Ο Κωνσταντίνος Μεννής ζωγράφος, επιτυχημένος γιατρός
και πολύ ενδιαφέρον άνθρωπος, υπακούει
από μικρός σε ένα ποτάμι εικόνων που
κατακλύζουν την ψυχή του, αποτυπώνοντας
το στον καμβά με θάρρος που σπάνια
συναντά κανείς σε εμπειρικούς καλλιτέχνες
στις μέρες μας, που η ακαδημαϊκή παιδεία
αντί να προάγει την τέχνη, την δεσμεύει
μέσα σε ολοένα και λιγότερο αποδεκτές
από την κοινωνία μας φόρμες. Η γνωριμία
μας μαζί του προέκυψε μέσα από το project
της Myrό Gallery “Meet the Artist”
που επιτρέπει τόσο στους εικαστικούς
δημιουργούς -”καλοτεχνίτες” και μη-
όσο και σε εμάς του διοργανωτές του, να
διερευνήσουμε ο αποτέλεσμα της
αδιαμεσολάβητης επαφής του εικαστικού
δημιουργού με το κοινό, και στους
καλλιτέχνες να δρέψουν τους καρπούς
του. Η παρουσία του Κωνσταντίνου Μεννή
στην διοργάνωση έλαβε τις καλύτερες
κριτικές, παρά τις πολλές άλλες αξιόλογες
δουλειές που παρουσιάστηκαν. Έτσι, όταν
“καταστρώσαμε” το πρόγραμμα της νέας
σεζόν, αποφασίσαμε ότι μία μικρή ατομική,
με νέα σειρά έργων του, ήταν κάτι που
πραγματικά θέλαμε να κάνουμε φέτος.
Ενόψει αυτής της έκθεσης, θα σας συστήσουμε
τον άνθρωπο που κρατά τα πινέλα, πριν
σας προτείνουμε -στις 14 Νοεμβρίου, στο πλαίσιο της ατομικής έκθεσής του, με τίτλο "Ευτοπία"- το
αποτέλεσμα της δουλειάς του.
Συνέντευξη στον
Πάρη Καπράλο
- Τι είδους
αναζητήσεις απασχολούν την τέχνη σας
γενικότερα και ειδικότερα (αυτό τον
καιρό);
Ανέκαθεν με
συγκινούσε η αντιπαράθεση του καλού με
το κακό, του άσπρου με το μαύρο. Μία
κοινωνία, ακόμα κι αν βγάζει αρκετή
κακία, ακόμα κι αν ακολουθεί ολοκληρωτικές
πρακτικές, δεν μπορεί να μη βλέπει το
αδιέξοδο στο οποίο οδηγεί η αποδόμηση
των αξιών, των ιδεών και των θεσμών, που
είναι και τα θεμέλια της συνοχής της.
Ένας κόσμος αληθινός, βατός, ποτέ
φανταστικός, αναδυόμενος μέσα από
διαδικασίες ανάπλασης και αναδόμησης,
που να κυριαρχεί το όραμα και η ελπίδα
μόνο, είναι εκείνο που με απασχολεί
σήμερα και από αυτό οδηγούμαι στη
ζωγραφική μου.
- Είστε "παιδί
των καιρών μας"; Πως σας επηρεάζουν
οι παγκόσμιες και οι τοπικές κοινωνικές
εξελίξεις; Τις απεικονίζετε στην τέχνη
σας, ή αυτή αποστασιοποιείται από αυτά;
Ο καλλιτέχνης
εμπνέεται από την καθημερινή επαφή και
τριβή του με το κοινωνικό σύνολο στο
οποίο ανήκει, παίρνει και δίνει συνεχώς
- ενίοτε χωρίς να το συνειδητοποιεί -
και επεξεργαζόμενος τις εντυπώσεις του
από τα γεγονότα του περιβάλλοντός του
θυμάται, συγκρίνει, απογοητεύεται,
ενθουσιάζεται. Τέχνη πού αποστασιοποιείται
από τις εξελίξεις των κοινωνιών, παύει
να υφίσταται - ως τέχνη - αφού έχει ήδη
χάσει την ουσία, απλά διατηρεί το
όνομα.
- Ποιός πιστεύετε ότι είναι ο ρόλος του καλλιτέχνη προς την κοινωνία;
Να καταλαβαίνει πρώτος ''πού πάει το πράγμα '' και να δείχνει την προοπτική με τα έργα του. Να προτείνει διεξόδους και όχι μόνο να αναρωτιέται.
- Ποιός πιστεύετε ότι είναι ο ρόλος του καλλιτέχνη προς την κοινωνία;
Να καταλαβαίνει πρώτος ''πού πάει το πράγμα '' και να δείχνει την προοπτική με τα έργα του. Να προτείνει διεξόδους και όχι μόνο να αναρωτιέται.
- Αντιμετωπίζετε την πώληση των έργων σας ως μέτρο επιτυχίας και αποδοχής της δουλειάς σας ή απλώς είναι μία αναγκαία παράμετρος βιοπορισμού;
Όταν κάποιος
αγοράσει ένα έργο σου, σημαίνει ότι το
θέλει πολύ. Μπορεί να ερμηνευτεί ως ένα
είδος πρότασης συμβίωσης. Είναι σαν να
μπαίνεις στο σπίτι του, να μένεις μόνιμα
εκεί και να τον κάνεις και ευτυχισμένο.
