Οι τοίχοι με τις παλιές ρωγμές τους μαρτυρούν πως όσα έγιναν κάποτε σε τούτη τη γωνιά δεν ήταν μονάχα ένα κακό όνειρο. Τα ισόγεια σπίτια με τις πεντάκλειστες πόρτες που μοιάζουν να μην είδαν ποτέ μια άσπρη μέρα. Πιο ‘κει συναντάμε τα μεγαλομπακάλικα του ευ-ζην ανοιχτά από το μεσημέρι, με θέα στο φτωχολόϊ.
Ώσπου να ‘ρθει πάλι το βράδυ και τούτη η πίσω μεριά των Αθηνών να βάλει τα καλά της. Στην περίμετρο του τεχνότοπου όσες καλλιτεχνικές φιέστες και να λάβουν χώρα, δεν μοιάζουν ικανές να κρύψουν τους σιδερένιους κοπτήρες από τον κάποτε σε πλήρη λειτουργία, καταπιόνα της βιομηχανικής χοάνης , που στέκει ακόμα στο μέσον.
Άσε που πολλές απ τις καλλιτεχνικές προτάσεις που ‘βλεπες να παρουσιάζονται τώρα εκεί , συνέτειναν απλώς σ αυτήν την αίσθηση ατόφιου αδιεξόδου, που είχες . Γκάζι η αλλιώς η αναβάθμιση της ξερής υποβάθμισης.
Είναι αυτές οι μίζερες οδοί με τις επιθετικά αρχαιοπρεπείς ονομασίες, χωμένες μέσα σε κάτι κωλόστενα στα πλευρά τις Πειραιώς να σιχαίνεσαι να μπεις μέσα Όμως το ‘βρισκαν πολύ ποιοτικό όλο αυτό κάποιοι και κυρίως οι φοιτητοπαρέες των Αθηνών που νόμιζαν πως σ αυτά τα στενά της αστικής παρακμής, γράφονταν η μοντέρνα ιστορία τους. Έκανα να περάσω μέσα απ αυτό το αδικαιολόγητα υπεροπτικό, γενεόπληκτο πλήθος νέων ανθρώπων (με σπουδές στη θεατρολογία). Ήθελε κάμποσο απ αυτό που ονόμαζα ¨θράσος επιβίωσης¨ για να μπορείς να κινείσαι χωρίς σύμμαχο, ανάμεσα τους. Κάτι πανευτυχείς ιδιοκτήτες φαγάδικων ¨με άποψη¨ στην ευθεία της Περσεφόνης ,έτριβαν τα χέρια τους και γιατί όχι άλλωστε. Ο τζίρος τους ανέβαινε απ όλη αυτή την μεταπαρακμή στο πνεύμα της εποχής.
Όμως για όσους απλώς πάνε και έρχονται εκεί, τούτο το ήμερο τέρας του τσίρκου μπορεί και να σταθεί λιγάκι για να το χαϊδέψουν (με δική τους ευθύνη.)
Ύστερα από αρκετά αναγνωριστικά μπες βγες στα μπαρ της περιοχής, αποφάσισα να δοκιμάσω την τύχη μου στο μπαρ "Ηλιοστάσιο" το πιο μέτριο από άποψης κόσμου. Το κυνήγι δεν θέλει λαοθάλασσα και χαοτικές καταστάσεις. Πρέπει να μπορείς να στέκεσαι κάπου όπου μπορούν να σε δουν και να τους δεις. Αφορά στην αρχή του να γίνεσαι μέτρια αντιληπτός απ το περιβάλλον όπου κινείσαι. Τα μεγαλύτερα κορόιδα και οι αθεράπευτα χάσουρες θα δεις να κάνουν κέφι να στριμώχνονται σε μαγαζιά όπου γίνεται πατείς με πατώ σε, ή σε αχανή κλαμπ οπού αισθάνεσαι να σε καταπίνουν μπαίνοντας και όπου κανείς δεν υπάρχει πιθανότητα να σε προσέξει. Οι περισσότεροι γνωστοί μου ήταν έτσι, για αυτό και εγώ επέλεξα να κυκλοφορήσω απόψε σόλο. Παρήγγειλα ένα σκέτο Ιταλικό ούζο στον ανέκφραστο μπάρμαν πίσω απ τον πάγκο, που έδειχνε να αδιαφορεί αν ζούσες η αν πέθαινες απόψε εκεί μπροστά του και σάρωσα προσεκτικά το χώρο.
Η μουσική ήταν μια σειρά από παρδαλές γκέι διασκευές πάνω σε γνωστές επιτυχίες του παρελθόντος. Άκουγες απ τα ηχεία τη φωνή μιας εντελώς αποθρασσυμένης αδερφής να τραγουδά σα να σκυλοβαριέται την κάποτε σπουδαία στιγμή ενός χαμένου πια στο χρόνο, pop συγκροτήματος και αυτό τώρα θεωρούνταν ότι πιο προχωρημένο ως τάση αυτή την εποχή. Όλα εκεί μέσα έζεχναν διάλυση και άγρια διακείμενο για σένα, μέλλον το οποίο είχε περάσει τις πύλες και ήταν πια εδώ.