ΜΕΤΑ την έκθεση «Τόποι της Μνήμης – Πεδία Οραμάτων» που πραγματοποιήθηκε το 2012, το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης επιστρέφει στο ζήτημα της μνήμης με άξονα, αυτή τη φορά, όχι τη βιωμένη εμπειρία της πόλης, αλλά το σώμα ως μνημονικό τόπο. Η νέα, ομαδική έκθεση με τίτλο «Η Μνήμη του Σώματος», θα φιλοξενηθεί από τις 29 Μαρτίου έως τις 3 Μαΐου 2014 στο ΚΣΤΘ στην Αποθήκη Β1 στο λιμάνι (εγκαίνια: Σάββατο 29 Μαρτίου 20:00 / ώρες και μέρες λειτουργίας: Τρίτη-Σάββατο 10:00-18:00) και έχει ως θέμα την εναργή και ανεξέλεγκτη σωματική μνήμη, δίνοντας έμφαση στους τρόπους με τους οποίους ενεργοποιείται η μνημονική λειτουργία και μορφοποιείται σε καλλιτεχνική δημιουργία. Την έκθεση επιμελείται η Προϊσταμένη του ΚΣΤΘ, Ιστορικός Τέχνης, Συραγώ Τσιάρα.
Η έκθεση
Τη δημιουργική – ποιητική διάσταση της σωματικής μνήμης επιχειρεί να ανιχνεύσει η έκθεση «Η Μνήμη του Σώματος» στο πεδίο της σύγχρονης ελληνικής τέχνης. Μέσα από ποικίλα καλλιτεχνικά μέσα 14 Ελλήνων καλλιτεχνών -Λουκία Αλαβάνου, Μπάμπης Βενετόπουλος, Ζαφειρώ Γεωργιάδου, Λυδία Δαμπασίνα, Κατερίνα Ζαχαροπούλου, Μαίρη Ζυγούρη, Μαρία Λοϊζίδου, Πάνος Μπαλωμένος, Ράνια Μπέλλου, Ξενοφών Μπήτσικας, Λήδα Παπακωνσταντίνου, Ελένη Παυλοπούλου, Ηλίας Πούλος, Αθηνά Τάχα- όπως το βίντεο, η περφόρμανς, η φωτογραφία, το σχέδιο, η ζωγραφική, το animation και η εγκατάσταση, αναζητείται η εικαστική προσέγγιση και επανερμηνεία της ενσώματης μνήμης, ατομικής και συλλογικής.
Τη δημιουργική – ποιητική διάσταση της σωματικής μνήμης επιχειρεί να ανιχνεύσει η έκθεση «Η Μνήμη του Σώματος» στο πεδίο της σύγχρονης ελληνικής τέχνης. Μέσα από ποικίλα καλλιτεχνικά μέσα 14 Ελλήνων καλλιτεχνών -Λουκία Αλαβάνου, Μπάμπης Βενετόπουλος, Ζαφειρώ Γεωργιάδου, Λυδία Δαμπασίνα, Κατερίνα Ζαχαροπούλου, Μαίρη Ζυγούρη, Μαρία Λοϊζίδου, Πάνος Μπαλωμένος, Ράνια Μπέλλου, Ξενοφών Μπήτσικας, Λήδα Παπακωνσταντίνου, Ελένη Παυλοπούλου, Ηλίας Πούλος, Αθηνά Τάχα- όπως το βίντεο, η περφόρμανς, η φωτογραφία, το σχέδιο, η ζωγραφική, το animation και η εγκατάσταση, αναζητείται η εικαστική προσέγγιση και επανερμηνεία της ενσώματης μνήμης, ατομικής και συλλογικής.
Στο πλαίσιο της έκθεσης το έργο τέχνης γίνεται αντιληπτό ως ένα δυναμικό πεδίο στο οποίο δομούνται εικόνες, λόγοι, συναισθήματα και εμπειρίες, ενώ στην πορεία το ίδιο αυτονομείται και ακολουθεί τη δική του διαδρομή, ανεξάρτητη ακόμη κι από τις αρχικές προθέσεις του δημιουργού του.
Η επιμελήτρια της έκθεσης Συραγώ Τσιάρα, αναφέρει σχετικά: «Συνειδητές και μεθοδικές πράξεις σε σχέση με τη μνήμη του σώματος, όπως είναι η καταγραφή, η επιλεκτική ανάκληση, η εκ νέου επίσκεψη και αναδιαπραγμάτευση του υλικού που συσσωρεύεται ως μνημονικό ίζημα, αλλά και για λιγότερο εσκεμμένες, σιωπηρές και απωθημένες διεργασίες που ξεπερνούν τους αντιληπτικούς μηχανισμούς, όπως είναι η υφή, το τραύμα και η εξιδανίκευση, θα παρουσιαστούν στην έκθεση «Η μνήμη του Σώματος». Η συλλογική μνήμη που ενσωματώνει ένα έργο τέχνης συχνά ανακινεί αμφιλεγόμενα γεγονότα, περιόδους και πρόσωπα του παρελθόντος που εξακολουθούν να αποτελούν αντικείμενο σύγκρουσης στο παρόν. Το ανθρώπινο σώμα συλλαμβάνεται ως μία ρευστή συνθήκη που αποθηκεύει και ανακαλεί παρελθούσες εμπειρίες και συμπεριφορές ακόμη και όταν βρίσκεται σε κατάσταση αμνησίας. Προσλαμβάνεται ως ένα μνημονικό πλαίσιο που βιώνει το παρελθόν μέσω των αισθήσεων, αλλά και επιλέγει -όποτε χρειαστεί- την εξίσου ζωτική λειτουργία της διαγραφής ή της λήθης. Προσδίδουμε νόημα στις πράξεις, στις σχέσεις και στην ίδια μας την ύπαρξη, σύμφωνα με το τι επιλέγει το σώμα μας να θυμηθεί και τι να ξεχάσει.»