Πόσες πιθανότητες θα είχε αλήθεια στην
περίπτωση αυτή ο ίδιος ο ζωγράφος αντί
τού έργου του;
- Πόσο έχει εξελιχθεί η τέχνη σας από τότε που ξεκινήσατε και πως έχει διαφοροποιηθεί;
Όπως και πολλοί άλλοι, θυμάμαι να ζωγραφίζω από παιδί. Η συμβολή τού παππού μου υπήρξε καθοριστική στο να ριζώσει εντός μου η διαρκής ανάγκη να ζωγραφίσω το οτιδήποτε. Τις παιδικές μιμήσεις διαδέχθηκε ο νεανικός ενθουσιασμός, πού σήμερα σε πιο ώριμη ηλικία επικοινωνεί περισσότερο με τον νου και κατευθύνεται σε ευκρινέστερους στόχους. Τεχνικά, όλοι βελτιώνονται όταν ασχολούνται. Η τεχνική αρτιότητα παρέχει την αυτάρκεια της έκφρασης, εφόσον βέβαια υπάρχει το ταλέντο ως βάση.
- Πόσο έχει εξελιχθεί η τέχνη σας από τότε που ξεκινήσατε και πως έχει διαφοροποιηθεί;
Όπως και πολλοί άλλοι, θυμάμαι να ζωγραφίζω από παιδί. Η συμβολή τού παππού μου υπήρξε καθοριστική στο να ριζώσει εντός μου η διαρκής ανάγκη να ζωγραφίσω το οτιδήποτε. Τις παιδικές μιμήσεις διαδέχθηκε ο νεανικός ενθουσιασμός, πού σήμερα σε πιο ώριμη ηλικία επικοινωνεί περισσότερο με τον νου και κατευθύνεται σε ευκρινέστερους στόχους. Τεχνικά, όλοι βελτιώνονται όταν ασχολούνται. Η τεχνική αρτιότητα παρέχει την αυτάρκεια της έκφρασης, εφόσον βέβαια υπάρχει το ταλέντο ως βάση.
- Πόσο σημαντικός
είναι ο ρόλος του Διαδικτύου στην δουλειά
σας (σε επίπεδο παραστάσεων, αλλά και
επικοινωνίας);
Το διαδίκτυο βοηθά ως μέσο ενημέρωσης, διευκολύνοντας την πρόσβαση για το τι και που συμβαίνει κάτι στον εικαστικό χώρο. Όμως γίνεται στεγνό και ανούσιο αν παραμείνεις μόνο εκεί. Η περιήγηση στους χώρους της τέχνης και η ζωντανή επαφή με το έργο, δεν συγκρίνεται με καμιά εικόνα ή κείμενο. Ζωντανά, έναν πίνακα δεν τον ''βλέπεις '' μόνο, τον μυρίζεις, νιώθεις την παρουσία του ζωγράφου, μπορείς να φανταστείς ακόμα και τη διαδικασία της δημιουργίας του. Νοερά, πας αλλού. Χάνεσαι ευχάριστα.
Το διαδίκτυο βοηθά ως μέσο ενημέρωσης, διευκολύνοντας την πρόσβαση για το τι και που συμβαίνει κάτι στον εικαστικό χώρο. Όμως γίνεται στεγνό και ανούσιο αν παραμείνεις μόνο εκεί. Η περιήγηση στους χώρους της τέχνης και η ζωντανή επαφή με το έργο, δεν συγκρίνεται με καμιά εικόνα ή κείμενο. Ζωντανά, έναν πίνακα δεν τον ''βλέπεις '' μόνο, τον μυρίζεις, νιώθεις την παρουσία του ζωγράφου, μπορείς να φανταστείς ακόμα και τη διαδικασία της δημιουργίας του. Νοερά, πας αλλού. Χάνεσαι ευχάριστα.
- Τι είδος επικοινωνίας επιδιώκετε με το φιλότεχνο κοινό;
Επικοινωνία μέσα από τα έργα μου. Να μπορέσει το κοινό να ανακαλύψει σε κάποιο από αυτά κάτι, που εγώ δεν είδα ποτέ. Τότε, το έργο δεν είναι πια μόνο δικό μου, αποκτά πολλαπλή μορφή. Αρχίζει να δημιουργείται ένα είδος συντεχνίας που αποπνέει συναίσθηση.
- Συχνά, στον
δημόσιο λόγο, όταν ανακύπτει η συζήτηση
για την ευδοκίμηση της τέχνης και την
αποδοχή της από το κοινωνικό σύνολο,
αναφέρεται ως αίτιο της περιορισμένης
αποδοχής η έλλειψη Παιδείας. Συμφωνείτε;
Θεωρείτε ως βασικό αίτιο κάποιον άλλον
λόγο; Αν συμφωνείτε με αυτή την θέση,
τότε πως εννοείτε εσείς την έλλειψη
Παιδείας; Τι νομίζετε ότι μπορεί να
γίνει;
Το γεγονός, να
είναι κάποιος εγγράμματος αλλά πενιχρά
μορφωμένος, ακούγεται τραγικό. Το να
προκύψει κάποιος απλά και μόνο ένας
ξερός τεχνοκράτης, μοιάζει πια συνηθισμένο.
Όμως, με απογοητεύει η σκέψη, πως αυτά
τα δύο είναι πρακτικά συνώνυμες έννοιες
στις μέρες μας. Ας πούμε στον κόσμο, πως
δεν είναι απαραίτητο να "ξέρει από
τέχνη" για να κοιτάξει ένα έργο. Ας
του πούμε απλά, πως το να νιώσει και να
σκεφτεί για λίγο, αξίζει τον κόπο.