Μια αισθητική παρατήρηση
πάνω στον "Λύκο της Wall Street"
του Μάρτιν Σκορτσέζε...
ΣΤΗΝ ταινία του Μάρτιν Σκορτσέζε "Ο Λύκος της Wall Street", το στόρι εκτυλίσσεται στον κόσμο του χρηματιστηρίου στην Αμερική, και συγκεκριμένα στο κέντρο του, την Wall Street. Στον κόσμο αυτό, που είναι ίσως μοναδικός στον πλανήτη Γη, χάνονται πια τα νοήματα του απλού κόσμου της καθημερινότητας, όπως την ζει ο "κανονικός" άνθρωπος, και οι συμμετέχοντες σε αυτό το διαφορετικό σύμπαν, εκτός των άλλων, έχουν και μια διαφορετική αίσθηση για όσα συμβαίνουν γύρω τους, λόγω του μεγέθους του όλου πρότζεκτ -εργασίας τους, της δύναμης -δυνατότητας που παρέχει ο χώρος, και του τρόπου που αυτό γίνεται εφικτό, δηλαδή με την υπερβολική εργασία και την υποβοήθηση από λογιών-λογιών ουσίες.
Στην ταινία αυτή, η συγκεκριμένη αίσθηση μεταδίδεται στον θεατή, εκτός των άλλων και με έναν αισθητικό τρόπο, βασισμένο στο μοντάζ και την σκηνοθεσία. Κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής ανόδου του ήρωα του φιλμ, Τζόρνταν Μπέλφορντ, στον μεγάλο κόσμο των εκατομμυρίων και της χλιδής, παρατηρεί κανείς μια διαφορά. Το continuity στιγμές δεν τηρείται. Για παράδειγμα, δύο χαρακτήρες μιλούν σε γενικό πλάνο έχοντας μια συγκεκριμένη στάση, και όταν η ίδια σκηνή συνεχίζεται στα μεσαία και τα κοντινά τους πλάνα, η στάση του σώματός τους έχει αλλάξει. Ο σκηνοθέτης δηλαδή δημιουργεί ένα παράξενο κενό -μεταίχμιο στις κινήσεις των ηρώων του, κάτι το μη συνεχές.
.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, να δημιουργείται η αίσθηση στον θεατή πως οι ήρωες αυτής της τρελής πορείας προς τη δύναμη και το κέρδος, σαν να αρχίζουν να αντιλαμβάνονται διαφορετικά την πραγματικότητα γύρω τους. Κάτι δηλαδή αλλάζει στην ταινία, αλλά και στην ενεργειακή κατάσταση των ηρώων. Μεταδίδεται η αίσθηση πως κατά την είσοδό τους στον μεγάλο κόσμο του χρήματος, των ναρκωτικών και της ατασθαλίας, όπου όλα είναι δυνατά, κάτι αλλάζει και σε αυτό που νιώθουν μέσα τους, ως αντίληψη της γύρω πραγματικότητας. Σαν να αλλάζει η ταχύτητα των πραγμάτων που νιώθουν και η προσοχή που δίνουν γύρω τους. Η ταχύτητα και ο όγκος των πράξεων της νέας τους ζωής, τα οποία νιώθουν οι ήρωες ως αίσθηση, αποδίδεται με αυτό το μεταίχμιο στο μοντάζ και την σκηνοθεσία, που δηλώνει την μετάβασή τους από την κανονική πραγματικότητα στην πραγματικότητα ενός διαφορετικού -μεγαλύτερου κόσμου -μέτρου, όπου όλα είναι δυνατά και που πάντα θα πρέπει να είσαι στο 100% των δυνατοτήτων σου και της ενεργητικότητάς σου, αφού όλα τρέχουν σε υπερβολικό βαθμό, και εσύ ως συμμετέχων θα πρέπει να τα ελέγχεις και να τα καθοδηγείς.
