Η Λεονάρδα
Λαμπριανίδου είναι ελληνίδα καλλιτέχνης
και καθηγήτρια Καλών Τεχνών, που ζει
και εργάζεται στην Θεσσαλονίκη. Παρά
το μεγάλο βιογραφικό της, που τεκμηριώνει
10 ατομικές και την συμμετοχή σε
περισσότερες από 15 ομαδικές εκθέσεις,
η γραφή της παραμένει φρέσκια και
ενδιαφέρουσα, με πολλές διαφορετικές
θεματικές και τάση προς διαρκή διερεύνηση.
Η Λεονάρδα γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη.
Σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες στο
Α.Π.Θ. Αποφοιτώντας αλλάζει πορεία και
ξεκινά σπουδές στην Ακαδημία Καλών
Τεχνών της Βαρσοβίας, στο τμήμα Συντήρησης
΄Εργων Τέχνης. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα
συνεχίζει τις σπουδές της στην Σχολή
Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ., στο τμήμα
Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών.
Από το 1998 διδάσκει Ελεύθερο Σχέδιο,
Αρχές Σύνθεσης και Ιστορία της Τέχνης
σε μαθητές της δευτεροβάθμιας δημόσιας
εκπαίδευσης καθώς και σε υποψήφιους
Ανωτάτων Σχολών. Παράλληλα κάνει
εισηγήσεις σε επιμορφωτικά σεμινάρια
για συναδέλφους της εκπαιδευτικούς και
δημοσιεύει επιστημονικά άρθρα στο
περιοδικό «Εικαστική Παιδεία», που
εκδίδεται από την ΄Ενωση Καθηγητών
Καλλιτεχνικών Μαθημάτων Μέσης Εκπαίδευσης.
Τα τελευταία χρόνια δίδαξε Ιστορία της
Τέχνης στο Μουσείο Οίνου Γεροβασιλείου
και στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο
Θεσσαλονίκης. Με αφορμή την νέα αναδρομική
έκθεση της στην Myrό Gallery τον
Νοέμβριο, της ζητήσαμε να μας παραχωρήσει
συνέντευξη ώστε όσοι γνωρίζουν την
τέχνη της να γνωρίζουν καλύτερα τον
άνθρωπο πίσω από το καβαλέτο.
Συνέντευξη στον
Πάρη Καπράλο
Τι είδους
αναζητήσεις απασχολούν την τέχνη σας
γενικότερα και ειδικότερα (αυτό τον
καιρό);
Δουλεύω
υποσυνείδητα μεταφέροντας τις
προσλαμβάνουσες που έχω από το περιβάλλον
μου, το οικείο και το ευρύτερο, προσπαθώντας
να παρασύρω τον θεατή στα νοητά μου
ταξίδια. Με οδηγό το ένστικτό και την
διαίσθηση συνθέτω τα έργα μου ξέροντας
όμως πάντα συνειδητά πώς να σχηματίσω
τις μορφές μου. Έτσι υπάρχει ένας
συνδυασμός προσχεδιασμένου και τυχαίου,
λογικού και παρορμητικού, ακολουθώντας
κανόνες και πολλές φορές παραβιάζοντάς
τους.
Στα προηγούμενα
έργα μου η ανθρώπινη παρουσία δηλωνόταν
περισσότερο υπαινιχτικά μέσα από πόλεις
ή τα ερείπιά τους, καράβια που αναζητούσαν
καινούργιους τόπους και πιγκουίνους
που ψάχνανε νέα γη για να μεταναστεύσουν.
Αυτόν τον καιρό με ενδιαφέρει η ανθρώπινη
μορφή που μέσα από την γλώσσα του σώματος
και την κίνησή της στο χώρο του έργου
μου να εκφράζει συναισθήματα και σκέψεις.
- Είστε "παιδί
των καιρών μας"; Πως σας επηρεάζουν
οι παγκόσμιες και οι τοπικές κοινωνικές
εξελίξεις; Τις απεικονίζετε στην τέχνη
σας, ή αυτή αποστασιοποιείται από αυτά;
Φυσικά και είμαι
άνθρωπος της εποχής μου. Πως μπορώ να
μείνω ανεπηρέαστη από όλα αυτά που
συμβαίνουν γύρω μας; Πολλές φορές
προσπαθώ να αποστασιοποιηθώ για να
χτίσω τις άμυνές μου, όμως δύσκολα το
πετυχαίνω πλέον. Όλα όσα με προβληματίζουν
απεικονίζονται στα έργα μου μέσα από
τα σχήματα και τα χρώματα και τότε δεν
διατηρώ καμία άμυνα.
