 |
H οδός
Ιασωνίδου, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης,
την εποχή του δημοψηφίσματος της Χούντας, σχετικά με το αν οι Έλληνες επιθυμούν Βασιλεία ή όχι! (πατήστε στην φωτογραφία για μεγέθυνση) |
Την έκθεση αποτελεί ένα παράλληλο οδοιπορικό στην Θεσσαλονίκη και τις ΗΠΑ σε περασμένες δεκαετίες. Μέσα από περισσότερες από 150 ασπρόμαυρες φωτογραφίες τεκμηριώνεται μια εποχή που διαφέρει πολύ περισσότερο από 40 χρόνια από την δική μας. Οι φωτογραφίες που απεικονίζουν την Θεσσαλονίκη είναι τραβηγμένες την περίοδο 1972 - 1976, πριν αναχωρήσει για την Αμερική, ενώ, οι “αμερικάνικες” φωτογραφίες του είναι της αμέσως επόμενης περιόδου, διάρκειας ενάμισυ χρόνου. Και οι δύο σειρές, δείχνουν έναν φωτογράφο εξοικειωμένο με την πολυσημία του μέσου από πολύ νεαρή ηλικία, και περιλαμβάνουν άμεση εικαστική γραφή, παρά τον καταγραφικό σκοπό τους, αναδεικνύοντας την σχέση της φωτογραφικής εικόνας με τις επιστρώσεις της μνήμης. Κατά το καταγραφικό μέρος, οι φωτογραφίες της Θεσσαλονίκης είναι συγκλονιστικές απευθυνόμενες στον θεατή του σήμερα: Φυσιογνωμίες που μοιάζουν βγαλμένες από οδοιπορικά στην Εγγύς Ανατολή του προ-προηγούμενου αιώνα, χωματόδρομοι στο κέντρο της πόλης, καταμεσής των οποίων φυτρώνουν κατοικημένες παράγκες. Και αν νομίζετε ότι στις Αμερικάνικες φωτογραφίες της ίδιας περιόδου θα δείτε μονάχα ...ουρανοξύστες, απατάσθε. Τελικά πόσο μακρυά είναι μία ήπειρος με έναν ωκεανό καταμεσής; Πόσο έχουμε αλλάξει μόλις 4 δεκαετίες αργότερα;
Μια μικρή "ανάκριση" του φωτογράφου
μας βοηθά κάπως να καταλάβουμε, π.χ.
γιατί καταμεσής στην δεκαετία του '70
αντικρύζουμε την οδό Ιασωνίδου, που
βρίσκεται στο κέντρο της Θεσσαλονίκης
και συνδέεται με την Εγνατία, ως
χωματόδρομο στην μέση της οποίας υπάρχει
ένα παράπηγμα που γράφει “ΟΧΙ ΒΑΣΙΛΗΑ”!
Και άλλα πολλά που απεικονίζονται σε
φωτογραφίες που αναβιώνουν πως ήταν η
Θεσσαλονίκη (αλλά και η τόσο μακρυνή ή
τόσο “κοντινή” Αμερική)!
 |
Αναγνωρίσιμες
γωνιές στην Άνω Πόλη, με την διαφορά ότι
τότε ήταν πραγματικά έτσι,
διότι κατοικούνταν ως τρώγλες και δεν ήταν συντηρημένα, όπως τώρα για να δίνουν το “τοπικό ύφος”. (πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για μεγέθυνση) |
- Πως ξεκίνησαν όλα αυτά;
- Περίπου στην ηλικία των 12 – 13 χρονών έπαιρνα τακτικά το γνωστό -εκείνη την εποχή- περιοδικό "Popular Photography", και το "Modern Photography", και τα δύο αμερικάνικα. Αυτά ήταν το πρώτο ερέθισμα, διότι σε αυτά μου κίνησε το ενδιαφέρον το “Documentary style” -η φωτογραφία τεκμηρίωσης, που ήταν αυτό που θέλησα να κάνω κι εγώ.Ωστόσο, ένιωσα ότι δεν με ενδιέφερε να τραβάω απλά ωραίες φωτογραφίες. Το έβρισκα “κοινό”, τραγικά συνηθισμένο, κι ας μου επιτραπεί η έκφραση, ανόητο. Εντούτοις, δεν ήθελα να τραβάω εξεζητημένα ακραία πράγματα, με μοναδικό κριτήριο ότι δεν είναι συμβατικά. Και από αυτό υπήρχε αρκετό εκείνη την εποχή. Θυμάμαι ότι βρισκόμουν σε μια διαρκή πάλη εξισορρόπησης. Πάντοτε με τραβούσε περισσότερο ο άνθρωπος και οι καταστάσεις. Μία άλλη εξισορρόπηση ήταν αυτή μεταξύ φωτογραφίας τεκμηρίωσης και εικαστικότητας της καθημερινότητας.