Αυτός ο τρόπος μοντάζ σταματάει από τη στιγμή που οι ήρωες, και ο κεντρικός ειδικά ήρωας, έχουν μπει για τα καλά στον νέο κόσμο, στην νέα αίσθηση του χρήματος, των ουσιών, της χλιδής και της υπερβολικής εργασίας. Αποτελεί δηλαδή έναν τρόπο για να αποδοθεί μόνο το μεταιχμιακό σημείο μεταστροφής των χαρακτήρων, από τον καθημερινό κόσμο, στον κόσμο του χάι. Είναι σαν αυτό που νιώθει και προσέχει ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος κατά την είσοδό του σε κάτι καινούριο, επαγγελματικά ή όχι, διότι τι άλλο είναι ο κόσμος, οι χώροι και οι καταστάσεις, εκτός από τη διαφορά της αίσθησης που σου προκαλούν;
Στην ταινία αυτή, η συγκεκριμένη αίσθηση μεταδίδεται στον θεατή, εκτός των άλλων και με έναν αισθητικό τρόπο, βασισμένο στο μοντάζ και την σκηνοθεσία. Κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής ανόδου του ήρωα του φιλμ, Τζόρνταν Μπέλφορντ, στον μεγάλο κόσμο των εκατομμυρίων και της χλιδής, παρατηρεί κανείς μια διαφορά. Το continuity στιγμές δεν τηρείται. Για παράδειγμα, δύο χαρακτήρες μιλούν σε γενικό πλάνο έχοντας μια συγκεκριμένη στάση, και όταν η ίδια σκηνή συνεχίζεται στα μεσαία και τα κοντινά τους πλάνα, η στάση του σώματός τους έχει αλλάξει. Ο σκηνοθέτης δηλαδή δημιουργεί ένα παράξενο κενό -μεταίχμιο στις κινήσεις των ηρώων του, κάτι το μη συνεχές.
.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, να δημιουργείται η αίσθηση στον θεατή πως οι ήρωες αυτής της τρελής πορείας προς τη δύναμη και το κέρδος, σαν να αρχίζουν να αντιλαμβάνονται διαφορετικά την πραγματικότητα γύρω τους. Κάτι δηλαδή αλλάζει στην ταινία, αλλά και στην ενεργειακή κατάσταση των ηρώων. Μεταδίδεται η αίσθηση πως κατά την είσοδό τους στον μεγάλο κόσμο του χρήματος, των ναρκωτικών και της ατασθαλίας, όπου όλα είναι δυνατά, κάτι αλλάζει και σε αυτό που νιώθουν μέσα τους, ως αντίληψη της γύρω πραγματικότητας. Σαν να αλλάζει η ταχύτητα των πραγμάτων που νιώθουν και η προσοχή που δίνουν γύρω τους. Η ταχύτητα και ο όγκος των πράξεων της νέας τους ζωής, τα οποία νιώθουν οι ήρωες ως αίσθηση, αποδίδεται με αυτό το μεταίχμιο στο μοντάζ και την σκηνοθεσία, που δηλώνει την μετάβασή τους από την κανονική πραγματικότητα στην πραγματικότητα ενός διαφορετικού -μεγαλύτερου κόσμου -μέτρου, όπου όλα είναι δυνατά και που πάντα θα πρέπει να είσαι στο 100% των δυνατοτήτων σου και της ενεργητικότητάς σου, αφού όλα τρέχουν σε υπερβολικό βαθμό, και εσύ ως συμμετέχων θα πρέπει να τα ελέγχεις και να τα καθοδηγείς.
Αυτός ο τρόπος μοντάζ σταματάει από τη στιγμή που οι ήρωες, και ο κεντρικός ειδικά ήρωας, έχουν μπει για τα καλά στον νέο κόσμο, στην νέα αίσθηση του χρήματος, των ουσιών, της χλιδής και της υπερβολικής εργασίας. Αποτελεί δηλαδή έναν τρόπο για να αποδοθεί μόνο το μεταιχμιακό σημείο μεταστροφής των χαρακτήρων, από τον καθημερινό κόσμο, στον κόσμο του χάι. Είναι σαν αυτό που νιώθει και προσέχει ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος κατά την είσοδό του σε κάτι καινούριο, επαγγελματικά ή όχι, διότι τι άλλο είναι ο κόσμος, οι χώροι και οι καταστάσεις, εκτός από τη διαφορά της αίσθησης που σου προκαλούν;