Μαριάννα Ιγνατάκη | ατομική έκθεση στο Αλατζά Ιμαρέτ

Η ατομική έκθεση της Μαριάννας Ιγνατάκη στο Αλατζά Ιμαρέτ πραγματεύεται θέματα φύλου, ταυτότητας, ετερότητας και αποκλεισμού, μέσα από μορφές που αγγίζουν παράλληλα το όμορφο και το γκροτέσκο. Μορφές κυρίαρχες και κυριαρχικές, χωρίς σημάδια ευαλωτότητας, κρύβονται ή αποκαλύπτονται μέσα από μάσκες ή πίσω από μαλλιά, ενώ έννοιες όπως το γελοίο και το τρομερό συνυπάρχουν και εναλλάσσονται. Με αναφορές στην κινεζική φιλοσοφία και παράδοση, σε γενειοφόρες κυρίες και μαλλιανθρώπους, στο τσίρκο αλλά και την όπερα, η καλλιτέxνις μας βάζει σε έναν κόσμο όπου το “διαφέρειν” δεν αποτελεί μόνο το θέμα κάποιου αστικού μύθου, κλισέ ή καρναβαλικής μεταμφίεσης, το αντικείμενο ανθρωπολογικής περιέργειας ή γελοιοποίησης, αλλά και μια νέα κανονικότητα. Θέματα ρατσισμού και φυλής, τίθενται πλάι-πλάι με θέματα ταυτότητας φύλου. Η γενειάδα σε μια λευκή γυναίκα θέτει υπό αμφισβήτηση μόνο το φύλο της στις θεωρίες του Δαρβίνου πάνω στη σεξουαλική επιλογή, ενώ μια γενειάδα σε μια μαύρη γυναίκα αμφισβητεί ακόμη και το είδος της. Όμοια, περιπτώσεις όπου η ταυτότητα ή η έκφραση του φύλου διαφέρει από το εκχωρημένο φύλο τους, αντιμετωπίζονται ως εξωτικά πουλιά. Η Ιγνατάκη με τα έργα της μας μεταφέρει ακριβώς εκεί, σε εκείνο το βαθύ, σκοτεινό δάσος με τους ερωτευμένους παπαγάλους. Η Μαριάννα Ιγνατάκη γεννήθηκε το 1977 στη Θεσσαλονίκη και ζει στο Βερολίνο. Ξεκίνησε τις σπουδές της στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Technische Universität της Βιέννης και στη συνέχεια μετακόμισε στη Γαλλία για να σπουδάσει εικαστικά στη Σχολή Καλών Τεχνών του Σέντ Ετιέν. Το διάστημα 2010-2017 έζησε και εργάστηκε στο Πεκίνο. Έχει κάνει έξι ατομικές εκθέσεις: τις “Η Josie, η Πανοπλία και ο Μαλλιάνθρωπος” στη γκαλερί CAN Christina Androulidaki στην Αθήνα (2017), “The End of Magic” στο Outpost project space στο Άμστερνταμ (2012), “Sphinx” στη γκαλερί Fake Space στο Πεκίνο (2011), “This Joke Ain’t Funny Anymore” σε επιμέλεια του Απόστολου Καλφόπουλου στη γκαλερί Ζήνα Αθανασιάδου στη Θεσσαλονίκη (2009), “Coitus Interruptus” (διπλή ατομική) στο Public Room Project Space στα Σκόπια (2008) και μία ακόμη έκθεση με τη συνεργασία της γκαλερί Λόλα Νικολάου στη γκαλερί Φλέμινγκ στη Θεσσαλονίκη (2004). Έχει συμμετάσχει σε πλήθος ομαδικών εκθέσεων σε Ελλάδα, Κίνα, Ισπανία, Ολλανδία, Γαλλία, Γερμανία και στις ΗΠΑ. Εκπροσωπείται από τη γκαλερί CAN, Αθήνα.

