Η Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών των Αθηνών από τις 29 Οκτωβρίου έως τις 23 Δεκεμβρίου του 2013 παρουσιάζει στον εκθεσιακό της χώρο Νίκος Κεσσανλής επτά βιντεο-εγκαταστάσεις (από το 1995 έως σήμερα) του Χαρούν Φαρόκι (Harun Farocki) με τίτλο «Ενάντια σε τι; Ενάντια σε ποιόν;» Το έργο του Χαρούν Φαρόκι κινείται ανάμεσα σε δύο πόλους, τον εικαστικό και τον κινηματογραφικό, είναι ένα έργο ριζοσπαστικό και έχει διεθνώς αναγνωρισθεί.
Ο Χαρούν Φαρόκι γεννήθηκε το 1944 στο προσαρτημένο από τη Γερμανία τμήμα της Τσεχοσλοβακίας.
– Από το 1966 έως το 1968 σπούδασε στην Ακαδημία Κινηματογράφου και Τηλεόρασης στο Δ. Βερολίνο.
– Το 1966 παντρεύτηκε την Ούρσουλα Λέφκες (Ursula Lefkes) με την οποία απέκτησε δύο κόρες.
– Από το 1974 έως το 1984 εξέδιδε την εφημερίδα «Filmkritik» στο Μόναχο.
– Διετέλεσε επισκέπτης καθηγητής από το 1993 έως το 1999 στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϋ στην Καλιφόρνια.
– Το 1998-99 εκδόθηκε το βιβλίο του “Speaking about Godard/Von Godard sprechen” στη Νέα Υόρκη και το Βερολίνο.
– Το 2001 παντρεύτηκε την Άντζι Έχμαν (Antje Ehmann).
– Από το 1966 έως σήμερα έκανε πάνω από εκατό παραγωγές για την τηλεόραση και τον κινηματογράφο και έχει πραγματοποιήσει εκθέσεις σε Μουσεία και Γκαλερί.
– Το 2007 πήρε μέρος στη 12η Documenta με μία βιντεο-εγκατάσταση (αποτελούμενη από δώδεκα βιντεο-ντοκιμαντέρ για τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Βερολίνο).
– Από το 2004 διατελεί επισκέπτης καθηγητής και από το 2006 έως το 2011 διετέλεσε μόνιμος καθηγητής της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Βιέννης.
Με την παρουσίαση του έργου του Χαρούν Φαρόκι υλοποιείται η τρίτη κατά σειρά συνεργασία μεταξύ της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, της Ταινιοθήκης της Ελλάδος, του Τμήματος Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, και του Ινστιτούτου Γκαίτε. Τα αποτελέσματα των δύο προηγούμενων εκθέσεων του Ντέρεκ Τζάρμαν (Derek Jarman) και της Βάλι Έξπορτ (Valie Export) ήταν ιδιαίτερα ενθαρρυντικά και έτυχαν μεγάλης αποδοχής από το κοινό. Το συγκεκριμένο εγχείρημα αποτελεί συνέχεια των σημαντικών εκθέσεων που έλαβαν χώρα στον εκθεσιακό χώρο της Σχολής στον οποίο έχουν ήδη παρουσιασθεί σημαντικές διεθνείς εκθέσεις.
"Πιστεύουμε ότι με τη φιλοξενία του έργου τού Χαρούν Φαρόκι στον εκθεσιακό χώρο της ΑΣΚΤ «Νίκος Κεσσανλής» (Το Εργοστάσιο), τόσο οι επισκέπτες όσο και οι φοιτητές της Σχολής μας, θα γνωρίσουν όχι μόνο το έργο του αλλά και τον ίδιο καθώς θα παρευρίσκεται στα εγκαίνια της έκθεσης. Η προσπάθεια αυτή έχει ιδιαίτερη βαρύτητα και σημασία δεδομένου ότι παρέχει δυνατότητες ενδελεχούς μελέτης της σύγχρονης καλλιτεχνικής δημιουργίας -της περιπέτειας των νέων εκφραστικών μέσων και εν γένει της διαχείρισης της εικαστικής γλώσσας και των καλλιτεχνικών προτάσεων στη διεθνή σκηνή σήμερα-, φέρνοντάς μας κοντά στους σημερινούς προβληματισμούς της τέχνης", γράφουν οι διοργανωτές στο σχετικό Δελτίο Τύπου που εξεδόθη.
Βιντεο-εγκαταστάσεις της έκθεσης «Ενάντια σε τι; Ενάντια σε ποιόν;» του Φαρόκι
Νόμιζα πως έβλεπα καταδίκους (2000, 23 λεπτ.) [I thought I was seeing convicts (2000, 23 min)]Χρησιμοποιεί τις κάμερες παρακολούθησης από την υψίστης ασφαλείας φυλακή στο Κορκόναν του Κολοράντο. Δείχνει εικόνες από την τσιμεντένια αυλή όπου οι φυλακισμένοι περνούν μισή ώρα κάθε μέρα τις περισσότερες φορές χωρίς να φορούν τα πουκάμισά τους. Η κάμερα ζουμάρει αυτόματα κάθε φορά που φαίνεται να γίνεται καβγάς. Αν η προειδοποίηση δεν σταματά τον καβγά, οι υπόλοιποι φυλακισμένοι οριζοντιώνονται καθώς έπονται πλαστικές σφαίρες.
Εργάτες που αποχωρούν από το εργοστάσιο (2006, ασπρόμ. λούπα 36 λεπτ., 11 οθόνες) [Workers leaving the factory (2006, b&w, 36 min in loop, 11 monitors)]Βιντεο-εγκατάσταση για δώδεκα οθόνες, με σκηνές από εργάτες που αποχωρούν από το εργοστάσιο από τη γένεση του κινηματογράφου έως σήμερα. Ντοκιμαντέρ–δοκίμιο, το οποίο χρησιμοποιεί σκηνές από γενεές κινηματογραφιστών. Mε αφετηρία τους αδελφούς Λυμιέρ, οι εργάτες που σχολούν γίνονται αντιληπτοί ως κοινωνική ομάδα. Τι γίνεται όμως με τη ζωή τους μετά;
Σοβαρά παιχνίδια (2009-2010) [Serious games (2009-2010)]
Τέσσερις βιντεο-εγκαταστάσεις, οι οποίες εξετάζουν τις σχέσεις της τεχνολογίας, των παιγνίων, της πολιτικής και της βίας, καθώς τα παιχνίδια στον Η/Υ κατάγονται από στρατιωτικές συσκευές προσομοίωσης. Παρουσιάζονται σκηνές από προσομοιωμένα στον υπολογιστή σενάρια αποστολών στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, με τα οποία εκπαιδεύονται στρατιώτες. Από την προσομοίωση του θανάτου σε μετα-τραυματικές αγχώδεις διαταραχές.
Info
Δείτε το πρόγραμμα ΕΔΩ