- Και η Αμερική πως προέκυψε;
- Βασικά εξαιτίας της φωτογραφίας και του πόθου μου για κάτι πιο στυλιζαρισμένο και μοντέρνο. Εν τέλει συνέλαβα τον εαυτό μου, μάλλον με χαρά, να φωτογραφίζει παρόμοια θέματα με υα “ελληνικά”, αντιλαμβανόμενος ότι είτε στην Ελλάδα είτε στην Αμερική, με έλκυαν πάντοτε οι ίδιες προβληματικές. Από πολλούς χαρακτηριστικά ο φωτογράφος της “μίζερης Αμερικής”. Αυτό το θεώρησα σαν έπαινο, διότι αυτοί που δώσαν αυτόν τον χαρακτηρισμό περίμεναν ότι θα τραβάω ουρανοξύστες και ωραία κτίρια, πράγμα που απεχθανόμουν ολότελα!
 |
| Αντρας ρεμβάζει σε μπαρ στις ΗΠΑ (πατήστε στην φωτογραφία για μεγέθυνση) |
- Παρατηρώντας τις φωτογραφίες, ιδίως της Αμερικής, αναρωτιέται κανείς που βρήκατε όλες αυτές τις φυσιογνωμίες, περεταίρω, πως σας άφησαν να τους φωτογραφίσετε....
- Σημαντικό ρόλο σε αυτή την υπόθεση έπαιξε ένα εστιατόριο που είχαν οι δικοί μου. Ήταν κάτι μεταξύ εστιατορίου και μπυραρίας, που σύχναζε το λούμπεν στοιχείο της Αμερικής. Αυτό έδωσε την δυνατότητα μου να έχω μια πιο άμεση επαφή με αυτούς τους ανθρώπους, τόσο σε επίπεδο παρατήρησης όσο και σε επίπεδο φωτογράφισης.
 |
| Κινηματογράφος προβολής "ερωτικών" ταινιών στην Πλατεία Βαρδαρίου. Χαρακτηριστικές για τους παλιότερους ήταν οι γιγαντιαίες πινακίδες που είχαν αυτά τα σινεμά (πατήστε στην φωτογραφία για μεγέθυνση) |
- Πόσο καταλυτική ήταν η εμπειρία σας στην Αμερική, και πως σας επηρέασε στην συνέχεια;
- Για εμένα όλα αυτά ήταν η αποκάλυψη της ζωής, πράγμα που αντιλαμβάνομαι στην πλήρη έκταση του τώρα. Μετά το '90 που ξαναβρέθηκα στην Αμερική πήγα στον ίδιο χώρο, που λειτουργούσε, και, μάλιστα, με τους ίδιους πελάτες, για να διαπιστώσω έντρομος ότι δεν ήμουν ικανός πια να τραβήξω αυτές τις φωτογραφίες. Ήμουν ο ίδιος που διαφορετικός. Εν τέλει δεν έχει σημασία να προσπαθείς να επαναλάβεις κάτι, όσο να ζεις τα ίδια τα πράγματα στην ώρα τους, που θα σε βοηθήσουν να μετασχηματιστείς σε κάτι.
_________________________________
Η έκθεση θα διαρκέσει από τις 7 Μαΐου μέχρι τις 6 Ιουνίου 2015 και θα είναι επισκέψιμη κατά τις ώρες και μέρες λειτουργίας της gallery, δηλαδή Πέμπτη, Παρασκευή 11.00 – 14.00 & 17.00 – 21.00 και Σάββατο 11.00 – 15.00. Τα εγκαίνια της έκθεσης έχουν προγραμματιστεί την ΠΕΜΠΤΗ 7 ΜΑΪΟΥ 2015 στις 20.00, παρουσία του καλλιτέχνη, ενώ έχει προσκληθεί πλειάδα προσωπικοτήτων της πόλης να παραστεί.