Ιδανικές γραμμές - Γιάννης Λασηθιωτάκης

Η ΔΛ Gallery παρουσιάζει την Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2018 την ατομική έκθεση του Γιάννη Λασηθιωτάκη με τίτλο «Ιδανικές γραμμές».  Στην καινούργια του έκθεση ο Γιάννης Λασηθιωτάκης δημιουργεί έργα μεγάλων κυρίως διαστάσεων, λιτά στην διατύπωση τους που επικεντρώνονται στην εννοιολογική και αισθητική σημασία της μονοχρωματικής επιφάνειας, όπου επάνω της συχνά εγγράφεται ένα πρωτογενές και αρχετυπικό στοιχείο της ανθρώπινης έκφρασης: η γραμμή.  Τα έργα που παρουσιάζονται βασίζονται σε δύο βασικές ενότητες. Στην πρώτη ενότητα το χρώμα απλώνεται αφαιρετικά στην επιφάνεια του έργου, δημιουργώντας κατανυκτικές, μυσταγωγικές μονοχρωμίες, ενώ η δεύτερη ενότητα φαίνεται να χαρακτηρίζεται από το σχέδιο, άλλοτε το περίγραμμα που περικλείει συχνά ολόκληρη την επιφάνεια του πίνακα και άλλοτε μεγάλα σχήματα με το μαύρο και το άσπρο να συνυπάρχουν σε μία αρμονική αλλά και αινιγματική σχέση μεταξύ τους.  Ο Γιάννης Λασηθιωτάκης στην καινούργια του δουλειά εκφράζει τις αναζητήσεις του πάνω σε θέματα που αφορούν τη σχέση των ανθρώπων, το θάνατο, την απουσία αλλά και την ίδια την Τέχνη με ώριμο τρόπο, όσον αφορά την αισθητική και το περιεχόμενο των έργων του. Οι συνθέσεις του, ιδιαίτερα μελετημένες και εύστοχες εννοιολογικά, κεντρίζουν με το απλό και χαμηλόφωνο ύφος τους ολοένα και περισσότερο το ενδιαφέρον των γκαλερί και του τύπου διεθνώς.  O Δρ. φιλοσοφίας Χάρης Χατζηιωάννου στο κείμενο που συνοδεύει τον κατάλογο της έκθεσης μεταξύ άλλων αναφέρει: '' Στην αφαιρετική εικαστική γλώσσα που χρησιμοποιεί ο Λασηθιωτάκης τα βασικά ζωγραφικά στοιχεία (σημείο, γραμμή, επίπεδο, χρώμα) έχουν τη δύναμη να μιλήσουν από μόνα τους. Η γλώσσα αυτή βεβαίως προέρχεται από την παράδοση που ξεκινά από το Σουπρεματισμό, τον Κονστρουκτιβισμό και το Μπάουχαους και περνά, πιο κοντά στην εποχή μας, από το Μινιμαλισμό και την Εννοιολογική Τέχνη. Η γνώση της παράδοσης και της σύγχρονης γλώσσας της ζωγραφικής βοηθά, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι η πρόσληψη των έργων εξαρτάται αποκλειστικά από αυτήν. Οι μη ειδικοί θεατές που έχουν την ευαισθησία και τη διάθεση σίγουρα θα «ακούσουν» και θα αντιληφθούν τη γλώσσα του ζωγράφου, διακρίνοντας τα κύρια χαρακτηριστικά της. ''

