ΤΟ Πρακτορείο Ειδήσεων Euronews επισημαίνει σε σημερινό άρθρο του έκθεση του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης του Παρισιού με τίτλο «Ιράν, η άγνωστη ιστορία 1960-2014», η οποία προσφέρει μια νέα, ουσιαστική ματιά στην τέχνη που αναπτύχθηκε τον τελευταίο μισό αιώνα σ’ αυτή τη χώρα. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του περιοδικού, περισσότερα από 200 έργα αποτυπώνουν την πολυκύμαντη αυτή ιστορία, μέσα από τη ζωγραφική, τη φωτογραφία, τον κινηματογράφο, αλλά και μέσα από αφίσες και ντοκουμέντα της εποχής. Το φεστιβάλ της Σιράζ-Περσέπολης που γινόταν από το 1967-1978, με την υποστήριξη του Σάχη και της γυναίκας του Φαράχ Παχλαβί ήταν το επίκεντρο οτιδήποτε μοντέρνου γινόταν στο Ιράν πριν την Ισλαμική Επανάσταση.
«Το φεστιβάλ ήταν ό,τι πιο φιλελεύθερο υπήρχε στο Ιράν εκείνη την περίοδο, όπου συναγωνίζονταν διάφορα είδη. Μπορούμε να το βεβαιώσουμε αυτό, γιατί για παράδειγμα, η ιρανική μουσική, ωφελήθηκε ουσιαστικά από τη συγκεκριμένη διοργάνωση. Πολλές ταινίες έκαναν μάλιστα πρεμιέρα στο φεστιβάλ. Όσον αφορά στο θέατρο, ήταν μια νέα πλατφόρμα παρουσίασης των σύγχρονων ιρανικών θεατρικών έργων. Όλα αυτά αποτελούν μόνο μια σύντομη αναφορά στην μεγάλη κληρονομιά που άφησε το φεστιβάλ» τόνισε ο Βάλι Μαχλουγί, υπεύθυνος της έκθεσης.
Ο πόλεμος Ιράν – Ιράκ αλλά και η ισλαμική επανάσταση αποτελούν
δύο από τα κορυφαία ιστορικά γεγονότα που επηρέασαν βαθιά την καλλιτεχνική δημιουργία από τα τέλη της δεκαετίας του ’70, μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του ’80. Η ιρανική κοινωνία άλλαξε ριζικά αυτή την ταραχώδη περίοδο. Η έκθεση προσπαθεί να ρίξει μια νέα ματιά σ’ αυτά τα δύο σημαντικά γεγονότα.
«Τις περισσότερες φορές, ο πόλεμος και η επανάσταση θεωρούνται ως κάτι καταστροφικό στην ιστορία της τέχνης. Το δείχνουμε και στην έκθεση αυτό. Παρά τη βία και τα προβλήματα όμως, θεωρούμε ότι είναι σημαντικό, σύμφωνα με τη δική μας άποψη, ότι μπορούμε να αλλάξουμε πλέον τα πιστεύω μας για τη σύγχρονη τέχνη στο Ιράν» εξήγησε ο Μοράντ Μονταζεμί, επιμελητής της έκθεσης.
Τα ντοκιμαντέρ του Μορτέζα Αβίνι και οι φωτογραφίες του Καβέχ Γκολεστάν για τον βομβαρδισμό με χημικά αέρια της Χαλάμπια και της Σαρντάστ από τον Σαντάμ δείχνουν και άλλες πλευρές του πώς η τέχνη αποτυπώνει τη φρίκη του πολέμου. Χιλιάδες Κούρδοι και Ιρανοί σκοτώθηκαν, κατά τη διάρκεια αυτών των επιθέσεων.
Στο τρίτο και μεγαλύτερο μέρος της έκθεσης, παρουσιάζονται έργα καλλιτεχνών που δημιουργήθηκαν μετά τον πόλεμο, από το 1988 μέχρι σήμερα. Ανάμεσά τους και η «Συγκέντρωση των Πουλιών», του Ναρμίν Σαντετζί.
Σύμφωνα με τον μύθο, όλα τα πουλιά του κόσμου συγκεντρώθηκαν για να αποφασίσουν ποιος θα ήταν ο βασιλιάς τους. Ο τσαλαπετεινός, ο πιο σοφός ανάμεσα στα πουλιά, πρότεινε να βρουν τον Σιμόργκ, το μυθικό πουλί. Οδηγεί τα πουλιά, το κάθε ένα από τα οποία αντιπροσωπεύει ένα ανθρώπινο ελάττωμα, που εμποδίζει τον άνθρωπο να φτάσει στην φώτιση. Τελικά μόνο 30 πουλιά θα καταφέρουν να φτάσουν στο μέρος όπου κατοικεί το μυθικό πουλί. Εκεί θα βρουν μόνο μια λίμνη τελικά, όπου θα καταλάβουν ότι ο Σιμόργκ είναι η δική τους αντανάκλαση. Αυτά τα 30 πουλιά μαζί θα γίνουν ο Σιμόργκ.