Κυριακή 17 Μαΐου 2016 - H Ρένα Γουμπερίτση επέλεξε το δύσκολο και εν πολλοίς λιγότερο γνωστό μέσο έκφρασης στην Ελλάδα της καλλιτεχνικής εγκατάστασης. Τρόπος ενδιαφέρον που φέρνει στις τρεις διαστάσεις την "εικασία" του καλλιτέχνη για το θέμα του, διαποτίζει το νου του θεατή ως πραγματικότητα, το οποίο δύναται να περιλαμβάνει τον ίδιο, η Ρένα μέσα από συμβολισμούς αλλά και συχνά υπερρεαλιστυική γραφή αποτυπώνει δυνατές εικόνες που δύσκολα αφήνουν κάποιον αδιάφορο. Ο οξυδερκής αποδέκτης της πραγματικότητας θα ταυτιστεί, ο λιγότερο συνειδητοποιημένος -ποιός ξέρει;- ίσως οδηγηθεί σε ρηξικέλευθες σκέψεις. Ωστόσο, μιας και εδώ προσπαθούμε να ιχνογραφήσουμε την προσωπικότητα που γεννά τις καταστάσεις, προτιμητέο είναι να αφήσουμε την καλλιτέχνη να μας ξεναγήσει στα ποτάμια που διατρέχουν την προσωπικότητά της.
Συνέντευξη στον Πάρη Καπράλο
Πότε και με ποιά αφορμή ξεκινήσατε με την Τέχνη;
Η ασχολία μου με την τέχνη σε ορισμένο πλαίσιο ξεκίνησε με την εισαγωγή μου στη σχολή , το ενδιαφέρον μου για την τέχνη ξεκίνησε πολύ νωρίτερα. Ο παππούς μου διατηρούσε ένα μικρό πανδοχείο στην πόλη της Φλώρινας, στο οποίο είχα την τύχη να συναντήσω ανθρώπους με κουλτούρα πολύ διαφορετική από τη δική μας. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια οικογένεια Ινδών, που κάθε πρωί μάζευαν πέταλα από λουλούδια στον κήπο ή έφτιαχναν χρωστικές από φυσικά υλικά και με αυτά ζωγράφιζαν διάφορα μοτίβα. Τέτοιες εικόνες εντείνουν την ανάγκη ενός παιδιού για δημιουργία και εξερεύνηση και αποτελούν κίνητρο κυρίως αν υπάρχει μια έμφυτη τάση προς αναζήτηση μιας «γλώσσας» που οδηγεί στην εξωστρέφεια.
Τα έργα σας είναι κυρίως εγκαταστάσεις, αλλά, όπως συχνά συμβαίνει στους καλλιτέχνες που ασχολούνται επισταμένα με το συγκεκριμένο είδος τέχνης, έχετε εργαστεί και με πολλά άλλα υλικά. Ποια είναι η διαφορά της εγκατάστασης από το (με κάθε τρόπο νοούμενο) μεμονομένο έργο τέχνης;
Η βασική διαφορά είναι το προφανές. Η προσέγγιση . Οι πολλαπλές εννοιολογικές και εικαστικές αναζητήσεις, τα υλικά και ο τρόπος που μπορεί ο καθένας να τα διαχειριστεί , το πλάσιμο της εικαστικής γλώσσας είναι προσωπική υπόθεση. Η διάχυση και η εξωτερίκευση στο χώρο, η διάδραση με το έργο και το περιεχόμενό του είναι στοιχεία που βοηθούν τον θεατή να γίνει μέρος του έργου και αυτό αποτελεί προσωπική πρόκληση.
Ποια θέματα απασχολούν/διατρέχουν το έργο σας;
"Familiar deadlocks", εγκατάσταση <πατήστε την φωτογραφία για μεγέθυνση> |
Δεν «πρέπει» τίποτα. Θεωρώ ότι είναι καλό να υπάρχει ο προβληματισμός , γενικότερα. Η τέχνη δε σώζει. Κάποιες φορές υποδεικνύει καταστάσεις, παραμορφώνει, φτιάνει πρίσματα, φιλτράρει , αποτελεί ακόμα και σαν διαδικασία, πολιτική πράξη. Το σημαντικό είναι να αφήνει περιθώρια για πολλαπλές αναγνώσεις και όχι να δίνει απαντήσεις.