Το εμβληματικό έργο της ισραηλινής δραματουργίας «ΣΦΑΓΕΙΟ» σε Θεατρική παράσταση

 Από 15 Νοεμβρίου 2018 έως 17 Ιανουαρίου 2019 αναβαίνει στο Θέατρο OLVIO (Ιερά Οδός 67 & Φαλαισίας 7, Βοτανικός) το θεατρικό έργο Σφαγείο του Ισραηλινού θεατρικού συγγραφέα Ιλάν Χατσόρ. Τρία αδέλφια πιάνονται στα δίχτυα της εξαπάτησης και της προδοσίας ενώ παλεύουν ανάμεσα στο καθήκον, την ιδεολογία και την επιβίωσή τους, στο εμβληματικό έργο της ισραηλινής δραματουργίας «ΣΦΑΓΕΙΟ» του Ιλάν Χατσόρ, που ανεβαίνει σε παραγωγή της εταιρείας «από τα Έγκατα της Γης» σε σκηνοθεσία Κώστα Παπακωνσταντίνου. Σε ένα χωριό της Δυτικής Όχθης, κατά τη διάρκεια της πρώτης Ιντιφάντα των Παλαιστινίων, τρία αδέρφια παλεύουν να ξεφύγουν από το αδιέξοδο της βίας του πολέμου. Διαφορετικές στάσεις και συμπεριφορές συγκρούονται, ακροβατώντας ανάμεσα στο καθήκον και την προδοσία. Ο μεγαλύτερος αδερφός, ο οποίος συντηρεί την οικογένεια, κατηγορείται ως συνεργάτης των Ισραηλινού στρατού. Ο μεσαίος έχει βγει στο βουνό συμμετέχοντας στον ένοπλο αγώνα. Ο μικρός μόλις έχει ενηλικιωθεί και βρίσκεται ανάμεσα στις διαφορετικές συμβουλές των δύο μεγαλύτερων αδερφών του. Σε λίγη ώρα η ένοπλη απελευθερωτική οργάνωση θα περάσει από δίκη τον μεγάλο, με την κατηγορία της προδοσίας. Τα αδέρφια συναντιούνται κι έχουν μπροστά τους μόνο μία ώρα για να αποκαλύψουν μεταξύ τους την αλήθεια, και να προετοιμαστούν. Πάνω από όλα είναι τα αδέρφια… μέχρι πού; « …η ζωή είναι μικρή για μεγάλους πολέμους…»

Γεύσω Παπαδάκη “Της αγάπης συλλαβές”

Η 19η ατομική έκθεση ζωγραφικής της Γεύσως Παπαδάκη με τίτλο «Της αγάπης συλλαβές» αποτελείται από 35 έργα ακρυλικά σε καμβά και μελάνια σε χειροποίητο χαρτί, εμπνευσμένα από στίχους Ελλήνων ποιητών.  Στίχοι των Γ. Ρίτσου, Κ. Π. Καβάφη, Τ. Πατρίκιου, Τ. Λειβαδίτη, Γ. Σεφέρη και Μ. Λαϊνά, αποτέλεσαν για την εικαστικό πηγή έμπνευσης και στη νέα αυτή θεματική της ενότητα. Τα έργα έχουν ως αφετηρία και κεντρική θεματική τους την αγάπη, τον έρωτα, την παρουσία, την απουσία, τις μνήμες και τους μικρούς απολογισμούς που συνδέονται με τα παραπάνω.  H επιμελήτρια της έκθεσης Ίρις Κρητικού, σημειώνει στον κατάλογο της έκθεσης: «Η Γεύσω Παπαδάκη, συνεχίζοντας το μακρύ ταξίδι της καταμεσής στη σάρκα και τα οστά της ποίησης, δημιουργεί νέους τόπους αλήθειας, αιωρούμενους ανάμεσα στην πραγματική και την ουτοπική εικόνα με τον τρόπο που περιγράφει ο Πλάτων στην «Πολιτεία» του: σύμφωνα με εκείνον, τόσο οι ποιητές όσο και οι ζωγράφοι είναι μιμητές της αλήθειας και μαζί δημιουργοί μιας νέας…» «Στη νέα εκθεσιακή της ενότητα, η ζωγράφος ανασκάπτει το οικείο της πλέον τοπίο του έμμετρου λόγου, χαρίζοντας στον θεατή - αναγνώστη σπάνια συγκίνηση. Το πλαστικό της ιδίωμα, στίλβον, λιτό και με εμφανείς πλέον τάσεις αφαίρεσης, φανερώνεται εδώ ενδοσκοπικό, διαυγές και ανακουφιστικά κύκλιο, προσηλωμένο στις ίδιες ψυχικές συχνότητες που διέπουν και την εννοιολογική αναζήτηση της ζωγραφικής της». «Με αφετηρία τα αγαπημένα της ποιήματα και επικουρούμενη λιγότερο από τις λέξεις τους και περισσότερο από τον εσωτερικό τους λόγο, ζωγραφίζει όχι κοιτώντας, αλλά βλέποντας μέσα στα τρυφερά τους σπλάχνα. Και η ζωγραφική της, αφήνοντας πίσω της την εξηγηματική αφήγηση, εγκαλεί τον θεατή να δει εντός τους κι αυτός».