- Ποιός πιστεύετε
ότι είναι ο ρόλος του καλλιτέχνη προς
την κοινωνία;
Να αναδεικνύει
τις κρυφές όψεις των πραγμάτων που είναι
αόρατες στους άλλους ή που μοιάζουν
ασήμαντες και αδιάφορες και να τις κάνει
σημαντικές και αξιοπρόσεκτες.
- Αντιμετωπίζετε
την πώληση των έργων σας ως μέτρο
επιτυχίας και αποδοχής της δουλειάς
σας ή απλώς είναι μία αναγκαία παράμετρος
βιοπορισμού;
Χαίρομαι όταν
κάποιος αγοράζει ένα έργο μου. Δεν είναι
μόνον η οικονομική απολαβή, αλλά ότι
κάποιος θέλει να το έχει στον προσωπικό
του χώρο και να το βλέπει καθημερινά.
- Πόσο έχει
εξελιχθεί η τέχνη σας από τότε που
ξεκινήσατε και πως έχει διαφοροποιηθεί;
Ποτέ δεν μένω
σε αυτά που έχω κατακτήσει. Οι αναζητήσεις
μου είναι συνεχείς και διαρκώς εξελίσσομαι.
Τα πρώτα έργα μου ήταν λιγότερο άρτια
τεχνικά, όμως είχανε την φρεσκάδα του
αυθορμητισμού. Σήμερα ελέγχω τα τεχνικά
μου μέσα πολύ καλύτερα και μπορώ να
εκφράσω με ακρίβεια οτιδήποτε έχω στο
μυαλό μου.
- Πόσο σημαντικός
είναι ο ρόλος του Διαδικτύου στην δουλειά
σας (σε επίπεδο παραστάσεων, αλλά και
επικοινωνίας);
Με βοηθάει να
αναζητώ και να μελετώ έργα καλλιτεχνών
που δεν θα χωρούσανε ποτέ στην βιβλιοθήκη
μου. Μπορώ να δω καλύτερα τις λεπτομέρειες
και να διαβάσω βιογραφικά στοιχεία και
λεπτομέρειες σε σύντομο διάστημα. Να
επισκεφτώ μουσεία και να βρω πολλά που
θα αγνοούσα την ύπαρξή τους αν δεν υπήρχε
το διαδίκτυο. Όσο για την επικοινωνία
φυσικά χρησιμοποιώ το mail, όμως προτιμώ
την προσωπική επαφή με τους φίλους και
τους γνωστούς μου ή έστω να τους ακούω
στο τηλέφωνο.
- Τι είδος
επικοινωνίας επιδιώκετε με το φιλότεχνο
κοινό;
Την επικοινωνία
χωρίς λόγια. Να μπορεί το κοινό να
αισθανθεί χωρίς να εκλογικεύσει.
- Συχνά, στον
δημόσιο λόγο, όταν ανακύπτει η συζήτηση
για την ευδοκίμηση της τέχνης και την
αποδοχή της από το κοινωνικό σύνολο,
αναφέρεται ως αίτιο της περιορισμένης
αποδοχής η έλλειψη Παιδείας. Συμφωνείτε;
Θεωρείτε ως βασικό αίτιο κάποιον άλλον
λόγο; Αν συμφωνείτε με αυτή την θέση,
τότε πως εννοείτε εσείς την έλλειψη
Παιδείας; Τι νομίζετε ότι μπορεί να
γίνει;
Το εκπαιδευτικό
μας σύστημα είναι καθαρά τεχνοκρατικό.
Δεν παρέχει αληθινή παιδεία, καλλιέργεια
και δημιουργικές διεξόδους που είναι
απαραίτητες για την ψυχική και πνευματική
υγεία των μαθητών. Από όλες τις
τέχνες, μουσική, θέατρο, κινηματογράφο,
φωτογραφία κλπ., το κοινό έχει πολύ
λιγότερη εξοικείωση με τα εικαστικά.
Νιώθει αμηχανία να εκφράσει τι νιώθει
απέναντι σε ένα έργο τέχνης, προτιμώντας
να δηλώσει ότι δεν ξέρει από τέχνη. Ο
θεατής επειδή νομίζει ότι πρέπει να
καταλάβει κάτι, δεν αφήνει τον εαυτό
του να λειτουργήσει με τις αισθήσεις
του. Επίσης κρίνει ένα έργο με καθαρά
διακοσμητικά κριτήρια, από το αν θα
ήθελε να το κρεμάσει στο σπίτι του και
να το βλέπει κάθε μέρα. Οι καλλιτέχνες
του 20ου αιώνα προσπάθησαν να βάλουνε
την τέχνη μέσα στην καθημερινή ζωή. Δεν
είναι εύκολο τελικά. Όμως βλέπω ότι
πολλοί άνθρωποι σήμερα στην πόλη μας
εκδηλώνουν έντονο ενδιαφέρον για την
τέχνη και είναι πρόθυμοι να μάθουν και
να ασχοληθούν.