MIA ενδελεχής προσέγγιση των εικαστικών μέσων και ερευνών των Ελλήνων καλλιτεχνών στη Γαλλία κατά τις δεκαετίες 1960-70 επιχειρεί η Ιστορικός της Τέχνης Δωροθέα Κοντελετζίδου στο νέο της βιβλίο με τίτλο “Η ιδέα ως υλικό, το υλικό ως ιδέα”, που θα παρουσιαστεί την Τρίτη 13 Μαΐου σε χώρο του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης. Το βιβλίο θα παρουσιάσουν ο Γενικός Πρόξενος της Γαλλίας και διευθυντής του Γαλλικού Ινστιτούτου Θεσσαλονίκης κ. Christophe Le Rigoleur και ο δημοσιογράφος κ. Τάσος Ρέτζιος.
Στο βιβλίο ερευνάται η διασύνδεση των εργασιών των Ελλήνων καλλιτεχνών του Παρισιού με το πνεύμα της εποχής, με τα όσα συνέβαιναν ευρύτερα στην Ευρώπη κατά την περίοδο αυτή, στο πεδίο της πρότασης νέων ιδεών και καλλιτεχνικών συμπεριφορών, ως αμφισβητήσεων και ανατροπών των μέχρι τότε δεδομένων καλλιτεχνικών δομών. Η ρήξη που επήλθε στη δεκαετία του 1960 αλλά και η έξοδος της τέχνης προς την κοινωνία, επέτρεψαν στους Έλληνες καλλιτέχνες να απελευθερωθούν από ό,τι μπορούσε να χαρακτηρισθεί πολιτισμική καταβολή, έτσι ώστε την ίδια αυτή την καταβολή να την εμφυσήσουν στις παρούσες κοινωνικές συνθήκες που διαπότιζαν τη γαλλική κοινωνία, οι οποίες εξέφραζαν αλλά και αναφέρονταν στις μεταλλαγές της κοινωνικής ζωής. Η σχέση που αναπτύσσουν μεταξύ ιδέας, έννοιας και υλικού διαφαίνεται να είναι μια σχέση η οποία αξιοποιεί πρωτίστως την αντίληψη καθιστώντας την υλικό κοινωνικο-πολιτικής κριτικής. Η χρήση διαφόρων μέσων έκφρασης και υλικών τους επιτρέπει να πειραματισθούν αλλά και να ικανοποιήσουν όλες τις αισθήσεις, τους επιτρέπει να αναπτύξουν συμβολικά σχήματα τα οποία κοινοποιούν την πολιτισμική ιστορία της καταγωγής τους με τρόπο ώστε να αναπτύσσουν ένα εικονολογικό σύστημα, το οποίο λειτουργεί ως συμβολικό σύστημα μεταμορφώσεων, που υπογραμμίζει, σε διεθνές πλέον επίπεδο, την καταγωγή αλλά και την επιρροή ενός πολιτισμού σε έναν άλλον.
Η συγγραφέας συγκέντρωσε πλούσιο πρωτογενές υλικό ώστε να συνδυάζεται η κατά το δυνατό εξακριβωμένη, αντικειμενική εποπτεία και κατανομή των εξωτερικών και των κοινωνικών γεγονότων της καλλιτεχνικής ζωής υπό το πρίσμα της ιστορικής ανάλυσης, μέσα από την υποκειμενική άποψη του καλλιτέχνη, ο οποίος επιχειρεί με τα δικά του καλλιτεχνικά μέσα να αντικειμενοποιήσει τον εαυτό του.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Επίκεντρο”.
Στο βιβλίο ερευνάται η διασύνδεση των εργασιών των Ελλήνων καλλιτεχνών του Παρισιού με το πνεύμα της εποχής, με τα όσα συνέβαιναν ευρύτερα στην Ευρώπη κατά την περίοδο αυτή, στο πεδίο της πρότασης νέων ιδεών και καλλιτεχνικών συμπεριφορών, ως αμφισβητήσεων και ανατροπών των μέχρι τότε δεδομένων καλλιτεχνικών δομών. Η ρήξη που επήλθε στη δεκαετία του 1960 αλλά και η έξοδος της τέχνης προς την κοινωνία, επέτρεψαν στους Έλληνες καλλιτέχνες να απελευθερωθούν από ό,τι μπορούσε να χαρακτηρισθεί πολιτισμική καταβολή, έτσι ώστε την ίδια αυτή την καταβολή να την εμφυσήσουν στις παρούσες κοινωνικές συνθήκες που διαπότιζαν τη γαλλική κοινωνία, οι οποίες εξέφραζαν αλλά και αναφέρονταν στις μεταλλαγές της κοινωνικής ζωής. Η σχέση που αναπτύσσουν μεταξύ ιδέας, έννοιας και υλικού διαφαίνεται να είναι μια σχέση η οποία αξιοποιεί πρωτίστως την αντίληψη καθιστώντας την υλικό κοινωνικο-πολιτικής κριτικής. Η χρήση διαφόρων μέσων έκφρασης και υλικών τους επιτρέπει να πειραματισθούν αλλά και να ικανοποιήσουν όλες τις αισθήσεις, τους επιτρέπει να αναπτύξουν συμβολικά σχήματα τα οποία κοινοποιούν την πολιτισμική ιστορία της καταγωγής τους με τρόπο ώστε να αναπτύσσουν ένα εικονολογικό σύστημα, το οποίο λειτουργεί ως συμβολικό σύστημα μεταμορφώσεων, που υπογραμμίζει, σε διεθνές πλέον επίπεδο, την καταγωγή αλλά και την επιρροή ενός πολιτισμού σε έναν άλλον.
Η συγγραφέας συγκέντρωσε πλούσιο πρωτογενές υλικό ώστε να συνδυάζεται η κατά το δυνατό εξακριβωμένη, αντικειμενική εποπτεία και κατανομή των εξωτερικών και των κοινωνικών γεγονότων της καλλιτεχνικής ζωής υπό το πρίσμα της ιστορικής ανάλυσης, μέσα από την υποκειμενική άποψη του καλλιτέχνη, ο οποίος επιχειρεί με τα δικά του καλλιτεχνικά μέσα να αντικειμενοποιήσει τον εαυτό του.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Επίκεντρο”.