Γράμματα στη Νόρα

Ο Τζέημς Τζόυς συναντά τη Νόρα Μπάρνακλ στο ξενοδοχείο Μπάγκειον και η ερωτική τους ιστορία αναβιώνει επί σκηνής.  Οι επιστολές του Τζόυς αποκαλύπτουν με απόλυτη φυσικότητα τη γελοία, προκλητική, παραληρηματική κι εξουθενωτική διαδικασία του έρωτα. Άλλοτε λυρικές και ποιητικές, γεμάτες τρυφερότητα και στοργή, και άλλοτε προκλητικές και χυδαίες. Η παράσταση φωτογραφίζει έναν κοινά αποδεκτό τόπο παράνοιας όπου κάθε ερωτευμένος βιώνει μέσα του. Μια πάλη άνευ όρων και άνευ ορίων. Ένας αγώνας για να παραμείνει ο έρωτας στην ύψιστη μορφή του.
“Σε έχω σοκάρει με τις βρομιές που σου έγραψα. Ίσως να σκέφτεσαι πως η αγάπη μου είναι κάτι βρόμικο. Είναι, αγαπημένη μου, ορισμένες στιγμές.“Ο πλούτος των συναισθημάτων του συγγραφέα μέσα από την προκλητική γραφή του, πέρα από σεμνοτυφίες και προκαταλήψεις μας προκαλεί να σταθούμε απέναντι στον έρωτα τελείως γυμνοί και να βυθιστούμε στα πιο βαθιά, σκοτεινά και ανεξιχνίαστα κομμάτια του εαυτού μας. "Αναρωτιέμαι μήπως υπάρχει μέσα μου μια δόση τρέλας ή μήπως είναι η τρέλα του έρωτα;”( 30 Αυγούστου 1909). Ο Πλάτων περιγράφει τον έρωτα σαν μία κατάσταση τρέλας. Ποιητές, συγχραφείς, επιστήμονες, ψυχολόγοι, βιολόγοι, ερευνητές προσπαθούν να μιλήσουν για τον έρωτα. Ο Έρωτας ερωτά.

Ομαδική, εικαστική έκθεση “MINIATURES” στη MYRÓ Gallery

Την Πέμπτη 15 Νοεμβρίου στις 20:00 η MYRÓ Gallery σας προσκαλεί στα εγκαίνια της ομαδικής, εικαστικής έκθεσης με τίτλο «MINIATURES”, την επιμέλεια της οποίας έχει η ιστορικός τέχνης, Νικολένα Καλαϊτζάκη. Η έκθεση θα λάβει χώρα στη MYRÓ Gallery, Νικηφόρου Φωκά 8, περιοχή Λευκού Πύργου και θα διαρκέσει έως τις 8 Δεκεμβρίου 2018. Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να επισκεφθείτε το blog της MYRÓ Gallery στο www.myro.gr, τη σελίδα της γκαλερί στο Facebook, πληκτρολογώντας www.facebook.com/myrogallery, καθώς επίσης επικοινωνώντας άμεσα με την επιμελήτρια της γκαλερί, κα. Εύη Κυρμακίδου στο 6945088841.