Υπάρχουν άλλα είδη τέχνης ή παραγωγής πολιτιστικού περιεχομένου (κινηματογράφος, πεζογραφία, ποίηση, θέατρο, μουσική, κλπ) που σας επηρεάζουν ή σας προκαλούν να συνδιαλεχθείτε μαζί τους στο έργο σας;
Βέβαια. Αλίμονο κι αν δεν υπήρχαν. Είναι μέρος του παιχνιδιού. Λειτουργώ εντελώς συνειρμικά και πάντα με αφορμές από κάτι που είδα, άκουσα, διάβασα αλλά πάντα ετεροχρονισμένα.
Πως επηρεάζει η κρίση την καλλιτεχνική παραγωγή σας;
Θεωρητικά, δίνει μια αφορμή κι ένα κίνητρο. Πρακτικά, δυσκολεύει την υλοποίηση. Το κακό έρχεται όταν «το μέτριο γίνεται μέτρο» και στην εποχή μας συμβαίνει αρκετά συχνά. Ερμηνεύοντας ένα έργο τέχνης, ερμηνεύουμε και την εποχή του. Η κρίση δίνει τροφή για θεματικές αναζητήσεις και αυτό είναι το μόνο θετικό.
Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του Διαδικτύου στην δουλειά σας (σε επίπεδο παραστάσεων, αλλά και επικοινωνίας);
Βασικά, το βαριέμαι το διαδίκτυο, αν και ο ρόλος του είναι σημαντικός. Προσπαθώ να φιλτράρω τις πληροφορίες έτσι ώστε και οι προβληματισμοί που προκύπτουν να είναι γόνιμοι.
Επιδιώκετε συνέργειες με άλλους καλλιτέχνες, και την αλληλεπίδραση που μπορούν αυτές να επιφέρουν;
Είναι πολύ σημαντικές οι συνεργασίες και η αλληλεπίδραση με άλλους καλλιτέχνες. Έχω συνεργαστεί με αρκετούς καλλιτέχνες και πάντα η αγωνία για το αποτέλεσμα ήταν η ίδια. Η συνάντηση δύο (ή παραπάνω) ‘κόσμων’ περιέχει άλλοτε σύγκρουση κι άλλοτε αρμονία. Συχνό φαινόμενο ακόμα κι αν η εργασία είναι ατομική. Απλά στις συνεργασίες δε μιλάς με τον εαυτό σου, μοιράζεσαι τις ιδέες με κάποιο υπαρκτό πρόσωπο (χαχαχα!).
Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στον δημόσιο χώρο;
Όσο ήταν πάντα, νομίζω. Δυστυχώς όσο δεν υπάρχει μια σταθερή βάση για την εικαστική παιδεία στη χώρα μας, το ερώτημα θα παραμένει.
Αν ένας έφηβος σας πει ότι θέλει να γίνει εικαστικός, τι θα τον συμβουλεύατε να προσέξει/κάνει;
Το μόνο σίγουρο είναι ότι δε θα τον αποθάρρυνα σε καμία περίπτωση.
Σύντομο Βιογραφικό
Η Ρένα Γουμπερίτση γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Φλώρινα. Μετά την αποφοίτηση της από το Τ.Ε.Ι. Πολιτικών Έργων Υποδομής στη Σίνδο Θεσσαλονίκης , έζησε ένα μεγάλο διάστημα στην Αθήνα. Το 2013 αποφοίτησε από το Τμήμα Εικαστικών & Εφαρμοσμένων Τεχνών στη Φλώρινα, μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη, όπου ζει μέχρι και σήμερα. Στο ενεργητικό της έχει συμμετοχές σε διάφορες εκθέσεις και φεστιβάλ. Λατρεύει τις γάτες για αυτό που είναι.