέσα από τις διαχρονικές και ποικίλες αναφορές έως τη σύγχρονη απόδοση της εικόνας της.
Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 20 Σεπτεμβρίου.