Το ΜiniatureS project, αποτελείται από μικρά, ελεύθερης θεματικής έργα, διαστάσεων 10x10 cm. Είτε πρόκειται για ζωγραφικά έργα, είτε για γλυπτά και κατασκευές, κοινό σημείο αναφοράς, απαράβατος όρος, για όλους τους καλλιτέχνες που ενσαρκώνουν το project, είναι η δημιουργία έργων Τέχνης σε κλίμακα μινιατούρας και μάλιστα εντός του αυστηρού πλαισίου των 10x10 εκατοστών, ως τους έχει εξαρχής οριστεί. Στόχος του project Το ΜiniatureS project κρύβοντας μέσα του έναν χαρακτήρα αφενός παιχνιδιάρικο και αντιδραστικό, αντισυμβατικό, επιχειρεί στην πραγματικότητα να διερευνήσει κατά πόσο το "μέγεθος" ενός εικαστικού έργου, μπορεί να συσχετίζεται από πλευράς τόσο του θεατή, αλλά και του δημιουργού του, με την καλλιτεχνική αξία και την ποιότητα του.

Call for Artists | Performance art makers meet in Slovenia

PERFORMANCE ART RESEARCH LJUBLJANA, SLOVENIA invites performance art makers and groups to join 10 days research and development program in Ljubljana from 1–10 September 2019. BA education in the performing arts or related artistic areas and at least three finished projects or at least five years of practice in the field of contemporary performing arts and at least three finished projects as the author of the project is required. Deadline: 15 MARCH 2019

Marianna Ignataki In a deep, dark forest they were braiding the beards of parrots in love

Marianna Ignataki's solo exhibition at Alatza Imaret deals with issues of gender, identity, otherness and exclusion, through images and sculptures that seem both beautiful and grotesque. Figures that appear both dominant and dominating, that show no signs of vulnerability that lie hidden or reveal themselves behind masks or hair, juxtapose alternating and coexisting concepts of both the terrible and the absurd. Referencing Chinese philosophy and tradition, bearded ladies and hairmen, the circus and the opera, the artist introduces us to a world where “being different" is not only the subject of urban myths, clichés or carnival disguises, the subject of anthropological curiosity or ridicule but a new reality/regularity. Issues of racism and race are placed side by side to issues of gender identity. According to Darwin's theories of sexual choice the beard of a white woman only casts doubt on her gender, while a beard in a black woman even disputes her origin as human. Similarly, instances where gender identity or gender expression differs from the assigned sex are treated as exotic birds. Ignataki’s works take us exactly there, into the deep, dark forest where there are parrots in love.
Marianna Ignataki was born in Thessaloniki in 1977 and she currently lives in Berlin. She begun her studies in architecture at the Technische Universität in Vienna and then she moved to France where she studied Visual Arts at the School of Fine Arts of Saint-Etienne. Between 2010-2017 she lived and worked in Beijing, China. She has had six solo exhibitions to date, namely “Josie, the Armor and the Hairman” at CAN Christina Androulidaki gallery, Athens (2017), ”The End of Magic" at Outpost Project Space, Amsterdam (2012), "Sphinx" at Fake Space gallery, Beijing (2011), "This Joke Ain’t Funny Anymore" curated by Apostolos Kalfopoulos at Zina Athanasiadou gallery, Thessaloniki (2009), "Coitus Interruptus" (double solo show) at Public Room Project Space, Skopje (2008), and one more show in cooperation with Lola Nikolaou at Fleming gallery, Thessaloniki (2004). She has participated in a number of group shows in Greece, China, Spain, Holland, France, Germany and the US. She is represented by CAN Christina Androulidaki gallery, Athens