Πλήρης ημερών, δόξας, και αναγνώρισης, αποχώρισε από τον φυσικό του βίο ο ζωγράφος Κώστας Λούστας στις 19 Ιουνίου τρέχοντος. Η απώλεια σημειώθηκε στον ημερήσιο και ηλεκτρονικό Τύπο, και σχολιάστηκε από όσους έχουν έργα του -πολλοί εξ αυτών βρίσκονται στο άμεσο περιβάλλον του γράφοντος. Άλλωστε, όπως βιάστηκαν να σχολιάσουν κάμποσες πένες (ή μήπως πρέπει να πω "πληκτρολόγια";) στην αγορά υπάρχουν πάνω από 17.000 έργα του. Η αλήθεια είναι ότι δεν γνωρίζω με ακρίβεια πόσα έργα κατέλειψε ο ζωγράφος. Το μόνο για το οποίο μπορώ να υπάρξω μάρτυρας είναι ότι τα έργα του διακρίνονται για έναν εξπρεσσιονισμό μοναδικό, για ένα αεράκι ελληνικό, για μια προσέγγιση ενδιαφέρουσα, είτε απεικονίζουν αστικό τοπίο, είτε συνομιλούν με την φυσιογνωμία, είτε παίζουν το βιολί με το οποίο απεικονίζεται σε πολλά έργα του και σε ποικίλες ηλικίες η κόρη του.
Πραγματικά διεθνής, με την έννοια ότι υπήρξε επιδεκτικός σε επιρροές αλλά χωρίς ποτέ να χάσει την ταυτότητα και την ιδιατερότητά του, αναγνωρίστηκε για το ύφος του, από πολύ νωρίς στην διάρκεια της ζωής του. Εξέθεσε έργα του για πρώτη φορά στη Φλώρινα το 1957. Η πρώτη του ατομική έκθεση στη Θεσσαλονίκη πραγματοποιήθηκε στη Χ.Α.Ν. με τη φροντίδα του ποιητή Γιώργου Βαφόπουλου το 1961. Από το 1962 ο Κώστας Λούστας έζησε και εργάστηκε στην Νέα Υόρκη των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου ανάμεσα στους πρώτους υποστηρικτές του υπήρξε ο συλλέκτης Χρήστος Μπάστης. Συμμετείχε σε ομαδικές εκθέσεις (Di Salvo Art Gallery, Chase Gallery, Gallery Chevance, Paollilo Gallery), και πραγματοποίησε ατομικές εκθέσεις τόσο στη Νέα Υόρκη (Saldinger Gallery, Long Island University, Brooklyn, και Firehouse Gallery, Nassau) όσο και στο Λονδίνο (Ζaydler Gallery). Ανάμεσα στις σημαντικότερες ατομικές του εκθέσεις στην Ελλάδα την περίοδο αυτή συγκαταλέγονται αυτές στις γκαλερί Τέχνη και Βέλτσου της Θεσσαλονίκης το 1963 και το 1965 αντίστοιχα, και στη γκαλερί Hilton της Αθήνας το 1968. Η συνεργασία του με την διεθνούς φήμης Galerie Internationale στην Madison Avenue της Νέας Υόρκης, στην οποία πραγματοποίησε ατομική έκθεση για πρώτη φορά το 1972, συνεχίστηκε με πολυετές συμβόλαιο. Στην Αθήνα το 1980 και το 1983 διοργανώθηκαν ατομικές εκθέσεις στις γκαλερί ‘Eγγονόπουλος’ και ‘Συλλογή’ αντίστοιχα. Οι ομαδικές του εκθέσεις στην Ελλάδα ήταν αναρίθμητες. Ιδιαίτερα αγαπητός στην Φλώρινα και την Θεσσαλονίκη, τιμήθηκε με σημαντικές διακρίσεις στις δύο πόλεις, αλλά, προπάντων παρέμεινε μέχρι τα τελευταία χρόνια του βίου του σημαντικό στο μυαλό και την ψυχή όλων όσων άγγιξε η τέχνη του.
ΣΧΕΤΙΚΟΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
Επισκεφτείτε την σελίδα
που έχει δημιουργήσει και διατηρεί
η οικογένεια του ζωγράφου
ΕΔΩ.