Η ουσιαστική γνωριμία μου με τον Γιάννη Μανικάτη ξεκίνησε μέσω του συνεργάτη μας και καλού προσωπικού μου φίλου Δήμου Κηπουρού, στις εγκαταστάσεις του Myrό Antiques House, και με αφορμή την Greek Marble Initiative. Ο Γιάννης Μανικάτης σπούδασε στο τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (2006 – 2011) και αποφοίτησε από το εργαστήριο γλυπτικής του Έκτορα Παπαδάκη. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1988. Αυτό τον καιρό ετοιμάζει τις βαλίτσες του για την σχολή Καλών Τεχνών Πανόρμου στην Τήνο, αυτή την περίοδο ανοίγει τα φτερά του στην τέχνη του. Ο Γιάννης έδειξε στον γράφοντα και στον Σταύρο Μυρωνίδη μία εγκατάσταση, ένα έργο με μεγάλο ενδιαφέρον και ποιότητες που δεν περιλαμβάνουν μονάχα το οπτικό ερέθισμα, επεκτείνονται εννοιολογικά πέρα από αυτό που βλέπουμε, που μας άρεσε πολύ. Την φιλοξενούμε στην βιτρίνα της Myrό Gallery για έναν μήνα, αυτή την περίοδο. Πρόκειται για την εγκατάσταση “Μια παρτίδα σκάκι”.
Συνέντευξη στον
Πάρη Καπράλο
- Τι είδους αναζητήσεις απασχολούν την τέχνη σας γενικότερα και ειδικότερα (αυτό τον καιρό);
Η αναζήτηση
μορφών έκφρασης μέσα από τη φιγούρα και
τη φόρμα και η αυτονόμηση του αισθητικού
και του θεωρητικού μέρους του έργου .Η
έρευνα είναι το κύριο στοιχείο που με
απασχολεί αυτή τη περίοδο διότι το κάθε
έργο έχει τις δικές του ανάγκες και
υπονομεύεται από τις ασφαλείς οδούς
και τις μανιέρες.
- Είστε "παιδί των καιρών μας"; Πως σας επηρεάζουν οι παγκόσμιες και οι τοπικές κοινωνικές εξελίξεις; Τις απεικονίζετε στην τέχνη σας, ή αυτή αποστασιοποιείται από αυτά;
Τα διαχρονικά
κοινωνικά ζητήματα παρότι απαντώνται
και σήμερα μπορεί να μην έχουν τη λάμψη
της επικαιρότητας αλλά δεν φθίνουν και
στο χρόνο γι’ αυτό και μου κεντρίζουν
το ενδιαφέρον. Οπότε μάλλον δεν είμαι
παιδί των καιρών μας με τη περιορισμένη
έννοια.
- Ποιός πιστεύετε ότι είναι ο ρόλος του καλλιτέχνη προς την κοινωνία;
Ο καλλιτέχνης
είναι κάτι σαν ιστορικός αλλά αντί να
καταγράφει γεγονότα και αριθμούς
δημιουργεί άθελα του ή ηθελημένα το
πολιτιστικό αποτύπωμα της γενιάς του.
Μας δείχνει τι ένιωθε ο κόσμος τότε ενώ
ο ιστορικός μας λέει τι έκανε τότε.
- Αντιμετωπίζετε την πώληση των έργων σας ως μέτρο επιτυχίας και αποδοχής της δουλειάς σας ή απλώς είναι μία αναγκαία παράμετρος βιοπορισμού;
Θεωρώ ότι η
πώληση των έργων είναι αναγκαία στο να
δημιουργεί τις συνθήκες για την δημιουργία
νέων έργων αλλά δεν πρέπει να βιοπορίζει
τον καλλιτέχνη για να μην επηρεάζει την
κρίση του.
- Πόσο έχει εξελιχθεί η τέχνη σας από τότε που ξεκινήσατε και πως έχει διαφοροποιηθεί;
Στα πρώτα μου
έργα το αισθητικό ερέθισμα κυριαρχούσε
ενώ το θεωρητικό πολλές φορές απουσίαζε. Πλέον αντιμετωπίζω τη δημιουργία ενός
έργου ένα καθαρά διαδικαστικό μέρος
μιας πορείας σκέψης η οποία είναι και
το κύριο μέρος του έργου.
- Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του Διαδικτύου στην δουλειά σας (σε επίπεδο παραστάσεων, αλλά και επικοινωνίας);
Το διαδίκτυο
προσπαθώ να το χρησιμοποιώ τόσο λίγο
όσο πρέπει έτσι ώστε να έχω παραστάσεις
και να δέχομαι γνώμες αλλά και να διατηρώ
το προσωπικό μου κριτήριο ανεπηρέαστο. Όπως θέλω να λέω να παραμένω σχετικά
άσχετος.
- Συχνά, στον δημόσιο λόγο, όταν ανακύπτει η συζήτηση για την ευδοκίμηση της τέχνης και την αποδοχή της από το κοινωνικό σύνολο, αναφέρεται ως αίτιο της περιορισμένης αποδοχής η έλλειψη Παιδείας. Συμφωνείτε; Θεωρείτε ως βασικό αίτιο κάποιον άλλον λόγο; Αν συμφωνείτε με αυτή την θέση, τότε πως εννοείτε εσείς την έλλειψη Παιδείας; Τι νομίζετε ότι μπορεί να γίνει;
Θεωρώ ότι η
περιορισμένη αποδοχή της τέχνης έχει
να κάνει με τον κορεσμό του ανθρώπου σε
παραστάσεις και ερεθίσματα. Τότε η
έλλειψη Παιδείας σε θέματα πολιτισμού
και στα εικαστικά κάνει δύσκολο το
διαχωρισμό και οδηγεί σε γενικευμένες
απόψεις.