.jpg)
Η υδατογραφία είναι μέσο πλούσιο σε δυνατότητες που απαιτεί διαρκεί έρευνα, και σκληρή δουλειά ώστε ο ζωγράφος που τη προτιμά να "ξεκλειδώσει" όλες τις δυνατότητές της. Απαιτεί μια μοναδική κατανόηση των ιδιοτήτων του μέσου, όπως η διαφάνεια, η στρώση, το γρήγορο στέγνωμα, τα εφέ χρώσης και η χρήση λευκού χώρου. Μϊα προσέγγιση της τέχνης εν πολλοίς υποτιμημένη στην χώρα μας, εξαιτίας αφενός μιας εγκαθιδρυμένης λαθεμένης άποψης που θέλει το μέσο συνδεδμένο με μια στενή γκάμα θεμάτων στην ζωγραφική θεωρώντας το “περιορισμένων δυνατοτήτων”, αφετέρου δε, με μια συγκεκριμένη τεχνοτροπία που κυριάρχησε στην χώρα μας από τα τέλη του 19ου μέχρι πριν 20 χρόνια, η Ελληνική υδατογραφία ανοίγει τα φτερά της μόλις τα τελετυαία χρόνια, με μια νεότερη γενιά εξαιρετικών ζωγράφων, που χρησιμοποιούν ως κύριο μέσο την υδατογραφία, έχουν στα χέρια τους μια απαράμιλη σε αριθμό και σε εκφραστικό βάθος παλέτα τεχνοτροπιών, αλλά και υλικών. Υδατοδιαλυτά μελάνια, σκόνες, μολύβια νερού, έρευνα σε ειδικά χαρτιά, και άλλα μέσα τόσο υδατοδιαλυτά /αποτύπωσης του έργου, ανανεώνουν και εμπλουτίζουν ανυπέρβλητα τις τεχνικές προσεγγίσεις στο μέσο, και αποδίδουν εξαιρετικές δυνατότητές σε έναν εμπνευσμένο δημιουργό, άρωντας παλιότερους περιορισμούς.
Παρόλα αυτά, σύγχυση επικρατεί στην Ελλάδα συχνά αναφορικά με το ποια έργα τέχνης πρέπει να θεωρούνται με βάση τα τεχνικά χαρακτηριστικά τους υδατογραφίες Υδατογραφία δεν είναι κάθε τι που χρησιμοποιεί νερό στη διάλυση χρωστικών του, όπωςσ πιστεύουν αρκετοί στην Ελλάδα Συνοπτικά, η τεχνική διάκριση του μέσου βάσει προδιαγραφών που τηρούνται από τις διεθνείς διοργανώσεις, αναφορικά την αποδοχή ή απόρριψη ενός έργου τέχνης ως υδατογραφία, είναι οι ακόλουθες.
